evlenmekten korkmak

büyük bir sorumluluk getirir, 30 yaşına kadar evlenmemişseniz, o yaştan sonra "ulan ben rahat mıyım böyle sanki ya" diye bir düşünceyi getirir akla.

evlenmekten korkmak gayet doğal hele ki "hayat müşterek" deyip hayatın ağırlığını eşinin üstüne yıkan, sabretmeyen eş sahibi olmak çok korkutucu.


edit: büyük ihtimalle evlenmeyeceğim.

korkmayın evlenin eşiniz iyi çıkarsa mutlu kötü çıkarsa filozof olursunuz demiş soktrates.

en büyük sıkıntı alışkanlıklardan vazgeçmek zorunda kalmaktır.

insanın sevdiğinin ve seveninin olması kadar güzel az şey var bu hayatta bence,kadınca düşünüyorum yapım gereği her ne kadar bir yanım saçmalama bu dünyaya çocuk getirilir mi dese de bir yanım insanın çocuğunun olması çok kutsal çok güzel bir şey diyor.o saçmalama diyen tarafım üzerlerse falan diye düşünürken diğer taraf sunulamayan sunulmayan bütün imkanları ayaklarına serip kendi parçanı mutlu edersin diyo inanılmaz karışık

boşuna korkulmayandır

evlenip boşanmışlarda pik yapandır.

zamanında hayatımda biri varken hemen evlenelim hevesindeydim. daha sonra uzun süre yalnız kaldım ve hala da bu süreç devam ediyor. belli bir yaşantım var ve evli çiftleri görünce her şeyi birlikte yaptıklarını, bir yere giderken birlikte gittiklerini, gezerken hep birlikte gezdiklerini gördüm. gereksizce yapılan kavgalara şahit oldum. ee bi de en korktuğum süreç olan düğün süreci var. aile sıcak kanlı mı, o benim ailemi sevebilecek mi derken bir de üstüne evli olmanın getirdiği sorumluluklar var. ben hayatında birisi olan insanlara evlenme tavsiyesinde bulunuyorum. fakat şu an evlenmek bana o kadar korkutucu geliyor ki anlatamam. nasıl aşılacak, aşılması gerekiyor mu bilmiyorum.

haklı korkudur…

mahremiyeti ortadan kaldırır bir kere… ki burada kastedilen mahremiyet, doğu roma imparatorluğu’nda, tekfur sarayını baştan başa dolanan, mermer sütunlar gibi bir çift bacak, bir çift güzel, dik, 85b meme değil elbette…

25 dakika önce eline alıp, hikayesine bodoslama dalarak, tam konstantre vaziyette bir kitap okuduğunu; okumayı da geç, kitabı resmen yaşadığını düşün… tam o sırada vir vir vir diye çalan bir telefon sesi mesela. melodiye bakıyorsun senin telefonun değil… sonra bir odadan bir odaya sürüyen terlik sesleri eşliğinde bir ses daha, “efendim nuran? ha yok şekerim, cumartesi akşam için şey ya….” diyerekten azalarak geldiği mutfağa doğru uzaklaşan bir ses…

abarttığımı düşünebilirsiniz..

peki…

kaçınız sevgililerinizi sıçarken hayal etti arkadaşım? kaçınız sevgililerinin hemen peşinden tuvalete girip de, demin birkaç dakikalık ıkınmayla kanalizasyonun ıssız derinliklerine yolculadığı insan dışkısının, ortamda bırakmış olduğu etkiyi burun deliklerinden derin derin kendi ciğerlerine yolculadı?

her bir haltı birlikte yapmak zorundaymışsınız hissiyatı endişelendirmiyor mu sizleri de mesela?

“hayır efendim, ben o klişelerle dolu boktan yaz dizisini izlemek istemiyorum. ben balkonda oturup, youtube’da restorasyon videoları seyretmek istiyorum” diyebilme cesaretini taşıyıp taşımadığını ölçümlediniz mi kendinizde? hadi sahiptiniz bu cesarete diyelim; söylediniz de varsayalım… karşınızdaki bu alanı size tanıyacak olgunlukta mı pekii? ya değilse ve bunu evlendikten 6 ay sonra fark edebilme fırsatınız olmuşsa ancak?

bakın dostlar, arkadaş olan afillibirbey farklıdır, mesai arkadaşı olan afillibirbey daha farklıdır. 10 senelik arkadaşınızla bile 10 gün aynı yerde kaldığınızda farklı farklı yanlarını görürsünüz. sanıyor musunuz ki sevgili olan afillibirbey ile bir kadının kocası olan afillibirbey aynı kişiler?

sanmayın, yanılırsınız…

ha, evlilik de öcü gibi bir şey değildir.

doğru kişiler bulduysa eğer bu evlilikte birbirlerini, gayet de keyifli olabilir…

etrafınızda gördüğünüz harika bir evliliğe özenerek sakın aldanmayın… beklentileriniz birbirini karşılamazsa yanılır, sonunda da üzülürsünüz…

etrafınızds gördüğünüz bombok bir evliliğe bakarak da bu fikirden uzaklaşmayın. birbiri için doğru kişiler karşılaşmış olduğunda, mutlu olma fırsatını kaçırmış olur, sonunda yine üzülürsünüz…

naçizane…

doğal bir durum. evlilik demek bir insanla sadece sevgini değil, zamanını ve evini de paylaşmak demektir. düşünsene, eve geliyorsun ve moralin yerlerde. odana çekilip iki saat müzik, üç saat kitap okumayı planlıyorsun ama hop, başka birisi tüm planını bozabiliyor.

