her şey bitti derken çıkagelen insan

eşimdir. dibe vurduğum, her şeyden vazgeçip kabuğuma çekildiğim dönem karşıma çıkmıştır. iyi ki varsındır.

kılıştaroğlu'dur.
yürüyen merdivene bindiği gibi gelmese bari.

gecmisini s.im onun ben. dalga mi geciyon kizim ödüm kopuyordu az daha her sey bitiyor diye.

çok düşündüm, hangi başlığa yazmam gerektiğini.. bunun uygun oldugunu düşündüm. çünkü her şey bitti derken birinin çıkıp gelmesi her zaman iyi bir şey değil. her şey bitti artık dediğimde çıkageldi o ve yine dengeler alt üst oldu.
bizden bir bok olmayacağını söyledi.
bizden bir bok olmazdı zaten. farkındayım, farkında, hatta bugün bütün şehrin de farkında olmasına sebep olduk.. bağırmadik, dövüşmedik, sustuk..
yanımızdakilerin, sokaktan geçenlerin bile farkedebilecegi sessizlikti. tek kelimelerle uzun paragraflar kurduk. benim sana anlatmak istediğim çok şey var kimse beni dinlemiyor, dinlese bile duymuyor demeyi çok istedim. o da istedi anlaşılmayı. yorgunluğunu bıkmışlığını cümle kurmadan uzun uzun anlattı.
bizden bir bok olmaz dedim.
sana en başında da umut vermedim bizden bir bok olmaz zaten dedi.
durdum. onu söylüyorum zaten artık sana katılıyorum dedim.
çok isterdim birgün çıkageldiginde susmamanı. yol boyu düşündüm, durdum sigara içtim, insanlara baktım, anlamsızdı. acı değildi bu içimdeki, öfke de değil.
bu başka bir kelimenin anlamıydı.
ama cabalamadı diye düşündüm. çünkü önceliği ben hiç olmadım. yine de hep bitti derken çıkageldi. gelme demedim. bir daha da gelir mi bilmem.

edit: bir daha gelmeyeceğini belirtti. en son terminalde kulağıma eğilip bir daha geleceğim söz demişti. bugün terminalde egilip, bir daha gelmeyeceğim bekleme dedi. son konuşmalarımızı da unut, gerekirse daha çok sigara iç, asosyal olma çık evden, işte daha çok çalış, ama gelmeyeceğim, bekleme dedi. ben beklemem söylerim kendime. ama içim bekler. diyemedim.

semih şentürk 'tür. özledik kralın son dakikada girip imzasını atmasını. nöbetçi golcü..

giderken her şeyi de alıp gidecek insandır. romantik tanımlar bir yerden sonra gerçek normalinden uzaklaşıyor zira. bir insana ümit bağlarsanız ümidiniz onun varlığı süresince sizi hayata bağlar. asıl mesele birine tutunmak yerine içindeki ümidi ve gücü keşfetmesi insanın. çünkü çıkagelmesinden medet umduğumuz kişi çıkagider farkına bile varamazsınız ne kadar yıprandığınızın. kişisel gelişim kitabı gibi konuşmak istemesem de güzel insanlar gerçek bu: ben anladım ki en çok kendini sevmeli insan.

aynı hızla s***ir olup gitmese epey makbule geçecek insandır aynı zamanda.

evet, gergin bir gündü.

ya herşey bitti derken çıkagelen insan siz olusanız. herkes için herşeyin bittiği öyle bir anda.

öyle bir insan yok bence artık inanmıyorum. ya da vardır ne bileyim. varsa eğer harabe bulmasın geldiğinde diye tüm çabam

bir de her şey bitti derken çıkıp gelip yine biten insan vardır.

gelmedi

öyle bi insan yok. biz sadece o anki eksiklik hissiyatıyla bir insanı o here koymaya çalışıyoruz. hikayenin sonu.

cırcır olmuşken, umumi tuvallette herkes çıktı salayım dersin. sonra birisi çıkar gelir.

ben bu duruma (bkz: şöyle koyayım böyle koyayım).

bütün umudunu kendinde topla.
kendinden bir başkasından medet umma.

umuttur. yitirmediğin umudun sana teşekkürüdür...

yanılsama oluşturur. sana iyi hissettirir ve sen zaten iyi hissetmeye o kadar ihtiyaç duyarsın ki asla farkına varamazsın. daha sonra geldiği gibi gider.

şehir efsanesidir.

14 kasım'da gelmiştir.

dur lan bi postada ben sey edeyim diye gelmistir.
nolcak olm kurtaracak mi sandiniz sizi?

duymadiniz mi hic o iyi adamlar iyi atlara binip gittiler demirin tuncuna insanin şeyine kaldik diye...