#ödüllü filmler
rice broocks'un god's not dead: evidence for god in an age of uncertainty adlı kitabından ilhamı alınarak chuck konzelman, cary solomon ve hunter dennis tarafından yazılan hikaye üzerine senaryosunu da konzelman ve solomon'ın yazdığı, yönetmen koltuğunda harold cronk'u gördüğümüz, oyuncu kadrosunda ise shane harper, kevin sorbo ve david a. r. white gibi isimlere rastladığımız bu 2014 amerikan yapımı hristiyan drama filminde kendini dinine adamış bir hristiyan öğrenci inancından vazgeçmeyi reddeder fakat bu sefer de felsefe hocasının onu sınıfta bırakmaması için ona tanrının varlığını kanıtlamak durumunda kalır. peki bunu başarabilecek midir? yapım, gişede çok önemli iş yapmasına rağmen eleştirmenlerin ekseriyetinden çok ağır ve olumsuz kritikler almıştır.
*movieguide ödülleri (2015) - en ilham verici film: aydınlanma ödülü
öne çıkanlar | diğer yorumlar
başlık "sevişilinebilizite" tarafından 21.04.2025 11:26 tarihinde açılmıştır.
1.
yine yeni yeniden imdb'de en kötü 250 film sıralamasında olan bir başka filmle geldim.

amerikan hristiyan sinemasının allah'ım bana argüman ver diye yalvaran bir vakası ile karşı karşıyayız sayın seyirciler.
üniversite koridorlarında ateist profesörle hristiyan öğrencinin kapışmasını izlerken, bir yandan da "acaba gerçek hayatta biri böyle bir diyaloga girer mi?" diye düşünmeden edemiyorsunuz. film öyle bir evren tasarlamış ki, her ateist karakter kötü, her inançlı karakter ise melek gibi. realizm mi; o da ne, yenir mi?
başroldeki josh wheaton, adeta ana kuzusu genç isa edasıyla kampüste dolaşıyor. felsefe dersinde profesörün tanrı yoktur yazısını görünce, ben bu işi çözerim dercesine kolları sıvaması tam bir hristiyan fantezisi. tartışma sahnelerindeki argümanlar o kadar yüzeysel ki, sanki youtube ateist-hristiyan tartışmalarının kurgulanmış hali. mantık hatası diye bağırmak istiyorsunuz bazen. bizim diamond tema'yı görseler, muhtemelen diz çöküp secde ederler herife. neyse.
film boyunca bakın ne kadar mağduruz havası o kadar yoğun ki, bir süre sonra komediye dönüşüyor. newsboys'un konser sahnesi ise filmin doruk noktası: binlerce gencin "tanrı ölmedi!" diye bağırması, adeta bir hristiyan versiyonu bohemian rhapsody sahnesi gibi.
özetle, izlemeyin arkadaşlar. netim.

amerikan hristiyan sinemasının allah'ım bana argüman ver diye yalvaran bir vakası ile karşı karşıyayız sayın seyirciler.
üniversite koridorlarında ateist profesörle hristiyan öğrencinin kapışmasını izlerken, bir yandan da "acaba gerçek hayatta biri böyle bir diyaloga girer mi?" diye düşünmeden edemiyorsunuz. film öyle bir evren tasarlamış ki, her ateist karakter kötü, her inançlı karakter ise melek gibi. realizm mi; o da ne, yenir mi?
başroldeki josh wheaton, adeta ana kuzusu genç isa edasıyla kampüste dolaşıyor. felsefe dersinde profesörün tanrı yoktur yazısını görünce, ben bu işi çözerim dercesine kolları sıvaması tam bir hristiyan fantezisi. tartışma sahnelerindeki argümanlar o kadar yüzeysel ki, sanki youtube ateist-hristiyan tartışmalarının kurgulanmış hali. mantık hatası diye bağırmak istiyorsunuz bazen. bizim diamond tema'yı görseler, muhtemelen diz çöküp secde ederler herife. neyse.
film boyunca bakın ne kadar mağduruz havası o kadar yoğun ki, bir süre sonra komediye dönüşüyor. newsboys'un konser sahnesi ise filmin doruk noktası: binlerce gencin "tanrı ölmedi!" diye bağırması, adeta bir hristiyan versiyonu bohemian rhapsody sahnesi gibi.
özetle, izlemeyin arkadaşlar. netim.
devamını gör...