çocukluk aşkı

küçükken tuttuğum günlüklerde yer alan kişi, taktım mı fena takarım kafayı, ama bu çocuk biricik kedimi gizlice çalıp başkasına verdikten sonra aşkım son buldu malesef, ardından bir süre nefret etmişimdir kendisinden, tabii onun bunlardan gram haberi yok orası ayrı konu dkslsk

çocukluk aşkınız 12 yıl sonra karşınıza çıkıp ilişki içerisindeyken sizi aldatmışsa? ben abartmıyorum değil mi, darbe yediğimiz kişi çocukluk aşkımız olmamalıydı.

seni uzaktan sevmek aşkların en güzeliydi.

herkes şimdi ne yapıyordur acaba diye ara ara düşünür

kaç yıl geçerse geçsin unutulmayan ve hep masumane hatırlanan sevgi çeşidi.

asla unutamazsın. büyümüş olsan bile ilk aşk başkadır.

erkekleri pek sevilecek bir canlı olarak görmediğim için, bu durumu o zaman yaşamadım. aşk'ım olanını biraz daha büyüyünce beni bulmuştu.(lise 1)
bana, beni sevdiğini söylediği zaman onu hep tersleyip iğneleyici konuşmama rağmen 2-3 ay yılmamıştı.
vazgeçsin diye kırıp döküyordum ama bunu sevgisine saygısızlık veya gurur kırıcı olmadan yapıyordum. çünkü bazen hisler insanlardan daha çok saygı ve değer hak ediyor.
sonra hislerimi anlamlandıramayınca ve kontrol edemeyince o kişiyi laflarımla dövmüştüm. yüz yüze olsaydık kesinlikle elimde kalırdı. "ne cüretle kendini sevdirebiliyorsun, çoğunuzdan nefret edip tiksiniyorum, sen bunu nasıl yaptın?"
hislerimi ona "sevdigini nasıl anladın, sevince nasıl hissediyorsun?" gibi sorular sorarak öğrenmiştim. kabul etmem zor olmuştu. ve odunluk yönünden çok tık önde gidiyordum başlarda.
sadece 1 defa ve 2 saat denk geldik. tüm hayatım o 2 saatten daha küçük kalıyordu. görüntülü arama yoktu o zaman. o kadar uzaklığa rağmen hep yan yanaydık. gerçekten yan yana olanlardan daha dolu, daha güzel, daha anlamı ve daha özel zamanlar geçirdiğimi büyüyünce anladım. hiçbir karede birlikte çıkamadık ama aklımda onunla çokça çekilmiş fotoğrafım vardı.
yan yana olupta sevgiyi ziyan edenlere sövüyorum. çünkü yüz yüze konuşmanın, göz göze gelerek gülmenin, kokusunun, sarılma hissinin, birlikte bir şeyler yapmanın vs. ne ve nasıl olacağını bilmiyordum. bazılarını hâlâ bilmiyorum ama bilenler varken o anların büyüklüğünün ve değerinin farkında değil. sevgililikte sevmekten çok özlem duyanlardan olunca...

şu an ne yaptığı benim için en büyük gizemlerden biridir.

aşkın en saf halidir.

bazen akla düşen, acaba şu an nerede ne yapıyor denilen, aslında onu değil de o günleri özleten kişidir. en temiz duyguların başrolündeki insandır.

elimdeki ucu budaklı bir ağaç parçasıyla alnında yara izi kalmasına sebep olduğum kişidir. o zaman tabii aşık değilim ama en yakın arkadaşımdı. hep beraberdik, aileler kaynaşmış, ya o bizde ya ben onlardayım.
sonra bir gün bir şey oldu ve aileler düşmana evrildi. yolda görseler selam vermeyecek durumdalar. işte o andan sonra aşık olmuştum ya da aşık olduğumu farketmiştim bilmiyorum. artık benim için yasak elmaydı ve esksnden ok daha cazipti. ne yapıp edip bir şekilde onu görmek için ve konuşmak için taklalar atıyordum. gizli gizli buluşuyorduk, beraber oynuyorduk yine. tam bir romeo juliet hikayesi. ona karşı koyulan her yasak, çiğnemem gereken yeni bir kuraldı benim için.
sonra büyüdük biraz daha, alnındaki o iz hiç geçmedi. ergendik ve bir ara sevgili de olduk gizli gizli.

yıllar sonra facebooktan eklemişti beni. hala alnında iz vardı. aşkımızın izisdklsdsd.
aynaya her baktığında beni hatırlaması enfes bir şey olsa gerek .d

buyudu ve gormedigi kucak kalmadi hatunun. evet.