1.
" ve ben: they have fine eyes!
diye yazıyorum bir cama
ve kalıyor. "
1918/ 2008 yılları arasında yaşayan türk şair ve çevirmen ilhan berk imzalı 109 sayfalık eser, şiir türünde yer almakta iken 2009 yılında yayınlanmıştır.
ilhan berk'i çok sık okuyamasam da yazdıklarını okumaya ve bizlere sunmuş olduğu edebî dünyasına dalmaya devam ediyorum.
bu kitabındaki şiirlerinde kendisini bir yeryüzü tanığı olarak konumlandırıyor, gerçi dünyaya gelmiş herkes aslında bir yeryüzü tanığıdır ama bazılarımız dünyaya daha fazla tanıklık eder, yaşamı daha derinden algılar ve hisseder, tıpkı ilhan berk gibi.
istanbul'a duyduğu sevgi, kişinin dünyaya alışmış olması ve artık dünyadan gitmek istememesi, ara sıra gelen yalnızlık hissi,
aşka dair hissedilenler, dünyanın hem mutlu eden hem de hüzne boğan bir yanının oluşu, bazı şiirlerin özetlenmesini mümkün kılacak konular arasındaydı denilebilir.
bilge bir bakış açısının lirik izdüşümü niteliğinde sayılabilecek şiirlerdi benim için, doğanın, yaşamın, hayatın, uzaklığın, özlemin, yalnızlığın, sevginin, ayrılığın, eksilmiş olmanın yansıması niteliğinde şiirlerdi diyebilirim.
bir yeryüzü tanığı olarak seçtiğim bazı dizeleri bırakarak burada bir son veriyorum.
saat beşte
ilk defa gelmiş gibiydim dünyaya
kadın hatıralarıyla ağlıyordu
yeni bir dünyada sarhoş uçuyordu
kuş üsküdar'da..
öyle bir vaktine eriştik ki dünyanın
şimdi kimse kimseden daha az sevmiyor dünyayı.
şimdi dünyada yalnızlığı kimse sevmiyor.
şimdi her şey
dünyada niçin yaşadığını biliyor.
ben sıkıldım mı insanlara bakarım
hiçbir şeyim kalmaz
hiçbir şeyimiz kalmıyor...
bir zaman
bir güneş doğmayacak
sabah olmayacak,
bir zaman
dünyada değilmişiz gibi korkacağız.
sonra birdenbire sen yoksun işte
birdenbire yoksun
bakıyorum amerikan bir gök, sıkılıyorum kalkıyorum
sen yoksun ya
seninle binlerce yerim yok.
denize bakan evler gibiydim seninle.
sen gittiğim o ülkesin, varılmıyorsun.
ve ben: they have fine eyes!
diye yazıyorum bir cama
ve kalıyor.
gördüm gridir zaman, gridir her şey, gri.
gördüm de söylüyorum
sonsuzluk her yerdedir.
diye yazıyorum bir cama
ve kalıyor. "
1918/ 2008 yılları arasında yaşayan türk şair ve çevirmen ilhan berk imzalı 109 sayfalık eser, şiir türünde yer almakta iken 2009 yılında yayınlanmıştır.
ilhan berk'i çok sık okuyamasam da yazdıklarını okumaya ve bizlere sunmuş olduğu edebî dünyasına dalmaya devam ediyorum.
bu kitabındaki şiirlerinde kendisini bir yeryüzü tanığı olarak konumlandırıyor, gerçi dünyaya gelmiş herkes aslında bir yeryüzü tanığıdır ama bazılarımız dünyaya daha fazla tanıklık eder, yaşamı daha derinden algılar ve hisseder, tıpkı ilhan berk gibi.
istanbul'a duyduğu sevgi, kişinin dünyaya alışmış olması ve artık dünyadan gitmek istememesi, ara sıra gelen yalnızlık hissi,
aşka dair hissedilenler, dünyanın hem mutlu eden hem de hüzne boğan bir yanının oluşu, bazı şiirlerin özetlenmesini mümkün kılacak konular arasındaydı denilebilir.
bilge bir bakış açısının lirik izdüşümü niteliğinde sayılabilecek şiirlerdi benim için, doğanın, yaşamın, hayatın, uzaklığın, özlemin, yalnızlığın, sevginin, ayrılığın, eksilmiş olmanın yansıması niteliğinde şiirlerdi diyebilirim.
bir yeryüzü tanığı olarak seçtiğim bazı dizeleri bırakarak burada bir son veriyorum.
saat beşte
ilk defa gelmiş gibiydim dünyaya
kadın hatıralarıyla ağlıyordu
yeni bir dünyada sarhoş uçuyordu
kuş üsküdar'da..
öyle bir vaktine eriştik ki dünyanın
şimdi kimse kimseden daha az sevmiyor dünyayı.
şimdi dünyada yalnızlığı kimse sevmiyor.
şimdi her şey
dünyada niçin yaşadığını biliyor.
ben sıkıldım mı insanlara bakarım
hiçbir şeyim kalmaz
hiçbir şeyimiz kalmıyor...
bir zaman
bir güneş doğmayacak
sabah olmayacak,
bir zaman
dünyada değilmişiz gibi korkacağız.
sonra birdenbire sen yoksun işte
birdenbire yoksun
bakıyorum amerikan bir gök, sıkılıyorum kalkıyorum
sen yoksun ya
seninle binlerce yerim yok.
denize bakan evler gibiydim seninle.
sen gittiğim o ülkesin, varılmıyorsun.
ve ben: they have fine eyes!
diye yazıyorum bir cama
ve kalıyor.
gördüm gridir zaman, gridir her şey, gri.
gördüm de söylüyorum
sonsuzluk her yerdedir.
devamını gör...