göztepe şampiyon biz mağluptuk oğlum

koyu göztepe'li yarı hemşehrim gazapizm'in bırak öyle kalsın şarkısından bir satır.

anıl bunu yazıp söylerken bambaşka şeyleri düşünmüştür ama benim için şu son zamanlarda bambaşka anlamlar içeriyor.

babam; fazla ortak paydalarda buluşamadığımız babam koyu göztepe'liydi, az sayıdaki ortak hatıralarımda beni alsancak stadında götürdüğü bir maç vardır mesela, asla unutmam.
sonra öldü o, kanser dediler ve ben 13 yaşındaydım. çok sevdim onu, çok kızdım, çok küfür ettim, çok özledim, çok yalnız kaldım.
13 yaşında bir çocuktum lan, o yaşta bir çocuk ne yaparsa onları yaptım işte, ne olacaktı ki?

bu sene göztepe şampiyon oldu, daha onun tadına varamadan, yaşayamadan o muhteşem haberi verdiler bana, kansersin.

opsss, nasıl ya?
kim koyuyor bu kuralları, bi bakın lan yanlışlık vardır belkiler ve diğer geri kalanlar söndü gitti yavaş yavaş.

sonra bir gün kendi kendime yine bana ait şarkılar dinlerken şarkının sonuna bu cümleyi de ekledim, babamı da aldım yanıma, onunla beraber söyledim üstelik.

göztepe şampiyon biz mağluptuk oğlum.

çok güzel bir savunma cümlesiydi, hala da öyle üstelik. bunun üstüne başka bi' şey denilmezdi, demedim de.
ömür nedir, ne kadar daha sürer bilmiyorum ama kenarından veda ettiğim şu zamanda ( çok saçma lan) göztepe bir kez daha şampiyon olsa ben göremeyeceğim, küme düşse de aynı olacak, ben yokum, benden bu kadar.

kabul, inkar, isyan, alkol ile boğma, sıkılıp her şeyden kaçma, kuru bir sandalye tepesinde mal gibi bir saat oturup boşluğa bakma, sıkkınlık ve bıkkınlık var içimde artık, aynı anda ve hepsi üstüste.

velhasılı kelam, anıl doğru ve çok güzel demiş.

göztepe şampiyon biz mağluptuk oğlum.

ama bir gram pişmanlık olmayan çok güzel bir mağlupluk bu, hastasıyım!*

beraber dinleyelim mi şimdi bir kez daha?
bırak öyle kalsın..