makul bir durum.
çevremizde sürekli kavga eden çiftler görüyorum. bağırış çağırış sesleri rutin haline geldi. evlenip de böyle bir cehennemin içine düşme korkusu varken insan nasıl evlenir şaşırıyorum. aldatmalara değinmiyorum bile, internet çıktı sadakat bitti.

gollum’a dönüşen türk kızlarına haklı tepkidir. hayatımızı domine etmeye çalışan kızlara bir gün dur diyebilecek miyiz acaba?

evlilik, sevgi güzel şey diyen çok olur bu konu için fakat güzel şey falan olduğunu sanmıyorum. eğer yeteri miktarda ve sürede ilişki yaşamış biriyseniz evliliğin ne menem belalara gebe olduğunu daha kolay kestirebilirsiniz. sabah akşam yargılan, sorumlu tutul, itelen ötelen vs. hiçbir şey baştaki o masum flört hali gibi kalmayacak bunu bilmek bir ömür yalnızlığa kucak açtırır.

korkmak değil de güvenememek diyelim, bir de üşeniyorum çok ezgili iş

hiçbirinizin bekar kalarak benden daha mutlu olmaya hakkınız yok lan

korkaklık etmeyin evlenin bir an önce.

bu devirde normal olandır, çünkü bu devirde akıl karı değildir.

korkunun ecele faydası yok. herkesin deneyip gerçekleri görmesi lazım.

mantıklıdır. evlilikte çok fazla dinamik var. bu dinamiklerin çok azını kontrol edebiliyoruz. bana evlenmemek çok mantıklı geliyor o yüzden. bu arada türkiye için kabul edilir evlenme yaşını geçtim ben. 30 yaşına girmek üzereyim. iki yıl daha böyle sürtersem ki planım o, officially ''evde kalmış erkek kurusu'' olacağım toplum için. sorduklarında akademik kariyer, hayalleri kovalamak vs. anlatmaya üşeniyorum zaten. evet, diyorum evde kaldım kehkeh. her neyse. ciddi ilişkilerim oldu benim daha önce. ne zaman iş ciddiye binmeye başlasa aklıma hep ''biriyle evlenirsen onun ailesiyle de evlenirsin.'' lafı geliyor. bu lafın ne kadar doğru olduğunu arkadaşlarımın evliliklerinden gördüm ben. karşımdaki insan şahane olsa da ailesinin pakete dahil olması beni geriyor.

misal benim ailem pakete dahil değil. ben fazlasıyla bağımsız biriyim. hayatımda hiçbir kararda bir aile fikri alınmış değildir. evliliğin gerektirdiği bütün seramoniye de karşıyımdır ve ailem ''ama biz düğün istiyürdük...'' diyemez. haliyle karşımdaki insanın da olaya dünya tatlısı da olsa bir aile sokuşturması içime bir huzursuzluk sokuyor. o yüzden ya ne gerek var diyip geçiyorum.

türk kızları, biraz genelleyeceğim ama kusura bakmayın artık. çok aile bağımlısısınız. bir de flörtün üçüncü gününde evlilik konusunu açıp bizi ürkütüyorsunuz. bireysel bağımsızlığa hayranlık duyan biriyim ben. ya sizin elinizi sallasanız ellisi, her flörtü kafeslemeye çalışmayın ya. güzel kadınlarsınız siz. türk milleti çirkin de değil aslında. erkekler olarak biz çirkiniz(ben değil) ama kadınlar gayet güzel genel olarak. o yüzden elinizi sallasanız ellisi, her flörtü kündeye getirmeye çalışmaktan vazgeçseniz keşke.

bir de son olarak işin birlikte yaşama boyutu var. benim rekorum 2 hafta şu ana kadar. 2.haftanın sonunda artık çalışmam gerek benim, sen varken çalışamıyorum, evine git demek zorunda kaldım. gittikten sonra da çalışmadım. deli gibi oyun oynadım, müzik yaptım. yalnız kalmaya ihtiyacım oluyor çünkü. o yüzden evlilik dediğimiz şeydeki özel alanın ayarlanması çok önemli. bu dinamiği biriyle tutturabilmek çok zor gerçekten.

tüm bunlara bir de ekonomik zorunluluklar eklenince içimdeki ses ''ya ne gerek var ne gerek var manyak mısın sen kaç kaç kaç'' diyor. ben hep kalbimin sesini dinledim...

birlikte yaşamak seçeneği çok mantıklı. evlilik adayı çiftler bana göre 2 veya 3 sene birlikte yaşayıp öyle evlilik kararı almalı . 3 ay gibi bir sürede tanışıp evlenenler var sırf bu bağnaz topluma kendilerini ispat etmek için. sonralarını hepimiz görüyoruz. bu bir korku değil benim için sadece mantıklı değil.

korkanların hepsi de erkek olduğu hede.

korkunun ecele faydası yok. o beyin çeneyle kemirlcek. kaçış yok beyler.swh