daft punk

altı üstü dıptıs müzik değil mi ya
değil işte
but there's something about us i want to say 'cause there's something between us anyway vallah

dağılmalarına üzülmediğim grup.
o dönem ortalığa salınan caps gibi, başka türlü üzüntülerim vardı. ama bir arkadaşım çok üzüldü ve yas tutmaya karar verdi. 1 sene boyunca daft punk dinledik arabasında. favorimiz de şuydu;


2. sınıfta araziye gitmiştik, ağaç evlerde filan kalmalı cümbür cemaat hocalarla falan. aklıma o dönemki kabız manitam ve otobüste insanları susturmaya çalışması geliyor, asıl sen sus ya insanlar eğleniyor işte demiştim de kimseyi rahatsız etmeden eğlensinler diye ses önleyici kulaklığını kulağına takmıştı. evet böyle bi kulaklığı vardı. ses vermiyo, sadece izole ediyo seni seslerden. kendisi sheldon cooper ile necmi dede- çılgın bediş karışımı bi tipti...

ulan yemin ederim şüphe ediyorum ona buna otizmli dediklerinde bu da aspergerli miydi acaba diye, o kadar olası ki...

neyse bu deli adına utanmaktan yorulup daft punk'a gömmüştüm kendimi o yolculukta da.

şunu dinleyerek kendi halimde titreşmiştim yerimde, oynayıp durma diye uyarmıştı...

hayatımdan geçen insanlara bakıyorum da, beni insan ötekileştirmekle itham edenin alnını karışlarım, bilmem anlatabildim mi?...

zaten iki kişiydiniz neyi paylaşamadınız da ayrıldınız diye hayıflandığım grup. bir de bu adamları sadece random access memories'den ibaret sanan bir nesil var ve ben bunu dert ediniyorum. halbuki ram öncesi daft punk şöyle bir şeydi ve bunun aynısı kuruçeşme arena'da yaşandı.

only daft punk can remix daft punk

son nefesimi verene kadar dinlemeye devam..