çocuğa dedesinin ismini vermek

(bkz: berkecan dede)

keşke benim ismim dedemin ismi olaymış dediğim olay.

abdurrahman'ı beğenmemiş bir arkadaşımız bence güzel isim.

çocuğun ismi ahmet, mehmet ise bir sorun yaratmayacağını düşündüğüm eylem.
bir akrabamız anne ve babası yaşarken çocuğuna babasının ismini verdi. anne ve babası öldükten sonra da çıcuğunun ismini değiştirdi. yeni bu eylem bile menfaate bağlı sahtekarlık ürünüydü.
hatta ben eli artırıyorum, çocuğun kimliğinde en başından beri şu anki ismi olduğunu düşünüyorum.
bu şahsın karakterini düşünürsek bu ihtimal oldukça yüksek. : )

bu arada ben de bu tavrın kurbanıyım. dedemin ismini taşıyorum. ve inanılmaz kötü bir isim. eski bir isim. hatta komik bir isim. ilkokulda canımı sıkmışlığı da vardır.
isim iddialıysa koymayıverin gitsin yahu.

ikinci isim olarak belki

çocuğun "yeni ve kendine özgü" bir birey olduğu bilincine sahip olmayan aileler tarafından yapılan uygulama.
o çocuk kimsenin "hatrı" ya da birinin anılarını yaşatmak için dünyada değil.
yeni bir insan, yeni bir kimlik, bambaşka bir karakter.

eşler arasında büyük bir soruna neden olabilecek eylem. genelde erkekler, bu konuda daha baskın. eşini ikna etmek için babasının ismine "can, han" ekleyenleri gördü bu gözler. "kazımcan, ahmethan"*

bazı kök aileler ise torunlarına isim koyma işini bir çeşit ego savaşına çeviriyorlar. her iki dedenin ismini taşıyan bebe gördüm ben. "hasan recai", "mustafa ömer"*

yani olay hep anneyi ikna etmek için çeşitli eylemler yapılması üzerine kuruluyor. anne, dominant bir kadınsa, isim konulsa bile ya çocuğun ismini değiştirmek ya da kavgalar çok büyürse boşanmak için tarafların yolu mahkemeye düşüyor.

bence kök ailelerden bağımsız olarak çocuğa anne babanın ortaklaşa kararlaştırdığı bir isim ya da isimler konulması gerekir diye düşünüyorum.

bunlar eskide kaldı artık ya.