kopya çekmek

öğretim hayatım boyunca hiç yapmadığım şey.

lise yıllarında profesyonelleşilen eylem.

lise yıllarında yapmayan yoktur.

üniversitedeyken sınavın bitmesine 10 dakika kala elektrikler gitmişti ve sınıfın dışarıya bakan penceresi yok. düşünün gümbürtüyü, telefonlar çıktı fenerler açıldı. hoca bağırıyor ama takan kim, o sınav geçerli.

öğrencilik hayatım boyunca yapmadığım ve yapmadan bitireceğim şey. kopya çekmek sadece o anki ortalamamızı yükseltiyor. oysa okula bilgi öğrenmek için gidiyoruz. belki ülkede sadece sınavlara önem verilseydi öğrencilerin çoğu da kopya çekmeye değil öğrenmeye önem verebilirdi.
online eğitimdeyiz ama son bir buçuk senemi de çekmeden bitireceğimi biliyorum. ister aptallık denilsin ister başka bir şey benim vicdanım bunu yapmaya el vermiyor. interneti olmadığı için giremeyen çalışkan öğrenciler varken ben de kopya olmadan bileğimn halkıyla geçmeyi istiyorum ve isteyeceğim.

bir çeşit sınav suçu. risksel bir imtihan biçimi.

profesyonel olarak gerçekleştirdiğim bir eylem. hala daha da yapıyorum.

lisede eğlencesine ve yardım için, üniversitede de kalmamak için yaptığım şeydir. lisede ne kadar eğleniyorsam üniversitede de bir o kadar stres oluyorum.

bilinmeyen bilgiyi yazılı kaynaktan alarak aynı şekilde yazıya dökmek. hayatımda bir kere kopya çektim din kültürü sınavında. onu da çekememişim. ıslamın şartlarına imanın şartları yazmışım.

online sınavların vazgeçilmezi.

son zamanlarda bu konu hakkında çok düşünüyordum. bildiğimiz emek hırsızlığı olduğunu düşünüyorum . öncelikle sabahlara kadar çalıştığınız sınavlardan birisi kopya isteyince çok iyi anlıyorsunuz.

ince işçilik ve ustalık gerektiren sanat dalıdır.

çoğu kişinin yaptığı ama yapmadığını düşündüğü eylemdir. *kişisel bir seçimdir aslında. vicdanla başbaşa yemeğe çıkartır aç döndürür. öğrencilik hayatında kopya çekmeye alışan hayatta da kopya çekmeye çalışır ama bu hayatt yeğenn, önce sınav yapar ondan sonra ders verir. ben yalan söyleyemiyorum bu konuda, öğrenciliğimde kopya çektim. ama genellikle kopya istenen kişi ben olurdum, orası da benim başarım. *şimdiki kafam olsa ufak kopyaları da çekmezdim çünkü öğreniyorsun ki,çoğu şey ders ve bilgiyle ölçülmüyor hayatta, sen birşeyler yapabildiğin sürece varsın. kimse o dersten hangi harf notuyla geçtiğini önemsemiyor büyüdüğünde. kısacası önem verdiğimiz şeyler değiştikçe kopya çekmenin değersizliğini anlıyorsun. özetle zararlı bir alışkanlıktır bu.

lisede matematik hocam, kopya çekmek serbest ama yakalanmadan derdi. *

din dersinde kopya çekmek

konuyu en iyi öğrendiğim olay. o anı oluştu mu? o tedirginlik! o yakalanma korkusu. işte o an o konu aklıma kazınıyordu. elbette ders çalışıp öğrendiklerim de oldu. özelikle sayısal derslerde niyetim aslında kopya çekmek değildi. formülü öğrenip değerleri yerine oturtup soruyu çözmekti. bu kopya hayatta ufkumu açtı. bilhasa iş hayatımda. ilk defa karşılaştığım bir konuyu, benden önce ne yapılmış onu incelerim. ilave bir şey gerekiyorsa eklerim. olayı çözmeye çalışırım. genelde hallolur.

yardımlaşmadır o kopya olsa duramazsın.

lise yıllarımda çalışkan ve başarılı olmama rağmen sırf heyecan olsun diye kopya kağıtları hazırlardım.

hiç bir yazılıda ihtiyaç duymadım o minik mink kopya kağıtlarına ama cebimde durmaları heyecan verirdi.

benim daha çok yaptığım: kopya vermek olurdu genellikle.

kopya kağıdı hazırlarken aynı zamanda sınava da çalışmış olunmaktadır. kopya kağıdı hazırla ve sonra çöpe at .

sınavlarda, yöntemine bağlı olarak bir veya birden çok kişiyle yapılabilecek hile.

salgın döneminde üniversite öğrencileri arasında ne kadar da yaygın olduğunu görünce bunu sadece "kopya çekiyorlar çok yanlış ya" şeklinde düşünmemek gerektiğini fark ettim. ülkenin içinde bulunduğu ekonomik durum, akademik yeterlilik ve istihdam olanakları göz önüne alınarak sunulması gereken yükseköğretimin aslında nasıl da akademiye zarar verici şekilde yaygınlaştırılıp devlet üniversitelerinin dahi tabela haline geldiğini görüyoruz. hal böyle iken yeni nesil üniversite öğrencileri sırf yaygın olduğu için eğitim gördükleri okullarına saygı duymuyor, bilim namına bir kazanç sağlamıyor/sağlayamıyor ve sürdürdükleri beyhude eğitim hayatlarına kopya çekerek hızlıca son vermek istiyorlar.

bu anlamda düşündüğümde kopya'nın hala savunulur bir yanı olmadığını düşünsem de fiilen zorunlu bir eğitim basamağı olarak görülen üniversitelerin yaygın olması kopyanın da akademinin içinde bulunduğu çoraklığın da müsebbibidir, diyorum.