hiç kopya çekmemiş insan

beceriksizdir. eline yüzüne bulaştırır diye korkar. çalışmamıştır da. artık elde ne varsa onunla yetinir.

lisedeki matematik öğretmenleridir. hep çok çalışıp kopyaya ihtiyaç duymamışlardır.

*
sibel vardı ya şarkıcı. ne oldu o kadına acaba.

efendim kopya çekmek bir disiplindir. ön çalışma ve hazırlık gerektirir.

ben uğraşamam.
uğraşacak olsam ders çalışırdım ayol aknımnan zorum mu var?

bu benim. alnımın akıyla sürünürüm yine de çekmem kopya

1 kez 4'cu sinifta cektim, baska hic.

hatta bu yuzden sinifta namim vardi. ogretmen herkesi tek tek oturturdu, yeni ogretmen sinavda beni de tek oturtmak isteyince hocam o kopya cekmez derlerdi kalirdim.

derslerim kotuydu, son donemimde tum derslerden 31-35 aldim.

hoca sinifta yokken bile kalkip elalemden kopya cekmeye tenezzul etmezdim ve herkes de haliyle sasirirdi.

sebep? anksiyete.

bu oyle bir anksiyete degil, cok ilerlemis bir anksiyete. resmen 70 alabilecekken bile biriyle iletisime girerim korkusuyla 30'a razi oldurtacak seviyede bir sosyal fobi.

kopya çekmezdim diyeceğim kim inanacak.
hatta yanımdaki arkadaş kağıt katlama sanatı keşfetmişti kopya işinde. avucunun içine koyup sayfaları uçlunun ucu ile çeviriyordu. bir de bunu sınavdan önce bize göstermesi yok mu. bazıları kopya çekmeyi artık günlük heyecan haline getirmiş gibiydi.

ben kopya çekmek için kağıda yazı yazsam o zaten aklımda kalıyordu. o da benim için bir nevi çalışmak. ben onu bile yapmayı sevmeyenlerdenim. derste aklımda kalanlar ve sınavdan önce çok çalışanların panikleyerek birbirine sorduğu sorular sayesinde bir şeyler yapıyordum. aman okumanın ne yararını gördük ki zaten. tek faydası ünicersitede başka şehirde kendi başımıza yaşamayı öğrenmemiz olabilir.

allah'ın sevgili kuludur. ki genelde nadir bulunan dürüst insanlardır.

öğrenim hayatım boyunca bir kez kopya çektim. o da biraz ironik, din kültürü ve ahlak bilgisi dersiydi.

kopyasız kalma
her şeyden sıfır alma

ben. gerek duymuyordum cunku. bir kere dinleyince anlayıp unutmuyordum.