bir şeyi eksik anlatmanın yalancılık olması

herhangi bir konuyu değiştirmek, olduğundan farklı anlatmak yalancılıktır.
olayı eksik anlatmanın da yalancılıktan farkı yoktur hele ki bu olay bir tarafı suçlayıcı şekilde anlatılmışsa hem yalancı hem fesat bir pislik olursunuz.

katılmadığım önerme. örnek verecek olursam birine "çok yorgunum, iyi geceler. " derseniz o kişi büyük ihtimalle sizin uyuyacağınızı düşünür fakat siz böyle bir şey söylememişsinizdir. ya da eskiden bir hocama ödev yollarken "internette sorun vardı, gecikmeli atıyorum. umarım kabul edebilirsiniz. " tarzı bir mesaj atmıştım. ve evet, internette sorun olmuştu ama ödevi atamama nedenim gerçekte yetiştiremememdi. mesajı okuyan hocam ise gecikme nedenimi internet problemi olarak düşünmüş olsa gerek ki ödevi kabul etmişti. fakat önceki örnekte olduğu gibi ben öyle bir şey söylememiştim bile. burada yaptığınız şey yanlış anlatmak değil, yanlış anlaşılmaya kayıtsız kalmak olur. buna da yalan diyemeyiz.

yalan söylediğimizde karşımızdaki kişinin düşünmesini istediğimiz şeye eksik anlatarak ulaşınca yalan söylememiş sayılmayız. sonuçta amaç yanlış yönlendirmek, gerçeğin üstünü örtmek. bunu yaptığın her hareket ve söylem yalan ve kandırmacadır.

bir şeyi eksik anlatmanın özünde kişinin beceriksizlikle ilişkisinin ve esas tanımının gizli özne haline getirildiği garip bir yaklaşımdır.

buz gibi gerçek. tam da bu sebepten görmediğim bir olayın üçüncü kişi olarak dinleyicisi olduğumda şu soruyu sorarım: atladığın bir nokta olmadığından eminsin değil mi? kendi sözcüklerimle tekrarlayıp yani tam olarak böyle olduğuna eminsin değil mi, derim falan. birkaç gıcık soruyla da konuşmaya teşvik ederim anlatıcıyı. e anlamam için anlatıyor, nitekim. yok anlamamı istemiyorsa neden zamanımı harcıyor lan?

bunu kişiler yaptığında bazen tecrübesizlikten atlıyorlar olayın en önemli ayrıntısını. mesela çocuklar bunu sık sık yapar. çatlarsın asıl meselenin nereden kaynaklandığını anlayana kadar. yetişkinlerse manipülasyon yapıp taraftar toplamak için başvuruyor buna.

ha bunu medya yapıyorsa orada algılayamamış olmak gibi bir masumiyet aramak safdillik. orada da bu tuzaktan kaçınmak için soru basit yine: 5n1k. olayın en önemli kısmı genelde "nasıl" sorusuyla açığa çıkıyor. olay örgüsünün en temel unsuru bu. bunu "neden" sorusuyla manipüle ediyor gazeteler çoğunlukla...kendince bir sebebe bağlayıp bunu ön plana çıkararak olayın akışını anlamanı engelliyor. "nasıl" sorusunun içinden tonla ayrıntıyı da gizleyerek üstelik.

bu susma tuzağına düşmemek için yargı makamları da kişiyi sorgularken 5n1k'nın tamamını anlatmaya zorlar onu.
- ne oldu?
- beni dövdü. cezası neyse verilsin hemen!
- yok yav. nerede, ne zaman, nasıl, niçin, kim dövdü?
- ne önemi var şimdi beni dövdü diyorum
- sen ona vurdun mu?
- evet vurdum
- önce kim vurdu?
- ben vurdum da...adam beni dövdü diyorum yahu!!
- evde mi vurdu; sokakta mı vurdu?
- eahhhhhh...
- bu kişiyi tanıyor musun önceden?
- ne fark edecek yaaa...vazgeçtim şikayetten ben.

alakası bile olmayan durum.

bir şeyi eksik anlatmak, dünyanın tüm dillerinde, bir şeyi eksik anlatmak anlamına gelir.

yalancılık, bir şeyi yanlış anlatmaktır.

ne kadar yakınınız olursa olsun, kimse size her şeyi istediğiniz anda tamamen anlatmak zorunda değil. duruma göre insanları, bunu yaptıkları için samimiyetsizlikle suçlayabiliriz. ama teknik olarak yalancılıkla suçlayamayız.

katılmadığım yazar beyanı. ben arkadaşlardan çok tepki alacağımı bilsem bile her şeyi anlatırım didik didik. o yüzden böyle bir sorunum yok hem yalandan nefret ederim.

katılmıyorum. o zaman tüm yaşantıların birebir aynen aktarımı gerekmektedir. belki ben özet geçtim ve ayrıntılarla boğulmak istemiyorum. olamaz mı, olabilir.

karşımdaki'nin bilmesi gerektiği kadarını anlatıyorum,kafa ütülemeye gelemiyorum.

yalan sayılmaz, dogru sormasını için eksik bilgi almış olur.
-aşkım izmir çeşmede ne yaptın
-bir kaç kişi oturduk muhabbet.

