evde kot pantolonla oturmak

(bkz: kendime saygım yok davranışları)

evde misafir felan varsa ben de öyle dururum da. eger yoksa abes bir durum. çok saçma.

böyle oturan birisi var mı ki bu başlık açılmış? yoktur ya. olmaz yani.

ağır adam işidir. ağır adam (insan) olmayın.

en son 1922 yılında böyle bir şey yaptım. ecnebi misiniz olm siz. allah bilir yemekten önce smokin de giyiyorsunuzdur.

kasıntı falan değildir, ayrıca adam da olmayabilir. ben sabah giydiğim kıyafeti ancak 21'den sonra çıkarır pijamalarımı giyerim ve günü bitiririm. işe gider gelirim*, evde yemek işleri biter, kızlarımı derse merse götürür getiririm, birileri gelebilir çaya kahveye ya da ben her an çıkabilirim. dolayısıyla üstümü değiştirmem. zaten ev kıyafetim de anlayışım da yoktur. o ne öyle misafir odası gibi zaten. ne zaman ki benim dışarı çıkma ihtimalim ve bana misafir gelme ihtimali olmaz, o saatte üstümü değiştiririm. o zaman da rutin kişisel temizliğimi yapar pijamalarımı panduflarımı giyerim. evet evde pek terlik de giymem, ev ayakkabısı giyerim.

evde misafir falan olmadığı sürece hiç mantıklı değildir.

bana göre bir insanın mesaiyi bitirip eve geldiğini tam anlamıyla hissetmesi için öncelikle üstünü başını değiştirmesi lazım. bu olmadığı sürece o gün bitmemiş mesai devam ediyordur.

eve girip duş aldıktan sonra çingene gibi giyinmek forever diyorum, şu ahir ömrümde en keyif aldığım şeylerden biri.

lastiği gevşemiş şortum ve cam bezi olmaktan son anda kurtardığım tişörtlerim, seviyorum sizleri.

bunu yapan insan cindir. kışın bile mümkün değil. yok, yok, yok. düşünmek bile istemiyorum. kaldı ki yazın pişik yapar. her yeriniz isilik olur. kaşınmaktan götünüz dökülür. evde yabancı yoksa ideali kışın pijama, yazın da şort ve atlet ile oturmaktır.