erkeklerin berber sadakati

hep aynı insan dayasın başkası dayarsa vücut yabancılık çeker diye o sadakatimiz.

bende hiç olmayan sadakat...

farklı farklı kişilerin dayamasını istemiyoruz. hepsi dayıyor nasılsa. tamam birine mecbur dayatıyoruz. sayının çoğalmasını da istemiyoruz. sebebi bu. yoksa yaptığı tıraşı beğenmediğimiz de, başka dayayacak birini buluyoruz.

benim berber hastalandı emekli oldu 22 yıldır hep ona giderdim son 1 senedir sürekli farklı berberlerin koltuğunda buluyorum kendimi.

hiçbiri onun gibi kesemiyor...

gözlemlediğim kadarıyla pamuk ipliğine bağlı sadakat. abim mesela birkaç yıl aynı berbere gidiyor. saatlerce boş yere adamın işini halletmesini bekliyor, işte sürekli zam yapmasına katlanıyor, başka berbere asla gitmiyor falan. sonra "saçımı 2 milimetre yamuk kesmiş" deyip adamın dükkanının önünden geçmemeye başlıyor. lükse bak.

kadınlara olan sadıklığımızdan daha fazla.

gidip berberleriyle sevişsinler.

berber,samimiyetin ve sohbetin suyunu çıkardığında sonlandırılması gereken sadakattir.

berberim kuzenim olduğu için ara sıra döverek dayamasını engelliyorum.

yahu ne berberi birader hangi yüzyıldasınız allah adı veriyorum kendinize gelin artık avcı toplayıcılık geride kaldı yerleşik düzene geçtik en yakındakine gitmenin anlamı kalmadı en iyi becerene rahatlıkla ulaşabiliyosun adamın 6 tane karısı var ama berberine sadık adam görün be..

bazen bir miktar sarsılabilir...

www.instagram.com/reel/CcFd...

kadınlarda bu durum, kuaförün "bu saç ne biçim kesilmiş, bu nasıl boya hep yıpranmış bu saçlar" gibi tripleriyle yaşanır. e tabi ki asla sadakat yoktur. neden olsun ki kafamı mı tapuladı?
kime istersem elletirim saçımı.

birazdan 800 yıllık sadakat yemini ettiğim berberime tekrar gideceğim. o da uçlarından al dememe rağmen saçlarımın yarısını kesecek. nasıl oldu diye soracak bana iş bitimi. içimdeki "sıçtın batırdın" hissiyle beraber çok güzel olmuş, eline sağlık abi diye cevap vereceğim. kapşonumu takıp ara sokaklardan evime gideceğim, gizli gizli, belki gözlerimden yaşlar akarak.
ama hayır; ölüm bizi ayırana dek sana gelmekten asla vazgeçmeyeceğim idris abi. hiçbir sevgilime olmadığı kadar sadakatim var sana.
elinin ayarını s.. idris abi. nasıl bir kara büyü yaptın bana ki; başka bir berbere gitmek aklımın ucundan bile geçmiyor.

iki gram berber sadakatim yoktur. aradığım berberi hala bulamadım, bulduğum gün ona sadık olacağım söz veriyorum. belki bir gün. buluşacağız seninle.

tam olarak şu an oradayım saçımı kestirmiyorum fakat halini hatırını sormaya geldim biz böyle vefalı insanlarız işte...

1± yıldır saçımı uzatarak tam bir vatan hainliği örneği sergileyen bendenizde olmayandır. belki sırf bu yüzden, yani berbere gidip acayip yabancı ve aykırı durmak istememem yüzünden berbere gitmiyorum. ben öyle diğer insanlar gibi maskeler takmıyorum, bir dugmeye basip kisiliklerim arasinda geçiş yapamıyorum ve bu yüzden de berberdeki ortami asla tölere edemiyorum. yıllardır ayni isi yapan sisko bir esnaf size olabildiğine yaklasip kafaniza tarak ve maksala şık şık şık şık bir şeyler yapıyor, yerleri paspaslayan gömlekli ve zayif bir delikanlı her halinden içinden kufrettigini belli ediyor, tavana yakin bir yere asilmis televizyondan ya iğrenç bir pop sarkisi ya karadeniz havasi caliyor ya da mac oynuyor yahut bir haber kanali* acik oluyor ve bir de bunlari deneyimlemek icin para veriyorsun? metalci berbberler istiyoz! kitap-berberler açılsın! berberlerin bizi maruz bıraktığı bu faşist düzene bir dur de!

eski berberim dedemin arkadaşı olan yaşlı bir amcaydı. o ölene kadar da başka berbere gitmedim. sonrasında da dikiş tutmadı zaten. as mustafa sandal said: "pazara kadar değil mezara kadar."

gitmeden önce berberimi ararım. park yeri var mı diye. yoksa mutlaka esnaflara rica eder benim için park yeri açtırır. nasıl keseyim demesi yok zaten hep fabrikasyon keser mis gibi... şimdi ben berberime nasıl sadakatsiz olayım.

bu benim. 20 senelik berberim yerine başka bir yerde traş olmuştum ve kendi berberimi aldattım gibi hissetmiştim. tam 1.5 ay boyunca bir üst caddeden eve gittim ki beni görmesin diye. sonra öğrenince beni bir daha traş etmedi. seni özledim gazanfer abi. lütfen beni affet.

bende olmayan şeydir. rastgele giderdim birine.

berberlere sıkıntı verdiğim doğrudur ama. ortaokuldayken loreal studio line jöleler çıkmıştı. çok pahalıydı ama ismi ve kutusu çok havalıydı. kanıp aldım bir kutu. hayatımda böyle kötü bir jöle görmedim. kuruduktan sonra saçlara elleriniz değerse jöle dağılıp kafada beyaz kepek gibi kalıyordu. berbere gittiğimde bi gün, yıkanmadan gitmişim, gündüz de o jöleden sürmüştüm. "kepek de saçkıran da değil bu. hayatımda böyle bir şey görmedim. hemen bir dermatoloğa git." dedi berber. bir şey diyemedim zira saçlarım normalde kepekliydi ama adamın tepkisini abartılı bulsam da anlayamamıştım. eve dönünce ayıldım mevzuya hahah.

üniversite döneminde 7 sene saçlarıma dokunmadım ve dokundurtmadım. kıçıma kadar olan saçlarımı sonunda kestirmek zorunda kaldım bir iş için; zaten iyi de oldu zira aşırı seyrelmişti saçlarım hatta ciddi kelleşmiştim. berber, "umarım senin gibi müşterimiz pek olmaz. para kazanamayız." deyip bana takılmıştı. keh kah.

senelerdir de kafamı kendim kazıyorum.