çeyiz düzmek

o esnada dedikodu oranı maximum seviyeye çıkar.

evlilik çağına yakın bir sürede çeyizler toplanır, düğünden bir süre öncede klasik şekilde çeyizler serilerek konu komşuya gösteriş yapılır.

pes doğrusu dedirten eylem . çeyiz düzmek yerine çocukların eğitimi,gelişimi ile ilgilenilse daha çok yol kat etmiş olurduk.

tıp kazanınca yapılan mevlüdü aklıma getiren başlıktır. yahu okumaya gidiyoruz paşabahceden 6'lı çay bardağı takımı getiren vardı. çeyiz mi diziyoruz teyzem ah be.

geçmişte yeni yuva kurmak için her eşyayı hazır bulup ulaşmak mümkün değilken mantıklı bir hareketmiş. çeyiz serme geleneği ise temelinde çeyiz görmeye gelenlerin çeyizde bir eksik var mı diye bakıp düğünde o eksikleri tamamlayıcı hediyeler alması amacına dayanırmış. çeyiz, aynı zamanda o dönem için genç kızın maharetlerini gösterirmiş. fakat şimdi para varsa kurulacak ev için gerekli her şeye satın alarak ulaşmanın mümkün olduğu bir çağdayız. o yüzden çağımızda gereksiz hale gelmiş olsa da adettir yerini bulsun veya gösteriş olsun diye düzmeye devam eden zihniyetler de yok değil.

tiktok videolarıyla olayın bambaşka yere taşındığı eylem, halbuki çeyiz düzmek eski zamanda insanların bir anda yapamayacakları şeyleri zamanla yapıp hazır etmesidir şimdi ise sadece şov

kız tarafının iki çul çaput örüp bir yatak örtüsü alınca bittiği sanılan şeydir. oysaki düzülen çeyiz değil damattır. çok güzel düzüyorlar, her pozisyonda evirip çevirip dinlene dinlene düzüyorlar

çeyiz düzmekten kasıt; kitaplar ve kitapların getirdiği bilgi, birikim ise cinsiyet ayırmadan ricayla herkesten yapmasını istediğim eylem.

annem o iğne oyasını da yaptığına göre artık çeyizim hazır demektir. bilin bakalım çeyiz hazır ama ne eksik?

not: bana kalırsa da böyle şeyler gereksiz ancak annem hanımefendi istemişler, yapmışlar. hevesini mi kıralım kadıncağızın?

çeyiz niyetine eve lazım olan tencere tabak çatal elektronik alet vs. alıp hayatıma devam etmiştim.

annem her yeni bir şey aldığında “modası geçecek hiçbirimiz almayacağız bunları” diyip kadının hevesini kırıyorum.
(bkz: hayırsız evlat)

gereksiz masraf...çoğu malzeme eskidiği için atılır...tüketim toplumu işte...elden ne gelir.

evlenceğim konusunda inancını yitirmeyen, elleri öpülesi, saygıdeğer anneciğimin ben burada entry girerken yaptığı eylem.
kadın oyuncak bebek örüyor, neymiş gelini oynayacakmış, torunu oynayacakmış. ya diyorum hadi diyelim bir hata ettim gelinin oldu, benle oynar bebeği n’apsın diyorum pislik deyip azarlıyor.
yazık annem emeğine yazık, hevesine yazık kurban olduğum.

daha küçüklüğünden itibaren annelerin çocukları için kendini hırpaladığı malzeme yığını.

kız çocuklarını okuldan alan ailelerin çocuğu yapmaya zorladığı iştir.

"düzme" işinin düğünden önce yapılan bölümü.

net saçmalık! anneme kalsa tüm maaşımı züccaciye mağazalarına yatırırdı.

evde ihtiyaç olan şeylerin, ailenin çeyiz adı altında yavaştan sana almasıdır. çok karşı olmamak gerekir. evliliğe hazırlık değil de ayrı bir evde seni yaşamaya hazırlık gibi düşünülebilir.

annemin benim çeyizimi düzmek gibi bir hayali var düzüyor da, bense hmm bugün şu kitabı mı okusam assj

raflara serilecek ince ince emek emek işlemeli dantellerdir. annenin çocuğuna yapabildiğidir. bir söz vardır: anne kızının çeyizini yapar da bahtını yapamaz. işte o çeyiz hazırlığı hayaldir. geleceğe dair mutluluk ekmektir. kızını el evinde laftan sözden sakınmaktır. dedim ya, annenin yapabildiği buydu. toplumsal baskıdır. maddesel bakış açısının tatmin yönüdür. son zamanlarda ihtiyaçtan çok abartılar alsa da yerini çeyiz olayı hala var. hatta şaşalı olacak diye yığınla şey dayatılır. çeyiz artık kredi borcudur. bunun yanında çeyizi ilim olan, kitap olan, ahlak olan insanların yetişmesini de dert eden annelerin hala var olduğu gerçeğini değiştiremeyiz, haksızlıkta etmemek adına onları da anmak lazım. güzel insanlara denk gelesiniz. heybesinde çeyiz diye sadakat ve sevgi getiren.