galata kulesi

fotoğraflarına hayranlıkla baktıgım muhteşem yapıt. umarım bir gün yakından görür ve tepesindeki manzarayla, kuleye olan hasretimi gideririm.

abi bir gozetleme kulesine bu kadar anlam yuklenmemeli ya, sehirde plazadan nefret edip galata kulesini ovmeyi ben bir turlu anlayamiyorum.

zamanında kız arkadaşımla önüne kadar gidip "lan bu efsane gerçek merçek çıkar al başına belayı" diye düşünüp hemen ardından kız arkadaşıma "hayatım şimdi o sırayı kim bekleyecek gel beşiktaş'a doğru gidelim biz" dediğim kendimi bu konuda doğru kişiye sakladığım efsanesiyle efsaneleşmiş güzel tarihi mekan.

defalarca istanbul'a gitmiş olmama rağmen bir kez bile görme şansım olmadı. içimde ukde kalan yerlerden biridir.

gece kondu mahallesine dikilen rezidans kadar anlamsız, zamanında sadece bir gozetleme kulesi olan ama bizim romantiklerin bi sürü anlam yüklediği kule.
bazen bu gereksiz romantizm anlayışınız ürkütmüyor değil, bir kuleye bu kadar hayranlık duymanız bilincaltımda sizi farklı yerlere koymama sebep oluyor.

kiminin intihar ettiği, kiminin altında aşkını yaşadığı istanbul' da bir kule.

neden ayasofya gibi camiye falan dönüştürülmemiş diye merak ettiğim yapı. mis gibi cami olurdu aslında. tuğlayla o yukardaki pencereleri ör, 3-5 hoparlör bağla yanlara... al sana galata-i şerif camii.

hezarfen ahmet çelebi'nin 1632 yılında kendini boşluğa bıraktığı, boğazı geçerek üsküdar'a indiği rivayet edilen istanbul'un ikonik kulesi.

kulenin balkonuna tırmandığımda nefesimi kesen ne manzara ne de yükseklik korkusu idi. birinin kendisini oradan aşağı bırakacak kadar yaptığı işe duyduğu inanç ve tutkuydu.

tamam birazcık da yükseklik korkusu. ama daha çok tutku.

galata kulesinin hikayesi şöyledir: galata kulesi ve kız kulesi birbirlerine aşık iki kuledir. iki kule arasında yer alan büyük boğaz sebebiyle bu kulelerin kavuşmalarına da imkansız gözü ile bakılmaktadır. günden güne özlemleri daha da artan kuleler, bir gün hezarfen ahmet çelebi'nin kuleye tırmanması ile birlikte aralarındaki boğazın artık sorun olmaktan çıkacağını düşünürler. hezarfen ahmet çelebi'nin avrupa yakasından anadolu yakasına uçması da aslında iki kulenin aşkına bağlanmaktadır. rivayete göre; hezarfen ahmet çelebi, galata kulesinin yüzyıllardır biriktirdiği mektupları yanına alarak kanatlanmış ve uçuşu sırasında kız kulesi'ne bu mektupları bırakmıştır. aşkının karşılıksız olmadığını anlayan kız kulesi ise mektuplardan sonra daha da güzelleşmeye başlamıştır. galata kulesi de sevgisinin karşılıksız ve tek taraflı olmadığını anlamıştır. birbirlerine duydukları bu derin duygular ise onların yüzyıllara meydan okumasına yardımcı olmuştur. işte bu yüzden; rivayet odur ki; galata'nın terasına kiminle çıkarsan, onunla evlenirmişsin...

istanbul'un sembollerinden.
şair ümit yaşar oğuzcan'ın oğlu vedat'ın intiharından sonra kaç kişi daha aynı yerden atlayıp canına kıydı bilmiyorum.. az olduğunu sanmıyorum.
bildiğim şey son 5 yılda en az 3 genç insanın aynı yöntemle intihar ettiğidir.

intihar sonrasında hemen telefonlarının kameralarına davranıp görüntü alma yarışına giren meraklı, duygusuz, duyarsız, düşüncesiz, saygısız o pislikler dururken, iç dünyalarında kim bilsin ne büyük savaşlar veren o insanları kaybetmek çok çok fena...

içinde çalkalandıkları mide bulandırıcı dünyanın alçak insanları tarafından paylaşım malzemesi olarak kullanılmaları hakkında söylenebilecek söz bulunamıyor...

sende kıyamet kopmuş yiğidim, bilemezler.

vedat oğuzcan'dır...

önceleri sadece estetik olarak beğenmenin yanı sıra artık bende büyük bir anlamı olan yapı. üstteki bir yazarın da dediği gibi, kiminin intihar ettiği, kiminin de aşkını bulduğu, yaşadığı, yaşattığı yer. kelimeler her ne kadar zıt dursa da aslında bakıldığı zaman ikisi de hemen hemen aynı şeylermiş gibi.

oraya biriyle çıktığımda evleneceğimi sandığım bu yüzden hiçbir erkekle çıkmayıp teyzemle çıktığım ama sonra öyle bir an gelip altında öpüşüp dilek tuttuğum manzarasıyla ortamıyla insana farklı bir his yaratan harika bir yer. nasıl desem sanki bir işve cilve bir hal hareket var. bazen de ısrarlı bir duruş. burukulanın yerinden de ben vazgeçmem der gibi.

en son birinin intihar etmesi üzerine aklımda pek güzel yer ettiğini söyleyemem. geçmişte de pek çok intihara tanıklık etmiş. (bkz: ümit yaşar oğuzcanın oğlu)

bizansın cenevizlilere verdiği pera bölgesinde kurulan kale tahkimatının uzantısı kule.

bana hüznü çağrıştıran tarihî yapı.

hiçbir özelliği olmayan, enayi avı olan ve bunu çok büyütüp hayatının merkezine koyan üç yaş ergenlerinin sendromu olan kuledir. tek olayı istabul'a kuş bakışı bakıyor olmak. kroki çizmek istiyorum diyenler için galata kulesi abartılacak bir yer ama sevgilinizle çıkıp evleneceğinizi düşünmek ve buna inanıp çok büyüttüğünüz gibi bir de şiirler yazmak biraz abartı sanki.

geçen instagram'da gördüm acaba bir gitsek mi diye düşündüm sonra vazgeçtim yani enayi gibi o kadar para vereceğimize gider karnımızı doyururuz dedim. ben zaten istanbul'dan bıkmışım bir de bunlarla mı uğraşacağım? gerek yok, beleş olursa gideriz.

aşırı kalabalık ama fotoluk yer.