fotoğraf

pilli bebek’in çok güzel bir parçasıdır aynı zamanda.

mesleğini icra eden kişiye fotoğrafçı denir.

fotoğraf ışık ile çizilmiş resimdir.

daha önce yaşadığınız bir anı baktıkça tekrar yaşayabilmenize olanak tanıyan kağıt parçalarıdır. zaman makinesinden hallice.

bir anı ölümsüzleştirmektir. fotoğraf başlı başına dir daldır çekim kalitesi, ışık, pozlama, açı, olsun her bir karenin hikayesi vardır.

pilli bebek'in kalp ağrıtan şarkısıdır. alkollü kafayla dinleyin zira ayık kafayla bile hasar bırakıyor nasılsa.

kelime'lerle anlatılması zor olanı, gözlerle anlatmanın en kolay yoludur.

en temel tabiriyle: görüntünün yansıyabileceği bir zemin üzerine basılması.

bilinen ilk fotoğraf makinesinin icadı ise 1839 yılında fransız louis daguerre tarafından ''daguerreotype'' ismiyle dünyaya duyurulmuştur.

bir cemal süreya şiiri. ikinci yeni akımından pek sık göremediğimiz bir yalınlıkta, güzel ve hüzünlü bir parça.

adam ve kadının trajedisine rağmen, trajediyi tasvir eden kelimeler çocukta yer değiştirir ve trajediye bir anda umut katar.

fotoğraf, yunanca olan ışık ve yazmak anlamına gelen photos ve graphes kelimelerinden oluşmaktadır.
ilk olarak 1826 yılında fransız joseph nicephore niepce'nin yaklaşık 8 saatte pozladığı evinin penceresinden ilk defa bir görüntüyü sabitlemiştir. "pencereden görünüm" ilk fotoğraf, aynı zamanda ilk helyograf olarak kabul edirlir.

tüylerimi diken diken eden (bkz: cemal süreya) şiiri. ışıklar içinde uyu üstat.

fotoğraf
durakta üç kişi
adam kadın ve çocuk

adamın elleri ceplerinde
kadın çocuğun elini tutmuş

adam hüzünlü
hüzünlü şarkılar gibi hüzünlü

kadın güzel
güzel anılar gibi güzel

çocuk
güzel anılar gibi hüzünlü
hüzünlü şarkılar gibi güzel

her şey bir gün fotoğraf olacak.

t: tıpkı cemal süreya'nınki gibi tüyleri ürperten bir melih cevdet anday şiiri.
anday, oktay rifat, orhan veli ve şinasi baray birlikte bir fotoğraf çektirirler. onun üzerine şu diziler yazılır:

dört kişi parkta çektirmişiz,
ben, orhan, oktay, bir de şinasi...
anlaşılan sonbahar
kimimiz paltolu, kimimiz ceketli
yapraksız arkamızdaki ağaçlar...
babası daha ölmemiş oktay'ın,
ben bıyıksızım,
orhan, süleyman efendiyi tanımamış.
ama ben hiç böyle mahzun olmadım;
ölümü hatırlatan ne var bu resimde?
oysa hayattayız hepimiz.

en sevdiğim siirlerden durur durur okurum

şu eve kapandığımız günlerde en çok özlediğim etkinlik.
meditasyon aracım.
özellikle doğaya dair fotoğraflar çekmek ruhuma iyi geliyor.
özledik be sözlük...

sanat eleştirmeni roland barthes’e göre: fotoğraf, sanata, resimle değil tiyatroyla dokunur. yani insanlar fotoğraf çekinirken tiyatral bir role bürünürler. mış gibi yaparlar. bakıyormuş gibi. gülüyormuş gibi. yani fotoğrafın tiyatroyla olan ilişkisi boya ve tuvalle olan ilişkisinden hayli fazla.

durakta üç kişi
adam kadın ve çocuk

adamın elleri ceplerinde
kadın çocuğun elini tutmuş

adam hüzünlü
hüzünlü şarkılar gibi hüzünlü

kadın güzel
güzel anılar gibi güzel
çocuk

güzel anılar gibi hüzünlü
hüzünlü şarkılar gibi güzel
[cemal süreyya]

“benim adım cemal süreya. kürt cemo derler bana. alevi ve kürdüm. zazayım da. çoğu bilmez bu yönümü. küçüktüm ve sürgün edilmiştik. arkadaşlarıma alay konusu oldum hep. zaten kürt cemo lakabını da onlar taktı lakab olarak. daha rahat alay ediyorlardı. ben bu şekilde büyüdüm. anasız, babasız. her küçük çocuk görüşümde ağlarım ben. yaşayamadığım çocukluğuma. ne zaman mutlu bir aile görsem, o an çekerim fotoğrafını. tek fark ne biliyor musunuz ? çektiğim fotoğraf karesi her seferinde aynı. kalemimle çekiyorum çünkü... o kılıçtan kuvvetli olan kalemimle... hüzün var çünkü o karede... gözyaşı var... az önce gelirken çektiğim bir fotoğrafı sizlere sunmak isterim.

pilli bebek'in mükemmel şarkısı. allam ne kadar güzel.

deniz suyu gibi içtikçe susatıyor, fotoğraflar an'ımızdan an çalmaktan başka bir işe yaramıyor.

sâf