isyan ediyorum

isyan edecek bir tanrı bile bulamayışıma isyan ediyorum.

insanların saygısızlığına isyan ediyorum.

hayat pahalılığına isyan ediyorum.

insanların yüzsüz oluşuna isyan ediyorum.
ülkenin haline isyan ediyorum.
şükretmeyi öğrenen koyunlara isyan ediyorum.
halinden memnun "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" cılara isyan ediyorum.
hiçbir şeyin farkında olmayıp ayakta uyuyanlara isyan ediyorum.
dinlemek istemeyenlere, görmek istemeyenlere isyan ediyorum.
insanlığını unutanlara isyan ediyorum.
insanlığımızı unutturanlarada.
ayrıca en çok sana isyan ediyorum furkan. iğrenç bi insanmışsın lan.

kaçırdığım fırsatlara..

aidat artmış, isyan ediyorum.
orhan hakalmaz
hayat senle başım dertte

65 yaş üstü akp'li ihtiyarlara isyan ediyorum.

(bkz: sözlüğün ilk günlerini istiyorum)

isyan ediyorum; çünkü insanım.

kuş gibi uçabilmek için, uçağı yapan benim. uçağı yapabilme yeteneğime rağmen, özgür olamadım.

işimi kolaylaştırmak için, zamanımın büyük kısmını kendime ve sevdiklerime ayırmak için, buharın itme gücünden faydalanarak makinalar icad ettim. yine özgür olamadım.

tarlada ekim ve biçim işleriyle fazla zaman harcamamak için endüstriyel tarımı icad ettim. yine özgür olamadım.

telefon vb. birçok teknolojik gelişme ile uzak mesafeleri kısalttım. hayatımın hiçbir döneminde, göremeyeceğim yerlere bir kaç tık ile ulaşma imkanım olmasına rağmen yine özgür olamadım.

belki de özgürlük anlayışımı değiştirmenin vakti geldi.

özgür olamamaktan ziyade, özgürlük diye dayatılan herşeye isyan ediyorum.

kayıp giden yıllarıma isyannnnnnnnnn ediyorum.

bir tıp fakültesi öğrencisi olarak ileriye yönelik düşündüğümde korkuyorum ve bizi bu durumlara düşürenlere isyan ediyorum. geçmişteki aslında çok değil bundan 20 yıl önceki doktorları çok kıskanıyorum. bu ülkede doktorun başında parke taşı kırıldı. aynı zamanda hamile bir hemşire dayak yedi. bunları düşündükçe isyan doluyor içim. galiba tek çözüm yurt dışı:)

aklıma getiren başlıktır..

baklavanın içinden çıkan ceviz kabuğuna isyan ediyorum.

30 günlük reklamsız sözlük paketi aldım. bunun 10 gününü muhtelif sebeplerden ötürü kullanamadım. en kötü karma puanı olarak iadesini istiyorum.

isyanım buna.

tam olarak geçtiğimiz mart ayının 1'inde gereken isyanı ettim. gereken yere, yerlere ulaştı, ulaştırdım. ben makus talihi değiştirmek adına, kendi adıma, kendi hayatımda, gereken ne ise onu yaptım. o saatten sonra, geriye dönüp bakana da, eyvah diyene de yazıklar olsun.
bundan sonra andım olsun, ahtım olsun, bu kadar susmam, bir daha böylesi susmam.
isyan mı? içte yaşamam. . zira sabır yorulur mu? evet sabır da yorulur... dünyaya salt sabretmek için gelmedik. yaratıcı da demiyor mu zaten haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır?...
en azından sabredecek yer başka isyan edecek yer başkaymış ben bunu yaşayarak öğrendim. ki ben gereken isyanı yapınca yolum öyle bir açıldı ki inanamazsınız. siz de susmayın. neyse isyanınız; ulaşmaz, değişmez, dönüşmez demeden, ürkmeden, ezilmeden, nezaketinizi bozmadan gerekeni yapın.
sonuca inanmayacaksınız, emin olun inanamayacaksınız.

hayatımı yaşamama müsade etmeyen herkese isyan etmek istiyorum. en mutlu anlarımda gelip yüzümdeki gülümsemeyi silenlere, ağlayarak uyumaya çalıştığım gecelere sebep olanlara, kendimi değersiz hissetmeme sebep olanlara, en çok da bu insanlara müsade ettiğim hadlerini bildiremediğim için kendime isyan etmek istiyorum.

biz böyle bir ülkede büyüdük. daha fazla demokrasi için uğraştık,cezaevlerine girdi kimimiz,kimimiz faili mechula kurban gitti, kimimiz idam sehpasında can verdi. tam bağımsız, çağdaş ve ileri bir demokratik bir ülkede yaşamak hayali kurarken ortadoğu bataklığına süreklendiğimiz için isyan ediyorum

o kadar çok isyan ediyorum ki, artık bir şey olurunda giderse, "bu neden olurunda abv" diyorum kendi kendime.

ingilizce öğretmenliği okuyorum. daha 2 yıl önce 68 ile atanan tanıdıklarım varken saatler önce öğrendim ki 76 ile atama kapanmış.. bu bölümlerin git gide ölümleştirilmesinde parmağı olan insanlara isyan ediyorum.. bize boşuna okuyormuş hissi yaratanlara da ayrı bir isyan..

düzenin bir parçası olmadan çalışıyorum. ne kadar evrak işi varsa yapıyorum. tamam bak artık parasında da değilim ama duvara tosladım.

hayat değil bu. sabah 6'da uyan. akşam eve dönmek için dakika say. 7'de evde ol. dinlen ve köpek gibi yorulduğun için 10-11 gibi uyu. gram sosyal hayatım kalmadı. 2 haftadır falan arkadaşlarımı göremiyorum. bu ne biçim iş.

düzenim kalmadı
fani dünyada..