yalan bir olayı olduğundan farklı anlatmak değil midir? e burada arkadaşımız konuyu farklı değil atlayarak kırparak anlatıyor, bu yalan değildir, başka bir şey olmalıdır. yalan kadar büyük değil ama göz ardı edilebilecek kadar da küçük değil (aman yarabbi hayat bu gri alanlar ile dolu)

hatta bununla ilgili yemin metni vardır. the truth, the whole truth and nothing but the truth diye. yani diyor ki gerçeği anlatacağım ve sadece gerçeği anlatacağım hem de gerçeğin tamamını anlatacağım.

saçmalıktır.

diyelim kişinin söyleyecekleri o an aklına gelmedi veya yaşadığı olayın tüm detaylarına hakim değil - ki belleğimizin kusurlarını düşününce bu da gayet doğal - bu bizi yalancı mı yapar? hiç sanmam.

veya kendi hakkımızda bildiğimiz şeylerin tamamını ötekilere aktarıyor muyuz. aktarmayı düşünüyorsak, kendimizi ne kadar iyi tanıyoruz, sözcüklere ne kadar hakimiz de bu işte mahir olabileceğimizi düşündük.

haliyle gerçekliğin alenen saptırılması dışında, bilinçli veya bilinçsiz hala o kadar çok yanlış şeyi ifade ediyor ya da saklıyoruz ki eğer tüm bunlar bizi yalancı yapsaydı kötülüğü affedilmez canlılar olurduk. çünkü gerçekliğe temas etmek bir yana sözcüklerle ifade edilenin bize gerçeği yansıtabileceğini düşünmek bile tartışmaya açık bir konu.

bundan dolayı kendini aldatma hayatımızın her noktasına bu kadar nüfuz etmişken, bir şeyi eksik anlatmanın yalancılığı devede kulak kalır.

kesinlikle katılmıyorum.
bir şeyi eksik anlatmak yalan söylemek değildir. ha hoş bir davranış mı duruma göre değişir bazen insanların iyiliği için konunun devamını kesersiniz bu normaldir.

eksik anlatınca farklı manalar yaratıyorsa yalancılıktır

"yok." dedi apollon. "onlar benim sığırlarım. yüce babam yalan söylemekte hermes. tez ver cezasını. bulsun belasını."
zeus babacan bir tavırla oğlunu izliyordu. "tamam apollon." dedi zeus. " eğer hermes vermezse sığırlarını elbet bulacak cezasını. ama önce ondan iste sığırlarını."
apollon yola koyuldu. ama hermes o kadar guzel bir müzik çalıyordu ki apollon alikoyamadi kendini. apollon müzik aletini ondan istedi. karşılığında sigirlarindan vazgeçiyordu. zeus bu olanları izledi ve hermes 'e ; " neden en başta sığırların sende olmadığını soyledin. bir daha yalan söyleme." dedi.

"tamam yüce baba, yalan söylemeyeceğim ama gerçeğin tamamını bekleme benden. böylece yalancı olmayacağım." dedi.

zeus bana doğru döndü ve " gördün mü seyyah. bu yaramazla nasil baş edecegim ben." dedi

bunların arasını ayırmak çok zor ya üzerinde düşünemiyosun bile. öyle kavramlar ki bunlar, sınır çizmeye çalıştığın anda başka kavramın sınırlarına giriyosun. ikna etmek ve manipüle etmek arasındaki fark mesela, asla zihinsel nesne olarak hakkında berrak bi düşünceye sahip olamayacağımız kavramlar. yalan, anlama yönelik bi adlandırma, eksik anlatım daha çok sentaksa yönelik. ancak eksik anlatım sebebiyle anlam da eksik kalmış oluyo, yani kısaca anlam muhataba aktarılmamış oluyo. şu var ki eksik anlatımla ortaya çıkan anlam kaybı telafi edilebilir. yani siz bi şeyi eksik anlatarak muhatabın doğru bilgiye erişimini kesmiyosunuz. yalan bizatihi karşı tarafın doğru bilgiyle olan erişimini kesendir. yalan, doğrunun yerine bir yanlışı ikame etmekle, doğruyu gizlemekle ortaya çıkar. bence bu kavramlar derdimizi anlatmak adına yeterli değil. hiyerarşik bi kavramlar bütünü içinden birkaç tanesini cımbızla çekip tüm hiyerarşiyi isimlendirdiğimizi zannediyoruz, sonra da böyle karışıklıklar oluyo.

yalan değilse bile etik olmadığı da kesin. bir insanın duyması gereken gerçekler söylenmelidir, mi acaba?

insandan devletlere kadar her türlü ilişki; yalanlarla, yanlış anlatımlarla ve etik olmayan durumlarla doludur. bunu ben kendi hayatımda uygulamayacaktım da ya ne yapacaktım?

misal, ailem arkadaşlarım ile n'aptığımı sorduğu zaman "oturuyoruz" diye cevap veriyorum, ki bu yalan değil. ama bilmiyor ki elimde vodka ile oturuyorum...*

kasıtlı olarak eksik anlatılıyor ise düpedüz yalancılıkla itham edilebilir.