etlerin döküle döküle yalnız öleceksin

bugün bana bundan dendi. bi kitaptan mı acaba, bilmiyorum. ama söyleyenin gözünde öfke ve inanmışlık vardı.

hayatta tek başıma kalmanın en büyük korkum olduğunu da biliyordu.

canlı canlı bir de çürü istersen. insanın öfkesinin ayarı dilinin pervasi yok gercekten, sinirle söylenmiş bir söz.

bunu söyleyen kişideki derin kırgınlığı ve öfkeyi ben buradan hissettim. çok çabalamış ve karşılığını hiçbir şekilde alamamış olmalı. üstelik yaptıkları görülmemiş bile olabilir. nefret yüklü bir cümle gibi görülebilir ama altındaki söz şöyledir,
"yanında olmama izin vermedin, yanımda olmaya uğraşmadın. bunu ben değil sen seçtin."

"ben birini bulurum belli olmaz. bunun bir ihtimali var. fakat senin bu endişemi bilip bana karşı kullanma şerefsizliğinin karakterinden silinme ihtimali yok." şeklinde karşılanması gereken sözdür.

büyüdüğü evde ebeveynlerinden en çok duyup içselleştirdiği korkusunu kırgınlığı ve öfkesiyle karşısındakine söylemiş.
ben en çok bundan korkarım benim en büyük korkumu (yalnız ölmek) sen yaşa, yaşa ki benim yaşadığımı unutma demiştir.

aranızda geçen konuda kim haklı, kim haksız bilinmez ama iki tarafında incindiği kötü bitmiş bir durum.