olmayan samimiyetle soruluyorsa: "bu benim meselem o yüzden önüne dön." gibi şeyler diyorum ben. insanın özeline bu kadar kolay burun sokulmaz ya.
yakınlarım dolaylı yoldan belli etmeme rağmen sorunca da sinirlerim bozuluyor, çünkü soru amacı "birini bul artıkkk!" der gibi: "dünyaya gelme amacımız sadece birini bulmakla ya da sevmekle sınırlı değil. insanlar insanlığı bile hak etmezken hoşlanma seviyesine çıkabilecek olana denk gelmek daha zor. o yüzden çabam veya isteğim yok. birinden hoşlanmamak bana dünyanın sonu gibi gelmiyor. istediğimi bulamadım diye daha altıyla idare edecek değilim. ne o insana ne de onun dandik sevgi anlayışına layığım. içiniz rahat edecekse beni kendimle evlendirin. :))" diyorum. çok yakınlarım bile bazen diğerleriyle örgütlenip başımın etini yiyor. birini buluyorlar ben görmeden"istemiyorum." deyince "iyi de böyle nasıl bulmayı düşünüyorsun?" dediklerin de "niye ben bulmak zorundayım ya, o ruh eşimse bulunmayı beklemez gelir ki. :p" diye sıyrılmaya çalışıyorum.
bilmiyorum ama insanlar bu kısmet işlerine hep olmak zorunda gözüyle bakıyor. bu da bana anlamsız ve saçma geliyor. kendimle kalmak, leş bir insanla kalmaktan daha iyi. hem de eşsiz bir konuma bu tarz insanları koymak kötü hissettirmiyor mu?
arkadaşlığım bile kriterli ve ben onda bile insan bulamıyorum çoğu zaman. ne demek daha arkadaşım bile olamayacak birinden hoşlanmak, kendime mi kusayım, acımam kusarım yani. o insanlarla sokakta yürürken bile karşılamak istemiyorum. yanımdan geçip gidiyorlar ama sinirleniyorum çoğu zaman. o derece insanları sevmiyorum yani.
o yüzden duruma vahim gözüyle bakıyorlar ve tersime denk geliyorlar. bu tarz sorularda bu insanlar gibi itici ve sinir bozucu. olsa gelir söylerim sırf sussunlar diye ama olmayınca da bu tarz zorlama olayı sinir bozucu. sıradan insanların ağzında da sakız, 5-10 dk konuş konu hop oraya? bu kadar mı vasıfsız ve kalitesiz yaşıyorsunuz anlamıyorum ki.

devamını gör...

(4) (1)