engelli bir çocuğu doğurmak ister miydiniz sorunsalı

açıkçası ben istemezdim.

başlığı altına, ben istemezdim çünkü erkeğim, diyecek ilk kişiye renkli mahlas armağan edeceğim sorunsal.

ben istemezdim çünkü erkeğim.

birkaç kişiyi takip ediyorum. o kadar zor ki bu ülkede böyle çocuklara sahip olmak. kuzenimin de değişik sendromu olan bir çocuğu var. evlilikleri bitme noktasına geldi çünkü her günleri ayrı sınav, ayrı zorluk. en büyük korkuları da bizden sonra ne yapacak? psikolojileri kalmadı ikisinin de. maddiyat olarak sonnnn derece pahalı böyle çocuklara eğitim verdirtmek ülkede.
herkes söze gelince kendini parlatma çabasında ama bu ülkede gerçekten böyle çocuğu olan insanların hayatlarının içine girmedikçe hariçten gazel okuyoruz. doğduktan sonra her şey olabilir bunu bilemezsin tabi ama bile bile de lades demiyorsa başına gelen, kimse de kınama hakkına sahip değil. çok kınıyorsa da hayatın kınadıklarını sana yaşatma gibi bir gizemi var bunu bilerek yap kınamanı önce!
bu dönemde zihinsel ve fiziksel açıdan sağlıklı bir çocuk büyütmek bile büyük sorumluluk.

hayatı boyunca yapacağı hiç bir aktivite için keyfi dışında bir şeyi düşünmemiş insanların engelliler konusunda ahkam kesmesi beni delirtiyor. istediğin cafeye gitmek, istediğin aktiviteleri yapmak, kimseye hiç bi şey için bağlı olmadan hayatını sürdürmek nasıl güzel mi?
engelli bir çocuğu doğururum bizim sevgimiz ona yeter diyen, sadece kendini düşünen bencil insanlara sormak istiyorum. anne babası ölen engelli insanlara neler olduğunu biliyor musunuz? şuradan dağılabilirsiniz.

çok zor bir şey, hayatını ona adayacaksın gece gündüz uğraşacaksın. diğer yandan kişi engelinden ötürü zaten güzel bir hayat geçiremeyecek çok zorlanacak, ona hayat denmez. iki taraf için de zor, ben istemezdim. iki tarafın da acı çekmesini istemem.

dün bir yerlerde dolanırken bir kadın, bir erkek ve engelli bir çocuk gördüm.

çocuk ne yapmak istedi bilmiyorum ya da biri bir şey mi dedi bilmem ama kadının bir iç çekişi vardı ki "ben böyle dünyanın ...., biz derdimiz var sanıyoruz" diye geçirdim içimden ve dönüp allaha şükrettim saçma sapan dertler verdiği için.

şimdi bunu neden anlattım?
ben kürtaja vs karşı insanımdır, evlilik dışı ilişki olsa bile (tecavüz hariç) ben kürtajı asla desteklemezdim ama dün o aileyi görünce ne yapardım diye düşündüm.

sanırım isteyemezdim engelli bir çocuk sahibi olmayı.
bencillik gibi geliyor bunu söylemek ama zaten sağlıklı gibi görünen bizler bile hayatı yaşamakta zorlanırken onun türlü türlü zorbalıklara katlanmasını, herkesin yaptığı günlük işleri yapamaması, güzel şeylerden (aşk vs) uzak kalmasını isteyemem diye düşünüyorum.

allah izin verdiyse bunu sorgulamak benim haddim değildir.

çok kararsız kaldığım bir konu nereden baksan elinde kalıyor. siz neler düşünüyorsunuz?

çok ağır bir soru. insanları böyle ağır sorularla sınamamak gerek. düşüncesi bile ağır. allah kimsenin başına vermesin başına gelenlerin de yardımcısı olsun.

teslim olurum.
tıp ne kadar ilerlemiş olsa da engelli olacağının bir garantisi yok. ya sağlıklı ise ?
sağlıklı garantisi verilen bir evlatta aynı şekilde. dünyaya geldiğinde engelli ise, hayatına son mu vereceksiniz ?

kimse kimsenin seçimine karışamaz ama ben aldirmazdim konuşması kolay tabii yaşaması zor ama o küçücük bebek de seçmemiş ki onun elinde değil diyelim ki onu aldirdik ya çocuğumuz kaza yapsa engelli ( ki hiç hoş bir tabir değil) olsa onu aldirabilir miyiz???

eğer doğacak çocuk yetişkin olduğu zaman tek başına yaşamakta zorlanacak ise aldırılması gerektiğini düşünüyorum. düz mantık bakıldığı zaman anne baba çocuktan önce vefat edecekler.

rabbimizin bize hediyesidir. yani bir imtihan onun için aldırmak istemezdim. allah zorlukları kolaylaştırır.

çok kritik bir soru ve cevabını bilmiyorum,
örnek olarak ise bir link bırakıyorum.

buradan

aldırmayıp doğuruyorlar. sonra da sma diye para topluyorlar. siz daha tartışın.

engelli doğacağı sanılıp da sapasağlam doğan çocuklardan biri de benim. eğer doktorum böyle birşey söyleseydi de aldırmazdım, yapamazdım. herşeyiyle, tüm sahip oldukları ve olamadıklarıyla benim evladım o. rabbim kimseye yaşatmasın…

hayir böyle bir bencillik yapmazdim.kendime sunu soruyorum engelli olarak dogmak istermiydim, bazi insanlar sevap point olarak dusunuyor altinda bencillik yatiyor bu dusuncenin bana göre.

hayır.
bu yüzden bir sürü test yapılıyor artık.
mesela son yıllarda genetik test yapılıyor (tarama testi değil)
annenin kanından bebeğin dna'sına kadar bakılabiliyor.
biraz pahalı ama yapmayanda zerre kafa yoktur.

doğacak engelli çocuk, her şeyden önce kendisi için dert.
istediği gibi bir hayatı olmayacak, hep mutsuzluğu içinde hissedecek.
hadi onları geçtim, ebeveynleri hayatını kaybettikten sonrası sıkıntı.
bu tarz bir örnek gördüm gözlerimle.
kimse kimsenin çocuğuna sahip çıkmıyor arkadaşlar, çıkması için de bir sebep yok zaten.

sonradan engelli durumuna gelen insanlara asla sözüm yok.
hayat bu, her şey olabilir.
yarın hepimiz sandalyeye mahkum kalabiliriz.
ama bunu bile bile o çocuğu doğurmak, çocuğa yazık.

ne kadar engel? soru bu olmalı.
kendi başına yaşaması mümkün olmayan bir çocuk elbette istenmez. ama bacakları sakat olacak diye yok etmenin karşısındayım.
benim bir arkadaşımın kardeşinin iki bacağı birden sakat. adam şimdi 40 yaşında. hukuk fakültesini bitirdi. avukat oldu. çok başarılı bir avukat.
ama çocuk geri zekalı, yatalak. doğurup eziyet çektirmeye gerek yok.