kusursuzluğa bağlı doyumsuzluk ve amaçsızlık.

globalleşme ile birlikte güçlenen kapitalizmin yarattığı sosyal medya kuklalarından biri olmak da buna sebeptir.
eskiden insanlar belirli bir amaç uğruna çalışır, kazandıkları kadar yerdi ve bununla tatmin olurlardı.* şu anda dünyada sosyal medya ile tanışan insanlar* hayatlarındaki doyumsuzluktan şikayetçi. fakat bu bir özeleştiri şikayeti kesinlikle değil. sosyal medyada gördüğü, kendine '' onda var bende niye yok? '' doyumsuzluğu.

bu doyumsuzluk insana bir amaç kazandırıyor fakat bu amaç içi dolu bir amaç değil. kendini materyallerle mutlu edebilmek için doyurmaya çalışılan doyumsuzluk. örneğin influencerların hayatını takip etmek. eskiden magazinlerde ünlülerin hayatları gösterilirdi, insanlara çok cafcaflı gelir bazen de özenilirdi. fakat normal vatandaşlar bilirdi ki onların yaşadığı hayatı yaşayabilmek imkansızdı. instagram'ın bir alışveriş platformuna dönmesiyle ( evet instagram artık bir fotoğraf paylaşma mecrası değil, alışveriş app'i. ) insanların eskiden özel alarak, anı niteliğinde sakladığı fotoğraflar instagram'la birlikte bir gösteriş budalalığına döndü. bu budalık öyle bir seviyeye geldi ki insanlar kendi hayatlarından şikayetçi olmaya, ailelerinin yetersiz olduğunu düşünmeye kadar gitti. başarılı olamayıp bu sistemin içinde yer alamayanlar ( özenenler ) psikolojik olarak kendilerini kötü etkilemeye başladı. insanlar her gün yeni bir ürüne, her gün farklı bir reklama, indirimlere maruz kalarak hayatlarındaki maddesel varlığın eksikliğinde ezilmeye başladı. her gün daha fazla gereksiz harcamalara, ihtiyaç dışındaki maddelerin altında ezilmeye başladı. fakat çoğu kişi bunun farkında değil. sosyal medyada hep mutlu, gülerken görülen insanların bir kare dışında da çok mutlu olduğu görüldü / düşünüldü. hayatın mutluluğunu ürünler, beğeni sayısı ve takipçiler belirliyordu artık. insanlar artık kendi hayatını değil, tek tipleşen bir hayatın bedelini ödüyordu.

bir diğer doyumsuzluk ise hep daha iyisine sahip olma isteği. teknolojinin hızlı gelişim ve değişimi ile beraber, her sene yeni çıkan son teknoloji telefonlar vb ürünler artık bir sosyal sınıf göstergesi. bir dönem vardı hatırlar mısınız bilmiyorum. iphone 5 çıktığı dönem asgari ücretli çalışanlar maaşının 2, 3 katı telefonları takstile alıyordu. sebebi neydi? geri kalmamak. bu şekilde toplum üretmekten çok tüketmeye başladı. artık değerli olan üreticiler değil tüketicilerdi. peki daha iyisine sahip olma isteği ne demek? bir tek teknolojide veya ürünlerde mi? değil. duygusal ilişkilerde de böyle. artık insanlar kendi kusurlarını göremiyor, başkalarının kusurlarını da göremiyor. artık önemli olan tek şey kusur kapatmak ve varoluşunu piyasanın kurallarına göre belirlemek.

amaçsızlığın sebebi yukarıda belirttiğim gerçekler içerisinde kalan insanların kendi hayatlarına ait bir hedef belirleyememesi. çünkü farkında olmadan kendilerinden uzaklaşarak medya tarafından yönlendirilmeleri.

sonuç olarak çağımızın hastalığı kendinden uzaklaşmak. hayatın değerini ve anlamını araştırmak yerine o değeri markalara, anlamları da beğeni ve insan sayısına bağlayarak yönlendirilen hayatının kölesi olmaktır.

devamını gör...

(4) (1)