çağımızın hastalığı

sanal dünyada yaşamak, gerçek dünyaya karışamamak.

gösteriş hastalığı, her kes bir havalarda , nasıl gösteriş yaparım derdinde.

maladaptive.
hayali dünyalar, hayali arkadaşlar.

kapitalizm.gerek bireysel gerekse toplumsal yaşadığımız tüm musibetler deponun eseri zaten. hayir aşısı da yok.

tüketmektir azizim. ama sadece malı değil. insanları, ilişkileri her şeyi. çabucak, hızlıca ve geri dönülmez olarak…

çılgınca tüketmeyi beynimize kazıyan kapitalist sistemin, bize dayattığı hastalık da aynı isimdendir. ''tükenmişlik sendromu'' çağımızın hastalığıdır. her şeyi tüketen, ama mutlu olmayan bireyler yaratan sistemdir.

herkesin herseyi hikayesinde paylaşması etrafındakilerin çokta umrundaymış gibi

eleştiri kültürünün yozlaşması.

gereksiz ve fazla eleştiri akımı başladı. her şeyi ama her şeyi. sosyal medyanın bize verdiği ekstra bir güçle zaten ayarını, dozajını ne için, nasıl yapılması gerektiğini pek bilmediğimiz bir kültüre bodoslama dalmış bulunmaktayız.

normalde eleştirilen fikir ve kişileri daha iyiye götüren, eksiklerini kapatan, onlara güç katan yapıcı eleştiriler yapmak yerine; birbirini gömmek, açıklarını yüzlerine vurmak, dalga geçmek, hafife almak amacıyla, sivri dilli, üzerinde iyi düşünülmemiş ve zaman harcanmamış, eleştirilen konunun detaylarına dair hiçbir bilgi sahibi olmadan eleştiriye soyunan bir toplum olduk. yani illede yıkıcı eleştiri yapmaya illede kırıcı, ezici, baltalayan kimliğe bürünmeye can atıyoruz. bu da, gereksiz bir ego savaşına ve sonu olmayan, anlamsız, tutarsız münakaşalara sokuyor bizleri.

bir konuyla ilgili aklımıza ilk gelen cümleyi yapıştırmayı eleştirmek sayıyoruz. o olayla ilgili kendi his ve kalıbımıza güvenerek bir şeyler söylemeyi eleştirinin temeli saysakta eleştiri normal şartlarda bu değil dostlar. fazlasıyla bir bilgi birikimi gerekiyor ve konuyu kendi benliğimize, seviyemize, fikir dünyamıza uygulamadan, çekmeden daha evrensel daha tarafsız görebilmemiz gerekiyor.

şuan yapılan klavye bilgeliği bir yana daha dolu ve doluluğu da hazmetmiş olmak gerekiyor.

nedendir bilmem eleştirmeye çalışmak (bakın eleştirmek diyemiyorum çünkü çoğumuz kıyısına bile yaklaşamıyoruz.) toplumumuzda hatta dünyada bile kendini ortaya çıkarma, kendini yüceltme, 'bakın bunuda beğenmedim çünkü ben her şeyin en iyisini bilirim, ben herkesten mükemmelim bla bla bla' bilinçaltıyla yapılıyor.

daha az yanlış eleştiri daha çok anlayıp dinleme feraseti diliyorum hepimize.

bir gün yaşlanmayı ve tüm hastalıkları tedavi edersek, hepimiz korkunç ölümlerle öleceğiz.

her şeyi bildiğini zannetmek.

elit olmayı apartmanda, zekayı ve kaliteyi giydiği kullandığı markada aramak.

vefayı sadece, istanbul fatih'te bozası ile meşhur bir semt zannetmek.

çağın vebası 'heba' insanların birbirini 'heba' etmesi. hakan günday'dan geldi.

dinlememek.

kız bulamamak

diğer her şey daha önce de vardı. hem de fazlasıyla. bu çağın asıl hastalığı nüfus patlaması.

dinlememek dinliyormuş gibi yapmak bazen duvara konuşsam daha yararlı olacakmış gibi hissediyorum. herkesin fikri en iyisi daha iyisi yokmuş gibi kimseyi dinlemez aldırmazlar.

covid-19

ilgi odaklı ve gösteriş amaçlı yaşamak.

internet bağımlılığı,emekle değil torpille yaşamak,lüks merakı ve elbette covid-19.