düşünmek beni öldürecek

bir olaydan bir milyon sebep neden çıkarmak. beyni daha sonrada bütün vücudunuzu ve ruhunuzu yoran ağrıtan var olduğunuzun kanıtı.
nasıl bırakıldığını bildiğim halde uygulayamadığım sonunun antidepresan olduğu mevcut durum.

git bakkaldan ekmek ve sucuk al. düşünmeyi de başkalarına bırak. bunun için para mı alıyorsun?

yok yahu sadece üzüyor.
t: gereksiz bir endişedir.

olur olmadık şeyler hakkında düşünmek insanı öldürmez ama süründürür. hatta öldürmekten beter eder diyebilirim.

tam olarak içinde bulunduğum durum. düşünmeyi bırakabilmenin yolu olsa diye kafayı duvarlara vurdurur.

tekrar eden düşünceler insanı yıpratır. kısır döngüye girildi mi de kendi kendine kolay kolay çıkılmaz. belki de en iyisi psikolojik yardım almaktır.

düşünmek değil düşünmemek sizi öldürür.

sürekli daha ne kadar geniş düşünebilirim diye düşünüyorum, acaba hangi konularda kapalıyım, daha hangi konularda genişliğin sınırını zorlayabilirim diyerek sürekli düşünüyorum. genişlikten sizin anlayacağınız şey yahut şeyler neler olacak bilmiyorum ancak birçok şeyi buna dahil edebilirsiniz, zira sözlüğün değil genel olarak dünya üzerindeki sayılı muasır, entelektüel insanlardan biri olarak karşınızdayım. elbette ki böyle bir insan düşünürken yorulacak ve daha da çok düşünmek arzusunda olacak ve hissedecek.

düşünmeyip yaşayan bir ölü olmaktan iyidir.

1 düşünce kafamda 100 düşünceye evriliyor. hepsi birbirinin üstünden atlıyor sanki. böyle olduğu anlar biri fişimi çeksin istiyorum veya uyumak istiyorum.

sacma 1 soz. dusunmekle olunmez teorik olarak.

e düşünme?
aklına ilk geleni yap, kafan rahat yaşa*

çok düşünüyorum. çok düşününce insanın aklına, çıldıracağını haykıracak bir profil geliyor. dur 'herif çıldırmak üzere' hadi çıldıracağını haykır diye bekliyor insan. darda olan birinin patlama noktasına denk gelmek, içsel olarak bir şekilde gevşetiyor bizi, yalnız değilmişim diye empati kurduruyor. köprüden atlamak üzere olan insana, 'hadi atla' demek isteyen milyonlar var bu ülkede. birisi kazara tutamayıp söyleyince linçliyoruz.

çok şey kuruyorum. canım annem, iki işi bir arada yapma derdi. ben yapıyorum. olduruyorum da. düşünmekten de ölmüyorum. bir şeye konsantre gözüksem bile kafamda bambaşka şeyler var. üstelik düşünmekten ölecek gibi değilim yakın tarihte. eskilerle kapanmamış defterlerin yeni nesil inatçısıyım. kafa tutuyorum onlara. ben olsaydım böyle yapardım, yine de tükenmezdimin meydan okuması önüme gelene. hayatla alıp veremediğim var. insanlarla da. her şeyi bir arada yaşıyorum. durmadan düşünmek zor bir iş.

dur yoga yapayım, amann bir hobim olsun açılırım insanı değilim ben. dünyayı dolaşsam cebimde bir çuval parayla, finlandiyanın ortasında, sokarım böyle hayata diye söylenecek o adam benim gece yarısı.

ama ölmüyorum. ölecek gibi de değilim. bastonlu huysuz, dili kemiği olmayan bir ihtiyar olma isteğim de var. yaşamadan ölemem bazı şeyleri de. sısısıs

çok zor bir insanım anlayacağınız üzere. ama masum.. sısıs