gece geç saatlere kadar uyuyamayan insan

ters psikoloji yontemini uygulayarak uyku problemini asabilecek insandir.

bildim bileli bendim o şahıs. şimdi mecburen uyuyorum.

zamaninda konustugum bir kızılderili şamani bana şunu soylemisti; " eğer geceleri uyuyamıyorsan, birilerinin rüyasında olduğun içindir."

o zamanlar pek anlamamıştım ama insanların bilincleri birbiriyle bağlantıliymis

gençtir, gençliğine güvenir. bununla övünür ama 30lu yaşların ortalarına doğru giderken pişman olur. yapmayın sayın gençler, uyuyun. uyku önemli.

uyuyamıyorum kızım, ağbi yatamıyorum behn, uyumak ne ağbi, hakan-ece filan gelecek yatmayız yaa, zeki insanlar 3 sağt uyurms ağbi gerçek bu.

-yaş 19.

,

saat 22:17:

+neredesin? biz xfortshel'deyiz gelsene sen de.
-yorgunum ya başka zaman erken yatarım bugün.

-yaş 32.

uykusu tutmuyordur.

çok fazla şeyi düşünen, kaygıları olan belki pişmanlıkları olan, kafası bozuk olan insandır.

öyleyim bu aralar; geçmiş, şimdiki zaman, gelecek zaman… hepsini ayrı ayrı düşünüyorum, hepsine ayrı ayrı kafa yoruyorum. o kadar dağınık ki zihnim, sabah 6 sularında ancak zorla uykuya daldırabiliyorum kendimi.

gamsız bir insan olmama rağmen bu sıralar o denli hassaslaştım ki en ufak şeye bile alınabiliyorum. herkes ve her şey sinirimi bozmaya başladı. şu anda bu durum beni esir aldı. aldı ve bir kuyuya attı beni, dipsiz bir kuyu bu. yukarıda ışığı görebiliyorum fakat attığım her adım bir o kadar uzaklaştırıyor beni ışığa, daha da dibe çekiyor. yakında kurtulacağım bu durumdan onu biliyorum neyse ki. geleceğim üstesinden, gelmek zorundayım. halledeceğim hepsini.

kafam bir hiç takmıyor, bir aşırı takıyor. bu dengesiz ruh halinin açtığı uyku bozukluğu durumu yaşamımı çok kötü etkiliyor. yaz vakti olmasaydı her şey çok daha zor olacaktı. belki de yaz aylarının vermiş olduğu boşluk hissindendir. tatile mi gitmeliyim onu da bilmiyorum. kafam yerinde değil, akıl sağlığım bozuk. dikkat edin kendinize, ben gibi olmayın lütfen. belki de böyle mutluyumdur. onu da bilmiyorum. hayat zor.

kıskandığım insandır. son zamanlarda öyle çökkün bir dönemdeyim ki, tüm boş vakitlerimi uyuyarak geçiriyorum. bir nevi problemlerden kaçış,ama kaçılmıyor be. uyandığımda yine aynı sorunlar, yine çıkmazlar ve yine keder.
ben de isterdim gece geç saatlere kadar goy goy yapmak ama ruh halim buna müsade etmiyor.

kafasının içi susmayan insandır...

dertli insandır.

düşünmek veya hissetmek insanı uyutmaz bazen.*

geç uyanmıştır. her şey dert mi ya?

(bkz: uyku bozuklukları birimi)'ne uğraması gereken kişidir.

17 ağustostan 1999'dan beri ben. artık akışkanlık oldu. illa 04:00'ü göreceğim.