gönlünün alınmasını beklemek

affedersiniz ama çok akpli bir hareket. gerçekten bir kaliteye sahip olan insan gönlünü kırdırmaz.

birinin sizin gönlünüzü alması size bir şey katmayacak, karşı tarafa da bir şey öğretmeyecek. bu nedenle gönlünüzü kendi kendinize almayı öğrenmelisiniz. kolay bir şey değildir bu arada fakat bunu öğrendiğinizde beklentiniz minimuma iner ve bilen bilir, beklentisiz hayat şahanedir.

boşa bekleyiştir, muhtemel olarak kabahatli olandan özür dilenmesiyle sonuçlanır.

buyuk bir hatadir. kimsenin fukunde degilsin. biraz bunu idrak edince daha da guzellesiyor cogu sey. (ailen ve 1-2 dost haric, buradaki aile sadece anne, baba degildir)

bir insanın en aciz olduğu zamandır bence. düşünsene kırılmışsın, öfkeni ve yaşadığın acıyı kenara bırakıp affetmeyi kendi kendine kabul etmişsin sadece karşı taraf bir adım atsın da affet diye bekliyorsun. bunun bir tık üstü gönül kırıklığını göz ardı edip karşı tarafın çabası olmadan affetmektir. sonuç ne gönül alınmıştır ne karşı taraf çaba göstermiştir. zaten zaman geçince de o kırıklar soğur ve artık izler gözüne batmaya başlar ve klasik bir cümle vurulur yüze; 'sen çok değiştin...'

beklenti yaratır.

daha çok beklenir...

sabahın sekizinden gecenin 2'sine kadar bekliyorsunuz hee sözlükte.

gelen giden olmuyoo muu yhaa.

gönlünün alınmasını beklemek karşınızdaki kişiye şans vermek için sınırları zorlamaktır. ne kadar kırıldığıma göre değişir bu beklentinin olması ya da olmaması.