1.
tanizaki kitabıdır.
tanizaki okumak rüzgarlı bir günde sahilde yalnız başınıza oturup denizin görüntüsünün tadını çıkarırken rüzgarın kırbaçları ile gözünüzden yaşlar dökülmesi gibi. keyfiniz çok yerinde olsa da her an bir tedirginlik, bir huzursuzluk beklentisi var içinizde tanizaki okurken.
birçok japon yazar gibi tanizaki de kadim japon kültürü ile yozlaşmış batı medeniyeti kıyaslaması yapıyor eserlerinde.
batı yapay bir ışıltı altında pırıl pırıl parlayan plastik bir top sanki tanizaki’nin gözünde japonya ise ölgün ama iç ısıtan ışığı ile göklere doğru süzülen kağıt bir fener.
gölgelik bir alan bulun kendinize ve tanizaki’nin tedirgin edici huzuruna bırakın kendinizi.
tanizaki okumak rüzgarlı bir günde sahilde yalnız başınıza oturup denizin görüntüsünün tadını çıkarırken rüzgarın kırbaçları ile gözünüzden yaşlar dökülmesi gibi. keyfiniz çok yerinde olsa da her an bir tedirginlik, bir huzursuzluk beklentisi var içinizde tanizaki okurken.
birçok japon yazar gibi tanizaki de kadim japon kültürü ile yozlaşmış batı medeniyeti kıyaslaması yapıyor eserlerinde.
batı yapay bir ışıltı altında pırıl pırıl parlayan plastik bir top sanki tanizaki’nin gözünde japonya ise ölgün ama iç ısıtan ışığı ile göklere doğru süzülen kağıt bir fener.
gölgelik bir alan bulun kendinize ve tanizaki’nin tedirgin edici huzuruna bırakın kendinizi.
devamını gör...
2.
moliere'in cimri'sinden sonra okumak ne derece akıl karı bir iş şu an bilemiyorum ama yaklaşık bir yıl önce yaban kazı ile bu kitap beni resmen çağırdı. aldım ama okumadım. an itibariyle başlıyorum.
biri japonlara özgü huzurlu huzursuzluk mu dedi? tabi ki kaşınıyorum.
biri japonlara özgü huzurlu huzursuzluk mu dedi? tabi ki kaşınıyorum.
devamını gör...