din yerine ikame edebilecek şeyler

belli ki din bir ihtiyaç.
acaba kaldırsak yerine ne koya biliriz.

mesela chp parti programı olabilir bence....

esrar...

şöyle bir söz görmüştüm 3 sene kadar önce:

“religion is what you do with your solitude.” ― william temple

yani; din kendi başınızayken (veya yalnızlığınızla) ne yaptığınızdır.

şu da varmış hatta. aynı anlamda sayılır.

“religion is what an individual does with his solitariness.” ― alfred north whitehead

bu güzel bir laf bence. maneviyat önemli. kendi başınayken kimisi dua eder, kimisi başka bir şey yapar; düşünür, kendi vicdani sorgulamasını yapar vs. neticede, maneviyat önemli.

din yerine ne konabilir... bilemiyorum. hiçbir zaman dindar biri değildim.

din dışında hiçbirşey canı pahasına uğraşan bir insanı motive edemez.

hiçbir şey. ölürüm de dinimden imanımdan vazgeçmem. zaten şu dinsizlik trendi günlerinde çok önemli olan şey imanını koruyabilmek, tehlikeli akımlara kapılmamak.

bilim.

fanilik farkındalığı olduğu sürece ahiret inancının ortadan kalkması cok zor.

4000 farklı tanrı(lar) fikrinden biri gider biri gelir. 500 sene sonra teknolojik figürlere tapılan putperestlik mi hakim olur, budizmin hipermodern bir yorumu mu hakim olur, bu bireysellik yolunda hakim din kalmaz herkes kendi dinini hazır kitlerden oluṣturur 10 milyar din mi olur orası bilimkurgu.

güzel bir yaş pasta. çikolatalısından.

vaktiyle milliyet denendi, şimdiler de bilimi deniyorlar. neyse ki kulun bi hesabı varsa allahın da bi hesabı var.

din (ozellikle islam’i baz alarak yaziyorum) sadece bir inanc olarak konumlandirilamaz. hayatin her alanina aksoldugu icin aslinda bir yasam felsefesidir. yasarken nasil yasayacagini ve sınırları belirtirek hayatini kolaylastirir aslinda. yani senin bulman gereken bir denge ve arayisin olmaz. bilakis islam,
trafikte gideceginiz yolda yonunuzu/hizinizi belirten tabela gibidir. akillica takip ettigin noktada gidecegin yol guzergahinda kaybolman olanaksizdir.
ama “benim ne tabelaya ne de hiz limitine ihtiyacim yok, kendi yolumu kendim bulurum” deniliyorsa da iyi yolculuklar dilenir.

neyse benim icin, benim dinim tipki malcolm x’in de dedigi gibi, kafamin icerisinde donup dolasan tum sorularimin ve tum sorunlarimin mantikli argumanlarla cozumlendigi ve karsilik buldugu bir yön cizelgesidir. eger onu kaybedersem aslinda guzergahimi, guzergahimi arayis icerisinde de zamanimi kaybederim. bunlardan daha muhimi; hani yolculuk esnasinda, yolun bitiminde gidecegimiz yeri isaretler vasitasiyla takip ettigimiz icin bir varis eminligi olusur. ıste ben o eminligi de kaybederim.
sonra gelsin kaygilar, bilinmeyen sorular, varolussal sancilar, falanlar filanlar…