dua etmek

allah'tan istemek.

yaratıcıya selam vermek.

duanız olmasa , ne ehemmiyetiniz var ?

furkan suresi

çok iyi geliyor, dua etmesem kendimi huzursuz hissediyorum. sizlere de tavsiye ederim.

bi nevi isteği kendine de hatırlatmak.

başlığı görünce aklıma bu geldi dua

birkaç gündür aksattığım için pişmanlık ve acı duyduğum eylem. tanrı bana merhamet etsin.

duanızı ederken sadece sizinle allah arasında olsun, başkalarına duyurmayın; içinize sığmıyorsa gözyaşı olsun, secdeye aksın derler. biraz sembolik, biraz da gerçek... işin nihayetinde, kendi hayatmıza baktığımızda şunu anlarız: kalbimizde olanlar bir şekilde hayatımıza da sirayet eder.

(bkz: tevekkül)

önce süphaneke, sonra kulhü, sonra ayetel kürsü, sırayı şaşırmayın, kabul etmiyor yoksa. ben çok denedim, duanız bloke oldu falan dedi.

yararlıdır. karşıdan ilahi bir güçten yardım gelmez belki ama dua ettikçe kendi bilinçaltınıza telkinde bulunmuş olursunuz, bu da dua ettiğiniz konuda kendinize inanmanıza yardımcı olur.

içimin çok sıkıldığı, ruhumun daraldığı bir gün aklımdaki bir konuyla ilgili “allahım hayırlı değilse bana iki gün içinde şöyle işaret yolla lütfen” dedim ve ertesi sabah tam da duamda belirttiğim işareti yolladı. duama bu kadar hızlı dönüş alacağımı tahmin etmemiştim. öyle sürekli iman eden biri değilim ama ettiğim zaman da gerçekten canım yanarak dua ederim. duaya inanırım. elbette bir dönüşü oluyor çünkü.

en birkac ay once heybeliada da bir manasturda etmistim.
bir intihar problemi olan arkadasım vardı. demistim ki tek duamda ettigim:
tanrımm onun kalbinden karanlık dusunceleri al. 90 yasına kadar saglıkla ve mutlulukla yasasın. amin
umarım duam kabul olmustur.

bu aksam aylar sonra ilk defa kedim icin dua ettim:
tanrım, en iyi arkadasım, sevgilimle 5 sene hic kopmayalım. birbirimize mutluluk verelim. hic zarar vermeyelim. neseli, keyifli olsun. huzurlu olsun. arkadasım bes sene yanımda olsun. amin.

hep iyi olmasi, guzel yuzunun gulmesi icin edilen dualar.

dua etmek de 1 ibadettir.

bana göre huzur demek. sahip olduğum her şeyin emin ellerde olduğunu hissederim. bir işimse söz konusu olmuş bilirim. çok şükür.

kur’ân-ı kerîm’den dua ayetleri:

www.emredorman.com/wp-conte...

dilimden düşürmem, iyiki var.

bilmiyorum uzaylılar mı var, dört büyük din mi, budistler mi, hindular mi..
tek bildiğim çaresiz hissettiğimde dua huşu veriyor, güç veriyor.

özeti: yalvarmak, dilekte bulunmak.. mantık açısından kendi içinde tutarsız ve çelişik..
niye mi: şimdi düşünelim ve irdeleyelim
- kesinlikle kusursuz, mükemmel, her şeyin en iyi ve doğrusunu bilen, sonsuz güç sahibi her şeyi yapmaya muktedir ve ne yaparsa yapsın mutlaka doğru ve haklı olduğuna inandığımız biri var. adı önemli değil. ve bu, tüm evrenin ve her şeyin yaratıcısı ve planlayıcısı..
e argüman, veri ve kabullerimiz doğru ise; biz böylesine güç ve yetenek sahibi mükemmel birinin nasıl olupta bir şeyleri eksik bıraktığı, yanlış yaptığı inancıyla ona yol gösterip dilekte bulunup onunkinden daha iyi başka seçenekler olduğunu ve bizim de onu istediğimizi söyleyebiliriz ki.. bu ona eksiklik izafesi ve yanlış yapabildiği anlamı taşımaz mı. ve üstelik bu yaptığımız da (yani onun karar ve planlarında değişiklik yapması) kutsal bir şey olsun.
olabilir mi.. (düşünün derim.)

allah'ı çağırmak..şimdi atayistlere " siz sunni/alavi atayistsiniz, kur'an'ı eleştirmiyorsunuz dediğimiz billene kabullanmiyorlar.

bir kere biz istemeden allah, bizim için bir amel yazmıyor. biz isteyeceğiz, harekete geçeceğiz allah'da o niyeti ya gerçekleştirecek ya da gerçekleştirmeyecek. allah'ın bizim hakkımızda tek istediği şey hayrı ve doğru olanı seçmemiz. yani ehl-i sunninin kader inancı kur'an'da yok.
" allah istemeseydi biz de müşrik olmazdık, onlara söyle ataları da ayne böyle demişti"

sonsuz gücün bizim hakkımızda her şeyi takdir edip bizim de ona razı olmamız diye bir itikad kur'an'ın itikadı değil. kur'an'ın itikadı dünya hayatına hükmetmeye çalışan şeytan ve adamlarına fırsat vermemek. kur'an devrimi. bunun için çalışırken tüm enerjinin allah'tan geldiğine ve her şeyin en son onun dilemesiyle olacağına , onun dilemesi ile bizim dilememiz arasında bir paralellik olduğuna inanmak.