haziran perşembeleri sabahını andıran iri gözler

bir alain spiraux benzetmesidir.

hitler, annen seni çağırıyor isimli muhteşem kitabında geçer bu cümle alain spiraux'nun. moişe sevgilisi olan ama yahudi olmayan sarışın kızın gözlerine bakınca içinden böyle bir cümle geçer. ve gözleri tanımlamak için çok güzel bir cümledir. hatta bu kitap sırf bu cümlenin hatırına bile okunabilir.

hayır, ben iri gözlere tutkun değilim. ama böyle bir cümleden etkilenmek için de büyük gözlere meftun olmak gerekmez. ama haziran aylarını severim. haziran sanki yaz ayı gibi değildir. baharın yaza yanaşması gibidir. ve bir haziran ayı geldiğinde yaz hiçbir zaman bitmeyecek gibi gelir insana. ne ahlaksızca bunaltıcı bir sıcak vardır, ne de sulu sepken bir terleme işkencesi. haziran ayların en ılımlı olanıdır ve en ışıltılı.

perşembe ise günlerin en güzelidir. bunu perşembe günü perşembe ilçesinde doğduğum için söylemiyorum elbette. öyle olsa çok vasat bir kafiye olurdu. ama perşembe ne pazartesi gibi bunalımlı, ne salı gibi yancı, ne çarşamba gibi belirsizdir. cuma, cumartesi ve pazar günleri gibi herkese göz kırpacak kadar da hafifmeşrep değildir ayrıca. haftanın ne getireceği bellidir perşembe gününe gelene kadar. sonrası ise zaten akıp geçer. perşembe günü haftanın belkemiğidir.

ve haziran ayı ile perşembe günü bir araya geldiğinde apaydınlık bir gün çıkar ortaya. insanın geniş geniş yaşamak istediği bir gün. kocaman bir gün. pırıl pırıl. yakmayan bir güneşle ışıldayan.

haziran perşembeleri gibi olsun her gününüz ve baktığınız gözler.