çay tiryakiliği

asla asla anlayamadığım bir bağımlılık çeşididir. bir de sigarayı anlamam. çayı neden bu kadar anlamadığım anlatayım size. çünkü tadı yok yani bu kadar ölüp bitecek bir şey yok. tamamen kültürel bir algıdan dolayı olduğuna inanıyorum.

türk insanı için çay sadece bir içecek değil, bir hayat biçimidir.

“biz, çayın yalnızlığa iyi gelen tarafını da severiz. avuçlarken ince belli bardağı, hücrelere kadar hissettiren sıcaklığında unuttuk yalnızlığı.”

oğuz atay

babam gerçek bir çay bağımlısıdır. çay içtiği yerde " bi çay vermediniz" diye sitem eder.

benim sana verebileceğim cok bir sey yok aslında cay var icersen, ben var seversen, yol var gidersen
-aşık veysel

çay, harareti aldığı için türk insanını bağımlılığa iter.

sudan daha fazla tükettiğim bazı sıkıntılı zamanlar dışında övünerek bahsettiğim özelliğim. bir bardak bile olsa çay içmediğim günler içimde bir boşluk oluşur.

yemeğin üzerine mutlaka içilmesi gerekir. aksi takdirde yemeğin midemde erimediğini hissediyorum.

yan etkisi tuvalette fazla vakit geçirmek olabilir.

yeterince tüketemediğim gün ciddi bir baş agrısı yaşıyorum üstüne akşamıda çaysız geçirirsem uyku vs asla geçirmiyor sabah aynı ağrı devam ne zaman rutine dönebiliyorum o zaman bitiyor.bildiğin yoksunluk çekiyorum.

kronik demir eksikliği problemi ile sonuçlanacak bağımlılıktır.

bu bagimlilik icin toplu bir terapiye ihtiyac vardir. 3 koca kupadan asagisi asla kurtarmiyor, surekli demlemekten ve para dokmekten dolayi psikolojimi bozdu.

çayyaş olarak tanımlanabilecek hadise.

farkında değildim ama bikaç durum bana bağımlısı (veya tiryakisi) olduğumu gösterdi. çoook kahve içerim ama çaysız olmuyor.


-bi defa bi ege şehrinde arkadaşın şikayet işi oldu, 1 adliye ve 2 karakol gezdik. arabayla ordan oraya giderken arkadaşa bi yerde bi çay içelim dedim, iş bitmedi bi türlü. en son gittiğimiz yerde polise çay ocağı var mı, parasıyla içicem memur bey dedim. adam da tarif etti, git ordan kendin kat, para istemez dedi. sonra da arkadaşla simitçiye gidip çaya devam ettik.
-bi defa uzun yoldayım. sanırım adana tarfında bi tesisin bahçesine durup kampçı usulü bişeyler yapıyorum. yanıma bi araba yanaştı. hay arkadaş başka yer mi yoktu dedim. neyse arabadan bi aile indi, termosu çıkarıp çayları kattılar, içtiler. bir canım çekti ki, içimden o kadar laf ettim bi de, onlar aile ben sap, isteyemedim. tam gidecekler aracı kullanan abi gelip çay içer misin dedi, adama ya çok canım çekti de isteyemedim dedim, o çay bana çok iyi geldi. sen tiryakisin dedi adam, gitmeden bi bardak daha verdi. allah razı olsun.
-bu yaz şarkışla'dan geçtim. camisinin yanında kokoreççi vardı. adam bir çay yapmış, 3 bardak falan içtim. yarın yola çıkmadan uğra, demlenmişse termosuna katayım dedi. valla gittim ertesi gün ama daha hazır değildi, mecbur öyle devam ettim...

bi de üstte bi arkadaş da yazmış, hakkaten bazen yemek mideden inmiyor sanki, o çayı içmeden.

tam olarak gece bu tanımı girerken içilen 21. bardak çaydır.

kafein ihtiyacını giderdiğiniz bir olumsuz pekiştireçtir. kahve de çay da aynı işe yarar. çaya düşkünlük, sık kullanım demek daha doğrudur. literatürdeki bağımlılık kelimesiyle veya yoksunluk krizleriyle alakası yoktur. bağımlılık bambaşka birşey. ve bağımlılar çok büyük sıkıntılar yaşıyor, ruh halleri bozuluyor.

çok kötüsünüz tam unutmuştum 6. çayı koymayı düşündürttünüz şimdi saat olmuş 11buçuk.

böyle birşey yok

çok yakın bir arkadaşım çay bağımlısı. bu yüzden bu aralar şekeri bıraktı şekerparem.

günde 30 bardak içiyor vallahi.

arkadaşlar ninem 85 yaşında vardır kendisi ağır çay bağımlısıdır her dk çay ister üstelik 3 kaşık şekerle ayrıca kadın sigarayı bırakmış çayı bırakamamış öyle düşünün yani

ülkemizde oldukça normal olan bir durumdur.