birinin kıyamadığı olmak

çok sevilmekle ilgilidir. ne güzel şeydir.

duydum ama ne olduğunu ben de bilmiyorum.

"nasip" diyorlar, "hiç beklemediğin anda oluyor aşkım" diyorlar. beklemiyoruz, yine de olmuyor.

neyse, ne olduğunu biz de öğreniriz herhalde bir gün.

(bkz: birinin kıyamadığı olalım derken kıyma olmak)

anneler hariç kimsenin kıyamadığı olunabileceğine inanmıyorum.
imkansızdır.

aşk konusunda bunu henüz deneyimleyemedim.

ama sevginin en temel birimi olan aile konusunda kıyamadıkları olmayı becerdiğimi düşünüyorum,zaten en önemlisi de bu değil mi.

(bkz: ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar)

bu dünyada insanı anasından gayrı her şartta sevebilecek kimse yok.
ölmüş analara allah’tan rahmet diliyorum.

sevildiğinizi sandığınız anda birden moderasyonun tanım sildiği gibi saçma bahanelerle silebilir insanlar sizi hayatından.
ama analar öyle mi?
kurban olayım anama.

(bkz: bir aslanın ormanda aylarca aç kalıp bir antrikot yavrusunu kıyamadığı için yememesi kadar sevmek)

hoş bir detay.
çok hoş bir detay.
pek bir çok hoş bir detay.
dah… neyse öyle.

nerde o gunler

her baba ve anne öyle olmayabilir ama birinin kıyamadığı biri olmak diye bir şey varsa o kıyamayanlar anne ve babadır. haybeye karşı cinste aramayın. söyleyen varsa pratiğe dökmüşse de muhtemelen o kıyamama evresi uzak olmayan zamanda bitecektir.

kızları da tanımasak yani neyse bir şey demiyorum. erkeklere gaz veriyonuz paso.

herkes herkese kıyar...aile de dost da sevgili de.

nerede okuduğumu hatırlamıyorum - halil cibran diye aklımda kalmış ama ihtimalen yanılıyorum, çok sevdiğim hocam kurtuluş dinçer hocam da söylemiş olabilir - ancak şöyle bir kelam vardı:

gözün asli görevi tanrıyı görmektir. bunu gördükten sonra işlevini yerine getirir ve o göz kör olur.

diye. sevgi de böyle bir şey. insan böyle bir sevgiyi tattıktan sonra - ki tadılıyordu, şu andaki durumu bilemem - insan birisinin kıyamadığı olduktan sonra kalbi kuruyor. o noktadan sonra geri dönemiyorsunuz, yaşanan herşey yaşanmış oluyor, görülenler görülmüş oluyor.

umarım bu hissi yaşamazsınız. yani yaşarsınız ve kaybetmezsiniz en azından - aranızdaki techpriest mahlasını taşıyan gerizekalılar gibi yapmayıp, kıymetini bilirsiniz.

kısacası oluyor. oluyor da olması iyi bir şey mi, kötü bir şey mi tartışılır...

annem kıymaya çalışmış, başka bir kadın mı kıyamayacak bana? defalarca tecrübe ettim. böyle bir umudum kalmadı artık.

yok böyle bir şey.

bu dünyada herkes işine / zamanına / ruh haline vs uyduğu ya da uymadığı zaman herkese kıyar.

müthiş bir zannetmek..

böyle bir pembe hayaller, pembe bir dünya yok maalesef. öyleymiş gibi zannediyorsunuz ama insanlar kendilerini düşünmeye başlayınca vay efendim vay.

aile de sevgili de.

birine kıyamayanın beklemesi gereken şey.

kıyamamak, sevmenin en sessiz hali.
ama herkesin içinde o sessizlik yok.
bu yüzden çoğu zaman yalnızca anne-baba tarafınca yaşanıyor bu incelik.

“kıyamıyorum sana sen çok güzelsin,
ben çirkin bir insanım kader utansın”