hüzün ile gülmek

bir sadettin kaynak bestesinde geçen, muhteşem, vurucu, hatta can alıcı tariftir.
bir ayrılık hikayesinin güftesini teşkil eden bu sözlere gelin bir de şarkı içinde bakalım.
( güfte ercüment er'e aittir. ercüment er, nazım'ın yasaklı olduğu dönemde kullandığı müstear isimdir.)



bir esmer dilberin vuruldum hüsnüne
elâ gözlerinin ilâhi hüznüne
yaralı sesinin derinden derine
çağlayan ne hazin bir akışı vardı

kalbime gün doğdu güzel yüzünden
içtim kana kana aşkı/n özünden
ömrümün yolunu sordum gözünden
bahtıma acıyan bir bakışı vardı

aşkımı sonsuz bir hayâle bağladım
sabahsız geceler durmadan ağladım
ayrılırken ona verdiğim çiçeği
hüzn ile gülerek bir takışı vardı.

son 1 ayda nasıl yapıldığını çok iyi öğrendiğim eylem.

son zamanlarda ben. neyse bugünlerde geçer.

tuvalette ıkınırken gülmek gibi bir ifade oluyor.