birinin mutluluğuyla mutlu olabilen insan

olmayan insandır bak. çok basit. biri mutluysa içten gelen kin ve fesatlığı damara pompalıyoruz istemsiz. devamlı birilerinin başarısında gözümüz var hep. onlar başarılı oldukça içten içe dibe çöküyoruz, sorsak aman ne kadar da iyiyiz.

insan olmanın getirdiği müthiş hatalardan biri bu aynı zamanda. kim yapmıyor sorarım. sorsan herkes 'ayy negzel yapmışsın, ayy çokzel olmuşsun, ayy çocuğun neka tatlı, ayy ne kadar da yakışıklı bir erkek arkadaşın var', ayy terfinde başarılar diliyorum kesinlikle hakediyordun'.. yoldayken insan düşünüyor neden ben değildim diye..

olun da diyemiyorum, olunamaz bir şey bu, imkansız. o yüzden fazla zaman kaybetmeden memelerin fora olması lazım. dışarı çıplak bir şekilde çıkıp 'bütün başarılarınızı kıskanıyorum' diye bağırmak gerek. manifesto iyi bir çözüm. her şey kendimize itiraf etmekle başlar sonra.

sonrasında da belki vücutlarımız yek olup yanarız.. olmaz mı.. olabilir. içimizdeki fesatlığı üstümüze bir kadeh şarap döküp söndürebiliriz belki. alkolle yaklaşınca yanışlar daha zevkli oluyor keza.

eğer mutluluğunda payım varsa daha bile mutlu oluyorum, insanların mutluluğuyla alıp veremediğiniz nedir sizin?

ben bunu çok kez yaptım ama benim başarımda ağlayacak surat halini alan dostlar gördü bu gözler. niye be niye?

kendini aşmış insan portresi.

sevdiğim kişilerin mutluluğunu kendi mutluluğumdan önde tutup, onların mutluluğuyla mutlu olabilen biriydim:).

benim. ama sadece yakın arkadaşlarımın mutluluğuna gerçekten mutlu olabiliyorum.

benim ve hatta sevdiğim kişilerin mutsuzluğuyla da mutsuz oluyorum. sevdiğim kişilerin başarıları, mutlulukları cidden beni çok mutlu ediyor. mutlu insan görmeyi seviyorum hele hele bunca zorluğun içinde

sevdiğim insanların mutluluğuyla, başarılarıyla çok mutlu oluyorum. kendim başarmış kendim mutluymuşum gibi oluyor.

platoniklerimin mutluluğuyla bile mutlu olmayı öğretti hayat. içinde merhamet ve kalp taşıyan bir insan, birinin mutluluğuyla mutlu olabilir.

bunu her başarabildiğimde kendi mutluluğuma ramak kalmış gibi bir his oluşuyor içimde.

bu enayi benim. fakat enayi gibi de hissetmiyorum aslında. tam olarak sosyal pilimin uyarı vermediği zamanlarda çevremdeki iletişim kurduğum herkesle komün bir bağım olduğunu duyumsuyorum. birisi işiyle ilgili terfi aldı ve benimle paylaştı diyelim. demek ki ben de alacağım, çünkü aynı frekanstayız onla. bu nedenle de aşırı seviniyorum kendi komün grubumdan birisi böyle bir şey başardığı için. ya da maddi bir örnek olarak ev / araba aldı diyelim. demek ki benim de gerçekten istediğimde bir evim ya da arabam olacak. o yüzden hem kendi adıma hem de onun adına çok seviniyorum. benim malım onun malı, benim hayalim onun hayali gibi ayrımlar yapıp kıyaslamalara girmiyorum yani. bu idiotça düşünce ne işine yarıyor diye soracak olursanız hiçbir işe yaramasa bile en azından beni sakinleştiriyor. tüm düzenin rekabet ve kıyaslama üstüne kurulu olduğu bir zamanda dinlenme payı veriyor bana.

iyi bir insan davranışıdır. her şeye iyi tarafından bakar. sonunda üzüleceği aşikârdır.

ben daha kendim mutlu olmayı çözemedim ki başkasınınki ile de olabileyim, benim için ütopik olandır.

bence dünyanın en şanslı insanlarından biridir.

bu akşam bir arkadaşım aradı.
kendiyle ilgili çooook güzel bir haber verdi.
çok çok sevindim.

sevincini benimle paylaşması beni daha da çok sevindirdi ve mutlu etti. demek ki bana güvenebilmiş.
bence bunlar hayat sevincini artıran küçük detaylar.

kimse kendisi icin diledigini mumin kardesi icin de dilemedikce iman etmis olamaz

gibi 1 sey buyuruyor peygamberimiz 1 hadiste.

yani iyi 1 seydir bu, iyi insandir. mumine yakisan da boyle olmaktir.

herşeyi dine bağlamanızı anlamıyorum.. tabi ki insan sevdiklerinin mutluluğunu, acısını, üzüntüsünü paylaşabilen bir varlıktır.. sevgi, bağlılık ve insan olmak bunu gerektirir..
haa unutmadan hadisini yazdığın dinde ki insanlar ya bunu okumuyor yada kendi dinlerini yeniden yazmışlar.. fazla uzağa bakmaya gerek yok..
bir de bu insani vasıfları din adı altında tekele almanız komik geliyor.. ateistler yada herhangi başka bir dine mensup kişiler hep egoist, sevdikleri insanların mutluluklarında yanında olmuyorlar, kinciler o zaman..
ayrıştırmadan insan olarak bakabilsek keşke..

olması gerekendir. karşımızdaki mutluyken, mutlu olabilmek onunla küçük anların tadını çıkarabilmek kadar güzeli yok. böyle, her gün sıkıntı çıkan bir ülkede yaşıyorken özellikle birbirimizin mutluluğuna köstek olmamalıyız şeklinde düşüncem.

mutsuzluğundan mutlu olanlar anladım başlığa girip tanımı okuyunca anladım doğrusunu.

neyse insan mutlu ederek mutlu olabiliyorsa bu çok çok güzel bir şey ki ben de böyle yaşamaya çalışıyorum. benim mutsuzluğum ile mutlu olmaya çalışanları da kendimden uzak tutuyorum. sağlıklı insan başkasının mutsuzluğundan beslenmez zaten.

pamuklara sarılası, öpülüp başa koyulası insan.
(bkz: ben) kadrimi bilen mi var, yok ama işte, bendeki sonsuz motivasyon, dokuz canlı kedide yoktur ama neyse.
yap iyilik at denize…

erdemli kişi eylemi,özelliğidir. ben düşmanın bile mutlu olmasını isterim neden bana güclü düşman gerekir. anlıyor musun cocuk adam.(bkz: swh)