geri dönülmek istenen dönem

2000 ler.

roma imparatorluğu iyi olurdu. o da hep savaş be kardeşim. sevişme, savaş hep!

anlatsana biraz neden çocukluğuma iniyoruz(bkz: swh)
(bkz: nostalji kokan hareketler)

genelde bu çocukluktur. gamsız,tasasız,mutlu olduğumuz; hayatın yükü omuzlarda olmayan dönem olduğu için. o dönemler basittir ama nedense belki bu basitlik şu anki karmaşadan bakınca huzur veriyor. muhtemelen bu karmaşadan kaçmak içinde bu geçmişe özlem mekanizmasına başvuruyoruz. eğer öne bakmada hayatı idame ettirmede sorunlar çıkarıyorsa, sık sık geçmişe gidip ahhh ah diyorsak bu sağlıklı bir hareket olmayabilir elbette. gelgelelim güzel bir çocukluğu olanlar için kaçış yeridir.

hiçbir döneme geri dönmek istemem. hele ki çocukluğa dönmek kâbus olur. düşünsene ilkokul 5. sınıftasın ve yarın önlüğünü giyip okula gideceksin. işte böyle bir şey olsa hemen kafama sıkardım.

2002 dünya kupası dönemi.

tvlerde rtük denetiminin gevşek olduğu 90'lar. özellikle geceleri underground bir hava olurdu tvlerde. bir kanalda okan bayülgen bir sürü konukla geyiğini çevirirdi saatlerce. başka gün beyaz show olurdu. derken bir kanalda yıldo belden aşağı geyiği ile neee hahha der kafa yapardı. müzik kanallarında türlü türlü acayip insanlar programlar yapar ve absürtlüğün dibini sıyırırlardı... hangi kanalı açacağını şaşırdı insan. yetmezdi bir de erotik filmler tutti fruttiler... ve daha neler neler...

şimdi konuşa konuşa pinpon abdullah beyin kaçamaklarını, yorgancı ahmet ağabeyin beş çocuklu karısının balıkçı hüsnü emmiyle kaçmasını falan izliyos. üç saat dizi bakıyoz. neredeeeeen nereye...