dost

bâkî'ye kaç çeşit dost olduğunu sorarlar. şair şöyle cevap verir: ''üç çeşit dost vardır: bir dost vardır ki gıda gibidir, sen her gün onu ararsın. biri de vardır ki ilaç gibidir, gerektiğinde ararsın. ama öyle dostlar da vardır ki hastalık gibidir, o seni arar bulur.''

konuşulanların aranızda kalacağına güvendiğin brodur.

form değiştirerek gelse de kaybolmayan, değeri azalmayan güzel insan.

adı gibiydi...

her zaman, ne olursa olsun yanında olan, asla senden vazgeçmeyen, düşündüğünü sen daha söylemeden anlayabilen, uzak kalınca özleminden kafayı yediğin hayata beraber tutunmaya çalıştığın yoldaşındır.

diyelim ki elimizde 3 tane var dediğimiz arkadaş fazlası insan.

biri buradan diyelim mesela, canım sıkkın biliyor; beni mümkün olan en yanlış şekilde anlayıp gidiyor, fazla üsteleyemiyor çünkü bişi olursa aynı şekilde ona üsteleyeceğimi biliyor ve beni kendine henüz o kadar yakın görmüyor, eyvallah!

ikincisi instagram olsun, aralarında beni en iyi tanıyanı, o da sebebi biliyor ve çözüm bulamadığı için "yat uyu sen" diyor, oysa her zamanki muhabbetimizi yapsak çoktan geçecek belki bu halim. denemiyor bile? eyvallah.

üçüncüsü whatsapp olsun, halimi biliyor, sebebi biliyor, yerine geçince haber ver arayayım diyor, sözüne inanıyorum, içkiyi bile azaltıp yanına gidiyorum, haber veriyorum, o ne yapıyor? hayatında hiç sevmediği şeylerin başında dediği şeyi yapıyor, görüldü atıp gidiyor. eyvallah.

dost?

arandığında üçün birini bile alamayacağınız arkadaş fazlası.

birine dost diyebilmeniz için o insana derdinizi anlatabilmeniz onun da size anlatabilmesi gerekir. hayat şartları farklı olan insanlar birbirlerini tam anlamı ile anlayamayacağı için genelde dost olamazlar. sırdaş ve arkadaştır dost. yeri gelince birlikte ağlar birlikte gulersiniz. dostlar sevincinizi kiskanmaz onlarla sevinirler. dertlerinize çare ararlar.. herkesi dost bilmeyin. fakat dost bulunca da onu üzmeyin. benim dostum @werferr012

dost dost diye nice nicesine sarıldım
benim sadık yarim kara topraktır
beyhude dolandım boşa yoruldum
benim sadık yarim kara topraktır..
aşık veysel durumu çok iyi izah etmiş.

dostuma yazdıklarım mı yapıyor boğazımı düğüm düğüm?
yoksa yazamadıklarım mı kaplıyor kara bulut gibi ciğerimi?
düşündüğümü söylediğim doğrudur meczup
lakin duygularım darmadağın, gönlümü lâl eder dudaklarım, susup...

dostluk;
gözlerine bakarken bile içini okuyabildiğiniz ender hatta tek insandır.
hep yanınızda olmasını dilediğiniz, böyle dostlara sahip olduğunuz için allah'a sonsuz şükürlerinizi sunduğunuz içinizden bir parçadırlar.
herkes bir yana onlar bir yanadır. benim için de bir zamanlar öyleydiler ama sadece bir zamanlar... şimdilerde herkes gibi değil de var gibiler yok gibiler...
bir yanınız eskisi gibi sevmeyi, sevilmeyi istiyor. diğer yarınız ise "verdiğim onca şansı suistimal ettiler zaten bir tane daha vermeye ne takatim nede itimadım var " diyor.
şimdilerde
herkes kendi dertlerine o kadar odaklanmış durumda ki karşısındakini anlamıyor artık evet anlaşılıyorduk bir zamanlar ama sadece bir zamanlar...
geçen zaman geri gelmiyor. yaşadığınız mutlu anlar tekrarlanmıyor. eski hislerle sevilmiyor kimse
çünkü eskisi gibi değildir artık. bıraktığınız gibi kalamıyorlar ne yazık ki...
hayatımın her döneminde dost dediğim insanlar oldu ve anlıyorum ki onlar sadece hayatımın dönemlerine ayrılmış kısa süreli mutluluklardı. ve her zaman öyle kalacaklar galiba.
onlar da gözlerimdeki mutluluk ferinden solup ölü ruhlardan ibaret olmuş vaziyetteler...
kaldı ki geçmişte yaşananlar, söylenenler, verilen sözler hepsi yalandan. gerçek yok artık gözlerde yüreklerde ve davranışlarda...
ardından kendini temize çıkarmak için "anlaşılmıyorum" lar başlar. anlaşılmıyorsan anlamıyorsundur belki.
ve eğer anlasaydın anlaşılırdın hiç şüphesiz.
artık hissetmiyorum, seviyor ama sevmiyor gibiyim. nefes alıyor ama ölüden farksız gibiyim...
ve bakıyorum da yüreğimde olanların hepsi birer birer gözümden düşmeye başlamış. bu şunu veyahut bunu yapmaz dediğim kimse kalmadı. herkes kendi halinde yaşama tutunuyor bende öyle ve kimseye itimadım kalmadı artık.
hayat tüm gerçekliğiyle akıp gidiyor.

ben de çok olmayan.

