işverenin sen olsaydın nasıl olurdu sorunsalı

personelin ve departmanın yaptığı iş sayısı yogunluk durumu zamandan kazanma gibi maddelerine bakar performansına göre değerlendirirdim. personele zaman olarak kısıtlı hem de hata payı yüksek işler verebilirdim burada da kriz anındaki durumunu gözetlemek için bunların üstesinden başarılır şekilde çıkabilir mi diye değerlendirir piyasa şartlarının 1000 lira fazlasını en az verirdim. bunun yanı sıra eğlenmek belli zamanlarda vakit geçirip morallerinin iyi olması için dinlenme odası ve yapabilirdim belli zamanlarda bir araya gelinen eventlar düzenleyebilirdim. mail portalı üzerinden her hafta fikir beyan et adında proje yapar fikirlerini anonim şekilde ileten personellerin yöneticiler vasıtasıyla toplantılar yapıp alınan kararlarla isteklerini karşılayabilirdim. sabah ofise gelirken isyan ederek değil ikinci bir evi gibi görüp benimsemesi şeklinde gelmelerini sağlardım.

herkesin duygusal boşluklara ihtiyacı olduğunu düşünür, 9-5 döngüsünü kırardım. günde belirli bir saat çalışmak gerekiyorsa isteyen bu saati gece çalışarak tamamlayabilir. saygı elbette ki elzem fakat patron kavramının hiçbir üstünlüğü olamaz, hümanist bir bakışla daha samimi bir ortam yaratırdım. her insanın sosyal ihtiyaçları da olduğunu düşünür, maaşları asgari maaşın üstünde daha dengeli öderdim. en önemlisi bir ömürü masa başında geçiren çalışanlarım olmasını istemezdim, sık sık seyahatlere ve sosyal-sanatsal aktivitelere teşvik ederdim. çünkü fişi prize takarak çalışan robotlar değil, eğlenmeyi ve sevilmeyi bekleyen insanlarız hepimiz.

ırgatlığa öyle alışmışım ki işveren olmayı hayal bile edemedim anasını satayım.

ya valla recep abi yerinde ben olsam herhalde milletin anası ağlardı. adam izin isteyene izin veriyor, tatillere yolluyor, düğün nişan falan atlamıyor, ek mesai istemiyor, elemanı müşteriden daha değerli ya bu adam butün bunları yapıp nasıl hala daha bu kadar para kazanabiliyor anlamış değilim (!). işin şakasını bir kenara bırakırsak bizim patron gibi bir adam olurdum ciddiyim adam için kurşun atar kurşun yerim o derece, bu adam patron olmayacakta ben mi olacam.

klasik bir patron gibi davranırdım. işini düzgün yapmayan çalışanı da uyarırdım sık sık.

kimseyi belirli bir saat çalışmaya tâbi tutmazdım, kimseyi robotlaştırmaz, bir kere geldikleri bu hayatta hayatlarının yegane amacı kapitalizmin çarkını döndürmek olmasın diye elimden geleni yapar, onlara sadece ve sadece iş kazasında ölünce yeri doldurulabilir bir işçi değil insan gözüyle bakardım. dileyen dilediği saatte işten çıkabilirdi, kimse hayattan nefret ederek oflayarak işten bir an önce çıkıp eve gitmek istemesin, önemli olanın üretmek kadar üretenin akıl sağlığı, mutluluğu da olduğunu bilsin isterdim.

paranın gözümde pul kadar değeri olmadığını, kendilerinin benim için daha önemli olduğunu hissettirirdim.

hal böyle olunca bu kez de ben işsiz kalırdım...*

yok lan oyle kotu olmazdim neden mi
akrabamla calistim dolandirildim parami alamadim unide ufak tefek isler yapardim 3 un besin hesabini yapip maastan kesmeye kalkarlardi hastaneye gitmek icin izin isterdeim olurdum hastaliktan laf yaparlardi daha neler neler bublari yasadim ya ne oldugunu gordum ya kimseye yasatmak istemem . bu yuzden patron olacaksam adam gibi olurdum .

ama kopuktu, kopuktu zinciir..
olduuramaadıııığm
ne yaptım, ne ettimseee..
olduuramaadıııığm