bird box

2018'de sinemaya uyarlanan netflix filmi. post apokaliptik filmleri sevdiğim için bir gece izlemiştim, sabah 6 gibi film bittiğinde bir sigara yakıp keşke uyusaydım diye uzaklara bakmıştım. bence aşırı dandik bir filmdi. konusu şöyle:

gerek fragman, gerek afiş, gerek filmin filtresi ve görsel kalitesi güzel bir bilim kurgu vaadediyor. ancak izlediğim zaman harcadığım zamana ayrı , istediğim kalitede bir film izleyememe ayrı üzüldüm. +1dandik

hayatımda izlediğim en kötü filmlerden bir tanesi.

ortalama bir filmdir. ayrıca finali aşırı kötüydü . verdiği gerilim fazlasıyla tatmin ediyor sırf bu yüzden ortalama yoksa vasat bir film. film bize hiçbir şey anlatmıyor. filmdeki yaratıklar neden burada , nasıl geldiler bu tip sorular hep havada kalıyor.
daha iyisi için (bkz: a quiet place) izlemenizi tavsiye ederim.

bir susanne bier filmidir.

filmin senaryosunu eric heisserer yazarken film aslında ithaki yayınları tarafından türkçeye kazandırılan josh malerman’ın kafes adlı romanından uyarlanmıştır.

görmek çok büyük bir tehlike olabilir modern insan için. çünkü gördükçe, bir şeylere şahit oldukça; hiçbir şey yapmadan, yapamadan bir şeyleri izlemek zorunda kaldıkça kötülük sere serpe yayılıyor dünya üzerinde ve en iyiler bile kötülüğe bulaşmaktan kendini alamıyor.

peki kendimizi tehlilden korumanın yolu gerçekten gözlerimizi kapatmak mıdır? saklambaç oynarken gözlerini kapattığında kimsenin onu görmediğini sanan bir çocuk gibi davranmak hayatta kalmamız için yeterli olabilir ancak bu bencil tavır yaşamak için de yeterli midir? biz görmediğimizde, kafamızı başka yöne çevirdiğimizde, gözlerimizi sımsıkı kapattığımızda ya da bağladığımızda kötülük bizden ne kadar uzakta durabilir?

yoksa kötülükten kurtulmanın tek yolu gerçekten kör olmak mıdır? buna inanabilir miyiz? jose saramago üstadın körlük kitabı aksini kanıtlamış olsa da biz hala gözlerimizi kapkara kapatalım mı kötülüğe?

izlenebilir bir film olsa da bence göze görünmeyen tehlikelerle dolu bir dünyada hayatta kalmak için gözlerimizi yumma öğretisi kötülüğün ekmeğine sürülen yağ olur ve sonunda evil truimphs.

kitapmış sanırım ama hiç bilmiyorum ki bu da benim ayıbım olsun ama filmini izledim aslında hiçbir beklentim yoktu fakat saçma bir şekilde ilgimi çekti sarıyor baya baya sonuna kadar da izletiyor kendini hayta yanlışım yoksa eğer netflixin ilk eserlerindendi gündeme geldiğinde bununla mı etiket oldular dedim sonra ayıptır söylemesi ben popo oldum

çok övülen fakat benim için ortalama bir filmdi. pek çok soru işareti bırakıyor insanda. (bkz: körlük) kitabını öncesinde okumamış olsam daha çok etkilenebilirdim diye düşünüyorum. ama biraz tekrar eden ve çok çok benzer kurgular izliyoruz ve de okuyoruz galiba artık. o yüzden hep ilk yazılanlar, ilk okunanlar, ilk izlenenler daha etkileyici oluyor gibi.
sandra bullockun estetikli ve de mimiksiz yüzü filmin önüne geçmiş de olabilir gerçi.*

gayba bakma olayını fena şekilde hz lut ve kavmine benzettiğim film. efsaneye göre lut ve karısı, sapkınlıkları yüzünden tanrı tarafından cezalandırılan köyü, yine tarının isteği doğrultusunda terk etmiştir. terkediş sırasında köy inanılmaz felaketlere maruz kalmıştır. tanrının lut'tan isteği, arkasına dönüp felakete bakmamasıdır. lut sözünü dinler ancak lut'un karısı merağına yenik düşüp arkasına bakar, baktığı gibi de tuza dönüşür. filmde de bir gayb var ve ona bakan anında kendini öldürmeye çalışıyor. bu gaybın aynı zamanda insanların gayba bakması için çabalayan askerleri de var. bu yüzden gaybın günah tasviri olduğu söylenir. filmden yapılabilecek tek çıkarım bana göre canlılığın evrimsel süreci olmalı. film boyunca unuttuğumuz körler, yeni düzende avantajlı konuma geçmiş ve hayatta kalmış, klan oluşturmuş, hatta insanlığı kurtarmak adına ulaşabildiği herkesi bu klana davet etmişlerdir. yani mevcut düzen aslında mükemmelliyetçi değil, uyum sağlayabilen bir düzen. güçlü veya akıllıdan ziyade uyumlu olanı ayakta tutan bir düzen.

josh malerman tarafından yazılan türkçesi kafes olan kitabın uyarlaması film. kitap bir dönem çok satanlar listesindeydi. ben de nasiplenmiştim. kitabın akıcılığı, gerilimi oldukça yerindeydi. film ise bana göre kitabın gölgesinde kaldı. başrolü oynayan kadın karakter benim okurken hayalini kurduğum kadın değildi. aynı hissiyatı alamasamda kurgusu güzel olduğu için izlenecekler arasına listeye eklenebilir.

sakın gözlerini açma sloganı bana göre mecazen sınavdı. yok olmama pahasına bir duyun ile vedalaşmanı istiyorlar. iradeni zorlayan merak ile çarpışma halindesin. mücadele etmen, doyasıya savaşman gerekli.

bir duyumuzla bağımızın koptuğu andaki çaresizlik duygusu ve yok olma korkusu filmin genel atmosferini oluştuyor. gizemi çözülmeye çalışılan bir hikaye.

ne olduğunu anlayamadığınız bir düşman.. gözlerinizin görmemesi gereken, adımlarınızı el yordamıyla attığınız bir hayat.

adım adım gerilimin yakanızdan düşmediği, görsel akışının iyi ve baş rolünde sandra bullock'ın olduğu yabancı bir film.

filmdeki belirsizlik hakimiyeti gerginliği devamlı kıldığı gibi olaylar dikkatinizi canlı tutuyor.