eski gazeteleri okumak

eski gazete ya da dergi nüshalarına bakarken bu dünyadan kopar, gençlik ve çocukluğa döner, "ben burada yok iken kimler varmış" diye dış dünyadan soyutlarım kendimi.

eskiden olmuş olayları okumaktır. eski türkiyeyi gözlemleyip şaşırmaktır. sevdiğiniz bir sanatçının genç halini görüp şaşkınlıkla okumaktır.

ülkeden güzel, iyi haberler almak istediğimde okurum. bir zamanlar gğzel şeyler de oluyormuş derim.

istanbul üniversitesinin erişime açmış olduğu eski gazetelere şuradan erişebilirsiniz. incelemek çok keyifli.
ulu önder atatürk'ün vefatı için ''bir güneş söndü'' manşetiyle yayımlanan haber buradan
bir gün öncesi buradan
başka bir gazete buradan

güzel bir nostalji aktivitesi. özellikle eski gazetenin reklamlarına bakıp o günkü ihtiyaçları hatırlamak.

hayatın eskiden ne kadar güzel olduğunu gösterir. yanılmıyorsam geçen gün temmuz 2017 gazetesi okumuştum dolar 4,50'ydi.

çok güzel bir eylemdir, hele ki hareketli bir dönemin gazetesi ise...

virüs illetinden önce beyoğlu sahaf festivali'nde 2. dünya savaşını gün gün anlatan gazeteleri arardım. bunun bile nostaljisini yapar hale geldiysek vay halimize...

bildigin nekrofili. okulda 'eski gazeteden daha olu bir sey yoktur' derlerdi. tabii arsiv degeri var ama olmus gitmis artik.

rahmetli levent kırca olacak o kadar programında bir bölümünde bunu işlemişti. gazeteyi okurken “menderes’i asmışlar” dedi yanındaki kişi de “menderes asılalı kaç sene oldu, yeni mi haber yapmışlar” diye sorunca “yeni gazetelerde hiçbir şey yok ki saçma sapan haber yapıyorlar, eskileri okuyorum” demişti. ileri görüşlü usta bugün aynı bölümü yapsa yine lafı gediğine oturtmuş olur.

sebepsiz yere içime hüzün çöktüren olaydır. belki de ekonomi ile ilgili haberleri gördüğüm içindir...

dedemden sigara çorlamak için dolapları karıştırırken 1938’den kalma bir gazete bulmuştum, atatürk vardı tüm sayfalarında. tüylerim diken diken olmuştu okurken.

rahmetli rafet dedem istifçi bir adamdı. o kadar ki, yumurta kepini saran ipi kesmeden açar, o ipleri dahi istiflerdi. lazım olurmuş. haklı. olurdu da.

yatak odalarındaki çift kişilik bazalarının altı silme şekilde balya balya istiflenmiş gazetelerle doluydu. yalan olmasın yarabbim, çok eski gazeteler vardı, kokuları ayrı güzeldi zaten, bazılarını kuralardım, eski gazetelerdeki dile hayranımdır.

vefatlarından sonra hepsi çöp oldu tabii ki. ben olaya müdahale edecek yaşta değildim, şimdi olsa bir çöp bile atamazlardı o evden.

online olarak eski gazeteleri okurum mümkün oldukça.

ilk teşrin 5, yani 5 ekim 1942, son telgraf gazetesine göz atıyorum. çarşambadan itibaren çay şişelerde satılacakmış, kilosu 1300 kuruşa.

çiy kahve hususi paketlerde 5 liraya, kavrulmuş kahve 630 kuruşa satılacakmış.

şimdiden bilgisini vereyim sizlere.

*

2002'den kalma sararmış gazeteyi görünce hüzünlenirsiniz.