çengel bulmaca

şimdi artık uğraşmasam da zamanında epey bir çözmüşlüğüm vardır. ben, entel olmayı buna borçluyum. çengel bulmaca çöze çöze entel oldum ben.

ben de eskiden çok çözerdim hergün sabah akşam. bulmaca dergisi alırdım bunun için. sonra sanırım artık hep birbirlerini tekrar ettiklerinden, her şeyi bilince zevk vermemesinden çözmeyi bıraktım.

dergilerden çözerken zamanın nasıl geçtiği pek anlaşılmıyor. genelde tek bir bulmaca da yoğunlaşmaktansa her sıkıştığımda bir sonraki sayfaya başlıyorum yada yarısını çözüp aşırı tıkandığım durumlarda arka sayfadan bir kaç boşluğu kopya çekip öyle devam ediyorum. vakit öldürmek için birebir.

nice bulmacalar çözdüm, bunun kadar keyiflisini çözmedim. işin güzel kısmı, bilmediğiniz bir şeyi araştırıp öğrenme hırsı vermesi.

dandik olanlarını tavsiye etmem. mesela bir zamanlar bilim teknik dergisinde çıkan versiyonları inanılmaz zordu. şimdi çıkıyor mu bilmiyorum, aboneliğim bitti. ancak çok şey öğretmiştir.

insanı delirtir ama delirttikçe yeni kelimeler öğrenmek için çaba sarf ettirir. bu neydi yaa dilimin ucunda dedikçe daha da büyük bir iştahla çözüyorsunuz efenim. nitelikli bir bağımlılıktır.

ünlü resmi ihtiva etmeyeni makbul olmayandır.

çözmeye bayıldığım bulmaca. dergi halinde de alıp çözüyorum, inanılmaz keyif veriyor ve bilmediğim pek çok kelimeyi de çengel bulmaca sayesinde öğrendim. dağarcık geliştirme konusunda kaliteli bir yöntemdir.

sedat yaşayan'ın cumhuriyet gazetesi için hazırladıklarını çöz(e)meyenler çengel bulmacacıyım demesin lütfen.

en son siyami ersek'te babaannesini muayeneye getiren birinin elinde vardı. bir iki şu şöyle bu böyle diye diye bulmacaya ortak olup, sonunda bize yakın bütün hastaları da mevzuya katıp ortak çözmüştük.
o sırada bir mahkum yanında görevlilerle muayeneye gelmişti. biz de sıra beklerken tam sayfa çengel bulmacanın dibini bulmuştuk. o kolektif durum kendiliğinden gelişmişti ve çok keyifliydi.