1.
bir kernel panic ukdesidir.
gülerken ölmek, şöyle düşününce zirvede bırakmak gibidir.
son gülüşüydü sözlerine konu olmaktır.
gülerken ölmek, şöyle düşününce zirvede bırakmak gibidir.
son gülüşüydü sözlerine konu olmaktır.
devamını gör...
2.
devamını gör...
3.
tarihte örnekleri vardır:
(bkz: zeuxis)
(bkz: chrysippus)
(bkz: pietro aretino)
(bkz: thomas urquhart)
(bkz: zeuxis)
(bkz: chrysippus)
(bkz: pietro aretino)
(bkz: thomas urquhart)
devamını gör...
4.
en yakın arkadaşımla az kalsın başımıza gelen durum.
temmuzun ikinci çeyreğinde denize gidelim dedik. ikimiz de yüzme bilmiyoruz ama risk de almayacağımıza çok inanmışız. yol hikayemiz ayrı bir başlık konusu ama ben sadece denizdeki kısımdan bahsedeceğim.
inanılmaz dalgalıydı o gün. biz kıyıya olabildiğince yakın kalmaya çalıştık ama hafif de akıntının etkisiyle zaman zaman uzaklaştık. tabii her şey bir süreliğine kontrol altındaydı. biz bu arkadaşımla havada, karada ve o gün öğrendiğimiz üzere suda herhangi bir şeye herhangi bir sebep olmaksızın bir taraf pes edene kadar gülebiliyoruz. haliyle yine gülme krizine girdik.
kendisinin boyu benden yaklaşık 10 cm kısa olduğu için benim sınırım olan seviye onu zorlamaya başladı. hafiften batar gibi oluyor, tekrar çıkıyor falan. dediğim gibi gülmeye de başlayınca batmaya fakat çıkamamaya başladı. en son şöyle bir sahne yaşandı; benim omuzlarımdan itip yükselmeye çalışıyor ama boğulurken de güldüğü için çıkamıyor, çıkamadıkça daha çok itiyor. bu sefer ben de batıp boğulmaya başlıyorum. kendisi beni öldürmeye teşebbüs etse de önce onu kurtarmayı hedefledim. nasıl da kahramanımdır. o panik haliyle ellerini omzumdan itip tuttum ve kendisini güvenli bir alana doğru fırlattım. daha sonrasında da kendimi kurtardım. bana kalırsa hayatını kurtardığım için günde en az 10 kez teşekkür etmesi gerekir ama o "nasıl ölüyordun az kalsın ahahshhs" demeyi tercih ediyor.
gülmekten sahiden ölecektik anlayacağınız. yüzme bilmek çok önemli. sakın evde denemeyiniz.
temmuzun ikinci çeyreğinde denize gidelim dedik. ikimiz de yüzme bilmiyoruz ama risk de almayacağımıza çok inanmışız. yol hikayemiz ayrı bir başlık konusu ama ben sadece denizdeki kısımdan bahsedeceğim.
inanılmaz dalgalıydı o gün. biz kıyıya olabildiğince yakın kalmaya çalıştık ama hafif de akıntının etkisiyle zaman zaman uzaklaştık. tabii her şey bir süreliğine kontrol altındaydı. biz bu arkadaşımla havada, karada ve o gün öğrendiğimiz üzere suda herhangi bir şeye herhangi bir sebep olmaksızın bir taraf pes edene kadar gülebiliyoruz. haliyle yine gülme krizine girdik.
kendisinin boyu benden yaklaşık 10 cm kısa olduğu için benim sınırım olan seviye onu zorlamaya başladı. hafiften batar gibi oluyor, tekrar çıkıyor falan. dediğim gibi gülmeye de başlayınca batmaya fakat çıkamamaya başladı. en son şöyle bir sahne yaşandı; benim omuzlarımdan itip yükselmeye çalışıyor ama boğulurken de güldüğü için çıkamıyor, çıkamadıkça daha çok itiyor. bu sefer ben de batıp boğulmaya başlıyorum. kendisi beni öldürmeye teşebbüs etse de önce onu kurtarmayı hedefledim. nasıl da kahramanımdır. o panik haliyle ellerini omzumdan itip tuttum ve kendisini güvenli bir alana doğru fırlattım. daha sonrasında da kendimi kurtardım. bana kalırsa hayatını kurtardığım için günde en az 10 kez teşekkür etmesi gerekir ama o "nasıl ölüyordun az kalsın ahahshhs" demeyi tercih ediyor.
gülmekten sahiden ölecektik anlayacağınız. yüzme bilmek çok önemli. sakın evde denemeyiniz.
devamını gör...