galata kulesi

istanbul'un simgelerinden biridir.

eskiden dibinde oturulup hoş sohbet edilirdi. en son gittiğimde belediye çay satıyordu.

türünün en iyisi kabul edilen gezi kitabı strolling through istanbul'a göre, her istanbul turunun başlangıç noktası olması gereken muhteşem kule.

tepesinden o kadar güzel bir görüntü vardır ki istanbul'un bütün landmark'larını panoramik haritadan işaretlercesine görebilir, yanınızdakine gösterebilirsiniz. bölge olarak da fazla sis almayan bir alan olduğundan sürekli tarihi yarımada, süleymaniye, haliç, eyüp, pierre loti, haydarpaşa, boğaz, sarayburnu, taksim, eminönü, karaköy vb. manzarası vardır.

dünyanın, konumu ve estetiği açısından en orijinal, en güzel kulelerinden biridir.

göz kamaştıran manzara

zamanında dibinde şarap içerken, kulenin tepesinden o zamanki kız arkadaşımla arama kuleden taş düşmüştü. ikiye ayrılan taşın bendeki parçası hala daha kitaplığımda duruyor. güzel bir hediye ama omzumda izi var sağ olsun.

istanbul'un en iyi fotoğraflarından, hatta tarihin en güzel şehir fotğraflarından birinin çekildiği kule. hasta adam ilan edilen ve son yıllarını yaşayan imparatorluğun bütün tarihi kudretini yansıtan, sarayburnu ve tarihi yarımada kısmı ile zarafeti, haliçe doğru genişleyen nüfusunu, buharı tüten gemilerle şehrin aldığı nefesi, yavaş yavaş büyüyen, günün ilk sinyallerini veren kadıköy'ü görebileceğiniz bir harikadir.

bazen manzarası istanbula özlem duymanın tek sebebidir

ciddili bi sevgilim olursa beraber el ele gitmek istediğim yer..

bizans imparatoru anastasius tarafından 528 yılında fener kulesi olarak inşa ettirilen şimdilerde istanbulun simgelerinden olan dünyada eşi benzeri olmayan kule

ümit yaşar oğuzcan'ın 6 haziran 1973 günü galata kulesi'nden atlayarak intihar eden oğlu vedat için yazdığı, 'evlat acısı nedir'i anlatan şiiri.

edit: şiiri ümit yaşar'ın kendi sesinden entry'ye gömdüm.

--! spoiler !--

6 haziran 1973
pırıl pırıl bir yaz günüydü
aydınlıktı, güzeldi dünya
bir adam düştü o gün galata kulesi’nden
kendini bir anda bıraktı boşluğa
ömrünün baharında
bütün umutlarıyla birlikte
paramparça oldu
bir adam benim oğlumdu...

gencecikti vedat
ışıl ışıldı gözleri
içi
bütün insanlar için sevgiyle doluydu
çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
kendini bir anda bıraktı boşluğa
söndü güneş, karardı yeryüzü bütün
zaman durdu
bir adam düştü galata kulesi’nden
bu adam benim oğlumdu

“açarken ufkunda güller alevden”
çıktı, her günkü gibi gülerek evden
kimseye belli etmedi içindeki yangını
yürüdü, kendinden emin
sonsuzluğa doğru
galata kulesi’nde bekliyordu ecel
bir fincan kahve, bir kadeh konyak
ölüm yolcusunun son arzusu buydu
bir adam düştü galata kulesi’nden
bu adam benim oğlumdu

küçüktü bir zaman
kucağıma alır ninniler söylerdim ona
“uyu oğlum, uyu oğlum, ninni”
bir daha uyanmamak üzere uyudu vedat

6 haziran 1973
galata kulesi’nden bir adam attı kendini
bu nankör insanlara
bu kalleş dünyaya inat
şimdi yine bir ninni söylüyorum ona
“uyan oğlum, uyan oğlum, uyan vedat”...
*bu kulenin hemen yan tarafındaki meydanda bir nokta var ki bazen canım sıkıldığında gidip orada bekliyorum ve güzel turistler peşi sıra gelip ya adres soruyorlar ya da fotoğraflarını çekmemi istiyorlar. bu yönden çok eğlenceli bir yerdir benim için.

(bkz: pera)

daha istanbula gidemedim ama elbet bir gün yapılacakların arasında.

en güzel kule.

eskiden çatısı böyle olmayan kule. çatısı sonradan konmuştur. bence yakışmış, orası ayrı.

ne zaman gitsem, ekmek kuyruğu gibi kuyruk olduğu için içine giremeyip, sadece dışarıdan bakmakla yetindiğim, istanbul'u simgeleyen yapılardan biri.

dedemin tüm flörtlerini çıkardığı, "kuleci" lakabını kazanmasına yol açan kuledir.

ilk kiminle birlikte çıkarsanız onunla evlenirsiniz şeklinde bir efsane barındıran kule ama siz inanmayın, ben denedim şimdi başkasıyla evli.

daha bugün yanından geçtim. her seferinde şişhane metrodan galata'ya doğru yürürken o ihtişamı ile yüzümü güldüren nice badireler atlatmış yapı. eskiden çok kuyruk olurdu ve girmezdim. bugun girmek istedim ama vaktim yoktu.

hep yakından görmeyi istemişimdir...

etrafı kafe ve restoranlarla dolup taşmış tarihi kule. kuleye bir rahatça oturup bakmak pek mümkün değil.