dostluğun bitmesi

çıkarların ön plana çıkmasıyla başlar. ben demeye başladığınızda bunu çok net anlarsınız.

kırgınlıkların ve kızgınlıkların artmasıyla artık dost samimiyetini bulamaz hale gelindiğinde yaşanan kopma durumudur. yılların verdiği dostluk hatrına belki iletişim sonlandırılmaz ama bir şeyler eskisi gibi değildir.

iki insandan birinin verdiği değerin azalması ile oluşan samimiyetin bozulması durumudur ve hala algılamakta zorlandığım bir durum.

sancılı süreçtir. uzun süren boşanmalara benzer. bir insanla dostluğun ne kadar eski ve köklü ise bitiş süreci o kadar sancılı ve yıpratıcı oluyor.

bazen üstünüzden bir kamyon yük kalkmış gibi hissettirendir.

arkadaşlıkların başlayıp bitmesi de evrendeki büyük yaşam/ölüm döngüsüne dahildir. ömür bile bitiyor. herhangi bir dostluğun bitmesi bunun yanında hiçbir şey değil muhtemelen. merak etmeyin, bir kapı kapanınca başkası açılıyor.

gerçek dost'luk değildir.

size her yaptığını karşılık bekleyerek yapmış olması, beklentisini karşılamadığınız o tek bir an için içindeki her şeyi kusması. bir daha olur mu, olmaz! tüm bunlar onu beyazlar içinde görünce ağlamayacağım anlamına gelmez. geçmişteki güzel günlerin hatrına her zaman kendisini seveceğim ve iyi hatırlamaya çalışacağım.

dostluk bitmez.biterse dostluk değildir zaten.

e dostluk değilmiş demek dedirten mükemmel durumdur.

20 yıllık bir geçmişi var ise, aşk acısı halt etmiştir. ciğer soldurur, yarı öldürür.

erkekler arasında irtibatın kesilmesi ile sonlanır, basittir.

kadınlar arasında ise genellikle bir dizi düzenlenen haçlı seferleri neticesine son bulur.

belli bir yaştan sonra dost bulması zor hatta imkansıza yakın oluyor. olanlara sahip çıkmanızı öneriyorum kafadaşlar.

bir buçuk ay önce yaşadığım bir olay. doğduğumdan beri tanıyordum onu, nereden baksanız çok uzun zamandır arkadaştık. bunları söylemek hoş değil ama her mutluluğunda, her üzüntüsünde, her hastalığında yanındaydım. yüzlerce kez aynı masada yemek yedik, yeri gelince aynı çatalı hatta aynı lokmayı bile paylaştık. kendime ne aldıysam bir tane de ona alırdım. cebimdeki üç kuruş parayla kendime bir şey almazdım da, gider o istiyor diye onun için harcardım. oysa benim eksiğim çok fazlaydı ama ben hep onu düşünerek yaşadım. hakkını yememek lazım, o da çok iyi bir arkadaştı ama benim kadar iyi değildi.

bir gün, bizden birkaç yaş büyük kuzeni bana hakaret edip "şakadan" vurdu. insanım, rahatsız oldum. bunu en yakın arkadaşıma dile getirince kızdı bana, kendi kuzenini savunup bir de akşam kuzenini arattırdı. evli ve hamile kadın iki saat boyunca hem bana hem anama sövdü; ölüm tehditleri yağdırdı, iğrenç bir insan olduğumdan bahsetti. ne yaptığım hakkında hiçbir fikrim yok, ben sadece "bana böyle davranması beni çok rahatsız etti," demiştim.

sonra benim de en yakın arkadaşım olan sevgilisi yazıp iğrenç bir karaktere sahip olduğumu söyledi, en yakın arkadaşımın arkadaşları yazdı ve işin garip tarafı eski erkek arkadaşım bile yazdı. hepsi tek tek sövdü bana. üç yaş grubuyla uğraştım galiba.

artık ciddi ciddi insanlardan hiç hoşlanmıyorum. hiç kimseyle duygusal bir bağlantıya girmek istemiyorum, hayatımda bir tane arkadaşım kalmadı. insanların bu aptal davranışlarından, aptal küfürlerinden ve kendini bir şey sanışlarından çok sıkıldım. inanın hiç üzülmüyorum böyle biriyle konuşmadığıma. dostluk bitmesi falan da zerre umurumda değil, gitmek isteyen istediği gibi gidebilir. şimdi dışarı çıkıp kahve içecek bir tane bile insan yok etrafımda, bu beni arada üzse de umursamıyorum çünkü böyle daha mutluyum.

bir ablam var. o da benden çok uzakta. ama iyi ki var. onu çok seviyorum.

herşey biter. dostluklar da. insan değişir çünkü. hergün yeni bir şeyler ekler kişiye, kimi gün de eksiltir. hayatın bir noktasında pek çok ortak yöne sahip olduğunuz bir insanla uzun vadede yabancılaşırsınız. günlük yaşamın küçük darbeleri her birinizi farklı değiştirir. farkına varmadan bir de bakarsınız ki eskisi kadar sık görüşmüyorsunuz, eskisi gibi her derdinizi paylaşmıyorsunuz. zaman içinde ölebiliyor dostluklar. güzel anılar kaldıysa ne mutlu.

bazen olması gereken. hiçbir şey sonsuza kadar süremez, sürmesine de gerek yok.

insanlar değişiyor... bir zamanlar birbiriyle örtüşen; hayaller, zevkler, dertler değişiyor, bambaşka oluyor.

birbirini tamamlayan çarklar takılıp dönmeyi bırakıyorlar, geriye sadece anılar kalıyor.

koskoca hayat bitiyor, dağ gibi aşklar bitiyor, dostluk da biter.

bitsin, başlayan her şey biter bir gün. bitsin.

"her güzel şeyin bir sonu vardır."
elbet bazıları bitecek bazısı da mezara kadar sürecek.

o konuda ben de çok kırgınım.