engelli çocuğu kafese kapatmak

çocuğun kafasının kafese sıkışarak vefat etmesiyle sonuçlanmıştır. buradan

kafese kapatılarak kendine zarar verdiği söylenen çocuğu engellemiş mi oldular?
ailenin bunu yapmasının ardında başka sebepler olabilir... çok acı.
gerçi ne sebep olursa olsun bir çocugu kafese kapatmak, insan haklarını çiğnemek demek değil mi?
bu olay ölüme sebebiyet vermek değil midir?
hiçbir mantıklı açıklaması olamaz, ne demek ya masum birini kafese kapatmak?
akla hayale sığar bir olay değil.
her çocuk yapan ana baba olamıyor, yazıklar olsun.

insanlıktan utandıran bir haber daha.
yahu biz evimizin önündeki köpeklerimizin bile boynuna tasma bağlamıyoruz bahçede gönlünce gezsin, özgürlüğü kısıtlanmasın, hırçınlaşmasınlar diye. insan kendi evladını, hele ki bakıma muhtaç hür iradesini kullanamayan minicik bir çocuğu nasıl kafese kapatır! kendisine zarar vermesin diye kafese kapatmaktan büyük zarar mı olur allah aşkına? off ki ne off!
o çocuğun kafeste neler yaşadığını, nasıl can verdiğini düşünmek bile istemiyorum. kahretsin!

çocuk kendine zarar veriyorsa hastaneye yatırılması ve psikolojik tedavi alması gerekir. kafese kapatmak nedir ya? nasıl insansınız siz? nasıl bir dünyada yaşıyoruz?

şaşırmadım.
açıkçası anne ve babanın akıl sağlığının yerinde olup olmadığına dair muayene yapmak gerekiyor.

zavallı çocuk hiç sevgi görmeden ölüp gittin.

genelde engelli aileleri hayatta türlü türlü zorluklarla karşılaştıklarından (çocuğun eğitiminde, sosyal hayatta) psikolojileri pek iyi olmayabilir. bu düpedüz kansızlık ama.

özel eğitim ihtiyacı olan bir insan ona göre eğitim almalıdır. insanlar kendi kafasına göre iş yapmaya çok meraklı bu ülkede herkes herşeyi biliyor. büyük acı, ancak içimden anne babaya baş sağlığı dilemek gelmiyor.

başlığı okurken kalbim sıkıştı.

yapılanı kesinlikle savunmuyorum ancak engelliler için yeterli klinik ve bakım evi var mı diye düşünmek gereken ve devletin bu konudaki imkanları artırması için mücadele etmek gereken konu. bazı şeyler ancak içinde olunca anlaşılır. hiç orta-ağır mental reterdaston gördünüz mü bilmiyorum ama, gerçekten tıbbı ve aileyi çaresiz bırakan durumlar oluşabiliyor. hastanede de mesela bazı hastalar tespit edilebiliyor. yapılanı kınamak yerine, bu aileyi bu kadar çaresiz bırakan ne oldu irdelemeli.

çok üzücü ama, kurtulmuş garibim.
bazen ölüm kurtuluştur. ızdırap içinde yaşamaktansa ölmek yeğdir.
allah çektiklerine razı gelmemiş yanına almış günahsızı.

ülkemizde bu gibi örnekleri sıklıkla görüyoruz. başına gelmeyenin anlayabileceği bir durum değildir elbette ama kafese kapatmakta bir çözüm değil.
bence bunun bir nedeni toplumsal baskı. aile çocuklarına bakamayacagi gerçeğini kabul edemiyor. toplumun çocuklarını bıraktılar demesini istemediği içinde kendilerince çözümler buluyorlar. bu çözümlerin sonuçlarını ne yazik ki bu şekilde duyuyoruz.

değineceğim diğer bir husus engelli ödeneği veya maaşı denilen konu.
bu aileler çocuklarının durumlarından dolayı devletten bir destek alıyorsa. bu desteğin verilmesini onaylayan ve inceleyen personeller vardır. ayrıca belediyelerde bu konularda çalışmalar yaptıklarını bildirmektedirler.

şimdi soruyorum bu çocuklarin aileleri veya yaşadıkları yerler hiç mi denetlenmedi. bu ödemeleri onaylayan kurumlar veya bireyler neye dayanarak bu ödemeleri onaylıyor. sadece engel orani denilen sayısal ifadeye goremi. bir insan da çıkıp bunu bildirip rapor etmedi mi ya bu kafes kafes halı altına saklanacak birşey değil. nasıl gözden kaçar.
hep aileye yükleniyorlar evet yaptıkları kesinlikle yanlış cahiller bu konuda korkaklar ve hatalar yapıyorlar bu insanlara destek olması gereken denetlemesi gereken kamu personelleri nerede?
bu çocuğun ve bu gibi çocuklarımızın hayatlarının bedeli nasıl ödenecek görevini yapması gereken insanlar nerede ?
görev aşkı ile yanıp tutuşan bir savcı umarım ki bu konuyu irdeler basında savcıya destek olur böylece hak edenler çok ağır cezalar alır ve emsal karar sayılır böylece bir korku olusur. görevini yapması gerekenler ve bilinçsiz aileler bu korkudan etkilenip yapması gerekenleri yapıp insancıl sartlar sunarlar bu cocuklarimiza

hadi aileye yüklenelim.

ortalık özel eğitim merkezi, rehberi, bakıcısı dolu çünkü. götürmemişler işte. 24 saat gözetim gerektiren çocuğa haftada 2 gün, birer saat randevu veriyorlar. merkez de 1 saat uzakta. götür o çocuğu otobüs otobüs. yolcusuna kadar bağırıyor insanlık dolu insanlar. ha o arada başka çocuğun varsa, ücretsiz onlarca kreşten birine bırakır ne olacak. ama bu imkan bolluğunda kafese kapatmış. en büyük hayalidir böyle bir analık öyle manyaktır kesin. küfredin zaten hayatı bitik aileye.

sokaklarda engellilerin az görülmesi, engellilerin sayısı az olduğundan değil arkadaşlar.

ek not: kürtaj isteseler ona da küfrediyorlar bu arada.