cheesecake

genellikle bisküvi veya turta kabuğu katmanı, taze krem peyniri karışımı ve üzeri de uygun malzemeler ile süslenerek yapılan efsanevi tatlı.

yunan mitolojisinde, tanrıların yiyeceklerine ambrosia ismi verilir. çocukken okuduğum bir mitolojik öyküde de ambrosia tüketen insanlar için, ambrosia'nın tadının kişinin en sevdiği yiyecek ya da içecek aromasında olduğunu okumuştum. hah işte eğer ben bir şekilde ambrosia tüketecek olsam kesin tadını vişneli cheesecake olarak algılarım.

hayatımda sadece 1 kere bostancı coffe nero'da yediğim tatlıdır. çok güzel gözükür.

fırına su koymak dahil birçok şey denememe rağmen çatlamasını bir türlü önleyemediğim tatlı. mascarpone ve tartı kullanmadığım için olabilir herhalde. zaten sosu basıp kesince kimsenin derdi çatlak olmuyor.

newyork ve san sebastian olarak iki çeşidi olan tatlı. *

temel malzemeleri taze peynir, yumurta, şeker,bisküvi veya turta hamuru olan, yaklaşık 4 bin yıl önce yunanistan'ın samos adasından çıktığını öğrendiğim tatlı. tabi ozamanlar şimdiki gibi bisküvilerle soslarla süslediklerini düşünmüyorum ama günümüzdeki haliyle limonlusunu çok severim.

hep aklıma ufak tefek cinayetler merve aksak gelir.

peynirin en güzel halidir.

hayatımda sadece 1 defa yediğim ama tadı pek hoşuma gitmeyen kektir.

ama şunu söyleyeyim ki limonlusu gözüme çok hoş gözükür.

benim yediğim çikolatalıydı belki de ondan beğenmedim.

sevdiğim güzel bir tatlı ama yapım aşaması çok meşakkatli geliyor bana. tam tarifi tutturmakta zorlanıyorum biraz. yine de frambuazlısı favorim.

cheesecake'lerinizi en iyi şekilde pişirmek (veya pişirmemek) için bilmeniz gereken her şey..
karşınızda erin mcdowell...

bir türlü sevemedim gitti şu tatlıyı.

tercihe göre zor tarifleri de kolay tarifleri de olan bir çeşit peynirli tatlı. emek ve vakit harcarım derseniz çok lezzetli, bol malzemeli, doyurucu bir tadı oluyor. ama ben uğraşamam derseniz de az malzeme ile, eldeki ve evdeki imkanlarla basit olanını da yapmak mümkün. ikisini de yaptım, denedim, yedim. sonuç zahmetli olan daha güzeldi. frambuazlı ve limonlu dışında çok farklı çeşidini tavsiye etmem. cafelerde çok iyi yapanına rastlamadım henüz. üstüne çok kötü bir sos koyup, orta kısmını da kuru yapıyorlar. en son coffee lab'da yedim, beğenmedim. en iyisi ev yapımı olan.

frambuazlı olanı çok severim. ama her yerde de yemem. güzel yapılacak.

sıcak hali de soğuk hali de mükemmel olan tatlı.

evde yapmaya kalkılmamalı. yiyecekseniz iyi yapan bir yer bulun ve orada mideye indirin. özellikle limonlusu çokoştur.

hiç sevemedim ya. vallahi çok denemiştim.

aile büyükleri bunu seversin diye zorla ağzıma da soktular. olmadı dedim. bana bunu yapmayın dedim kız arkadaşlarıma.

hep bunu kesin seveceksin dediler. hep inandım. hep hayal kırıklığını tattım. deneyimledim üzüntüyü. bir cheesecake bir insanı bu kadar mı üzer? üzdü işte.

herkesin sevdiği bir şeyi neden sevemiyorum diye kendimden çok şüphe ettiğim karanlık dönemler oldu. odama hapsoldum. google'de derin araştırmalar yaptım. lanet olası cake dedim. neden kendini bana sevdiremiyorsun. neden seni sevmeme izin vermiyorsun dedim. ağladım. çok ağladım.

'bunu dene, kesin seveceksin' dedikleri ne varsa, hayatımda hiç sevemedim. belki sevmeye engel evcil acılarım vardı? belki portakal kabukluydu. belki de limon. kabuklu şeyleri sevmem ben hocam. diyemedim.

zorla sevemedim ben. zoraki oturulan masalarda deneyimlenen cakelerden payıma düşecek bir mutluluk yoktu.

tavuk göğsü sevdim ben. kazandibi. kremalı çilekli muzlu o küçük eklere sevdalandım. puding dolu havuzlarda yüzdüm gecelerce.

yıprandım.. ama ayaktayım. cake beni yenemedi.

limonlusuna zaafım olan tatlı türü.

bu sıcaklarda limonlusunun aklıma düştüğü muhteşem ötesi tatlı.

aklıma düşerse limonlusunu dondurmayla tükettiğim; bir de bizim buralarda sıcak belçika çikolatasıyla sunan bir yer var, keyifli oluyor