az evvel bir cümle okudum, bu cümle aklımın hep bir köşesini, kalbimin de büyük bir kısmını işgal eden "sen"i getirdi aklıma. "tüm insanlardan kaçarken bir kişininin eksikliğini hissedersin."
hayatımda eksikliğini hissettiğim tek insan sensin. başkalarından kaçıyor muyum bilmiyorum, zannetmiyorum. senden sonra bir sürü insan tanıdım, bir sürü yer gezdim, yedim içtim, eğlendim de. attığım her kahkaha yüzümde donup kaldı, yanımda olsaydın seninle daha çok güleceğimi ve içimde yokluğunun huzursuzluğunun hiçbir zaman olmayacağını biliyordum. içimi kemiriyor yokluğuun. huzursuzum. acaba ne söylerdi şimdi görse, yaşadığım hayatı bana yakıştırır mıydı, beni böyle mi tanımıştı, ondan sonra ne kadar değişmiştim?

geri dönüşü olmayacak bir şekilde yoksun ve elimin kolumun bağlı oluşu beni her gün dahada tüketiyor. bir süre sabah ilk uyandığımda aklıma gelen tek kişi sendin, sonraları bu değişti zannettim, meğersem alışmışım dostum. sabah uyandığımda hissettiğim aidiyetsizlik, huzursuzluk, kaybetmişlik hissi bir kişiyle bağdaşmadı uzun bir zaman ama bu sabah tekrardan dank etti. sen yoksun. sen yok mertebesine geçtiğinden beridir ben bu duyguları hissediyorum. senin yok oluşun bana değil, sana haksızlıktı. sen her yönüyle bu dünyada var olmayı hakeden biriydin. hep de öyle olur zaten, erken olur değil mi? hiçbir zaman doğru zaman değil ama seninkisi en yanlış zamandı dostum.

bazen seni unutmuş olabileceğimi düşünüp hem çok utanıyorum hem de kendime kızıyorum. sen unutulmayı hakeden biri değildin. aslına bakarsan hayatımda olmaması gereken kişi de değildin, yaşaması gereken, herkesin hayatında olması gereken biriydin sen. bazen düşünüyorum, seninle neredeyse sadece aynı rahimden değildik ancak tamamen aynıydık. bunları düşündükçe neden sen diye soruyorum hep kendime. üstelik ufak bir farkla ben senden daha sorumsuz ve boş bir insandım. aklıma ders çalışmadığım zamanlarda bana nasıl kızdığın geliyor. sigaraya ilk başladığım zaman 2.5 liraydı prestige. harçlığımın yarısıydı. sen çok kızacağımı bildiğin halde tüm sigaraları kırmıştın. yeniden gidip sigaraya vereceğimi bildiğin halde 2.5 lirayı da geri vermiştin. evet düşündüm de ben senden daha faydasız ve boş biriydim, kendime de hiç dikkat etmezdim. bu yüzden sorumda haklıyım değil mi? neden ben değilde sen? beni neredeyse adam edip şuanki yarasayı baştan yaratan sendin, eserinle gurur duyuyor musundur bilmem ama senin yarasa şuan yaşıyor sen yoksun.

sen yoksun. milyonda bir denk gelen bir ihtimal seni aldı. ihtimallerden nefret ediyorum. istediği kadar uzak bir ihtimal de olsa gelip seni buluyordu değil mi dostum? çok bahtsızdın. çok düz, pürüzsüz ve berraktın ama bahtsızdın.

annene sordum fenerbahçeli kramponların hala duruyormuş. şehrine uğramıyorum. yüz bulamıyorum. yokluğunla yüzleşemiyorum. maç izlemiyorum. halı sahalardan nefret ediyorum. kendi formamı da asla yıllardır dolaptan çıkarmadım. fotoğrafları da yok ettim. madalyalar duruyor. yüzsüz olduğum için madalyaları asıp başarılarla övünüyorum ama yokluğunla hala yüzleşemiyorum. o ceketi de görmek istemiyorum. fotoğraflarımıza bakamıyorum. numaran kayıtlıydı ama sildim. çünkü en son 5 sene önce bir kere ablan kullandı telefonunu sanırım ve bu bana saçma sapan umutlar verdi. bir an sana mesaj yazabilirim sandım.

tanım: yok olandır.

bana sorarsanız gerçek dost, her zaman kendi penceresinden sizin evinize bakan değil, sağanak sağanak yağan ceviz taneleri gibi dolulara rağmen evinden çıkma zahmetinde bulunup bazen kendi evine sizin pencerenizden bakabilmeyi bilen kişidir.

sevgisinden, güvenimden ve şükür etmekten eksik etmediğim birisi. iyi ki var...
zaman bizim aşamayacağımız zorlukların merdiveni. biz başaracağız!

her daim yanında olacak iyisi ile kötüsü ile seni uyarıp destekleyecek kişidir. ama tam anlamıyla kafama göre henüz bir dost bulamadım. arkadaş çok dost dediğin yok maalesef.

arkadaş'ın farsça kökenlisi.

daha yakın arkadaşlığın dost olarak adlandırılmasını bizimkiler uydurmuştur.

bu devirde zor bulunması fakat bulunduğu takdirde ise bırakılmaması gerekir.

sadece kötü gününde değil iyi gününde de senin yanında olan senin mutluluğunla mutlu olan insan...

her durum ve koşulda insanın yanında olan, sevgi bağı çok güçlü insandır.
ben bir marketteki süt yoğurt vb. markası için kullanıyorum o ayrı.

bilimsel sayılabilecek bir araştırmadan:

- 7 yıldan fazla ilişki içerisinde olunan insanlarla o ilişki ömür boyu devam ediyormuş çoğunlukla.

okuduktan sonra, geçmişten bugüne hayatımı gözden bir geçirdim de, yer değiştirip uzakta kalmak kimi şeyleri değiştirdiyse de, %90 doğru çıktı bende... ki kırkları bitirmiş bir insanım.