doyduğunu anlamayıp yemeye devam etme sorunsalı

şamandıra bozuk olabilir

hamilelikteki hormonal değişikliklerin sonucunda ortaya çıkabilir ki ben, 2 hamileliğimde de aşırı yemek yiyen birine dönüşmüştüm ve sonucunda her birinde 25 kg aldım, sonra o kiloları verdim ama bu, çok acayip bir şey. yiyorsun, yiyorsun ve asla doyduğunu hissetmiyorsun. onun dışında, depresyon ve benzeri duygusal nedenlerle bu konuda kitap yazacak kadar tecrübem oldu. hepsini yazacak değilim ama bu durumun, kesinlikle duygularla çok alakalı olduğunu düşünüyorum.

kendi bulduğum* çözüm ise; bilinçli farkındalıkla yemek* oldu. çünkü, bu konuda tek şişman beyniniz kitabında yer alan bir kısım beni çok etkilemişti. söz konusu kitabın yazarı sevgili yasemin soysal'a bir danışanı yemek yemeyi çok sevdiğini söylüyor. o da "yemek yemeyi çok sevdiğine emin misin? seviyor olsaydın, yiyecekleri alelacele ağzına tıkmazdın. yemek yemeyi seven insan, yiyeceğin tadına, kokusuna, dokusuna odaklanır. bedenini mabet olarak görür, bedenine her türlü yiyeceği sokmaz yani, yiyeceği gıdalar konusunda seçici olur ve verdiği nimetlerden dolayı yaradan'a şükür duygusu ile yiyeceğini afiyetle yer. böyle güzel duygularla yediğin yiyeceklerden sonra, doygunluk hissetmemen imkansız." diyor ki zaten ben de bunu bizzat tecrübe ediyorum. böyle güzel duygular hissederken, öyle fazla bir şey yiyemiyorsun ve çabucak doygunluk hissi oluşuyor.

obezite durumu

(bkz: leptin eksikliği)

hızlı yemenin bir zararı.

bir de doyduğunu anlayıp devam edenler var. kendime bu konuda çok kızgınım. ihtiyacın kadar besin al ! o ağzında kalan son lokmayı yavaşça midene indir. ve o elindeki ihtiyacın olmayanı hemen masaya bırak!!

bu aralar üstümde bulunan durum ölüm açlığı var resmen dünyayı önüme koysalar bitirecek gibiyim hiçbirsey arkada kalsın istemiyorum resmen tamam pazartesi diyete girecek olmamın etkisi büyük ama ikimiz de biliyoruz salı bırakacağız işte neyin kafası bu bilmiyorum tatlı acı ekşi ne bulursam goturuyorum
çaresini bilen varsa bana yazsın durum kötüye gidiyor çünkü