iyi insan olmanın bir halta yaramaması

olsun varsın biz bir halt bile olmayalım, ben böyle iyiyim. kimin ahını aldım diye düşünmeme özgürlüğüm var daha ne olsun

sonunda hep iyiler kazanır sen içini ferah tut diye cevap verilesi başlık.

aslında iyi insan olmak bir halta yaramıyor değil, insanlar iyiliktende iyi insandan da anlamıyorlar sorun orda..

bir halta yarasın diye iyi insan olanların problemi. iyi olmak karşılığında bir şey beklemek midir? herkes kendi karakterini yansıtır, kişiliğini, iç dünyasını. iyiysen iyisindir, kötüysen kötü. sonuçlar önemsizdir. iyi iyiliğinden, kötü kötülüğünden hiçbir şey kaybetmez.

yerine göre güzel hadiseler bunlar. ki zaten iyilik özünde karşılık görmeyen bir durum. o halde ise yaramasini beklemek iyiliğin doğasına ters. o iyilik değil. ileri narsist bir durum. hak edene diyen çok olur. öyle de değil. çünkü o hak meselesi de çok karışık. çok da detaya gerek yok aslında iyilik için. mesela bir dergide bir köşe yazısında söyle okudum;

gerçekçi bulduğum bir tespittir.

kızılay'ın bahane olsun diye dağıttığı fikir. üşümen guzular sarılın battaniye gibin kötülüğe.

iyi insan karşılık beklemeyecek kadar saf ve hesapsızdır.

kulaklara üfürülen şeytan lakırtısıdır. iyiliğe karşılık bekleyerek yapılan her eylem, topluma verilen bir borç, ödenmesi gereken bir alacak hakkı doğurur. halbuki, buna iyilik diyemeyiz. bir de iyiliğe kötülükle karşılık almak gibi bir vâkıa vardır ki, iyilik duygusunu katleder. bir şark hikâyesi vardır, bilmem, belki duyan-okuyan olmuştur:

adamın biri, çölde su kuyusunun yanında elleri, ayakları sakat şekilde oturur, oradan geçecek birinin kendine yardım etmesini, kuyudan çekeceği sudan bir tas da kendisine içirmesini intizâr eder, dururmuş. nihâyet kuş uçmaz, kervan geçmez çöldeki kuyunun başına, süslü atı ve şişkin heybesiyle güçlü-kuvvetli bir beyzâdenin yolu düşmüş, kuyudan su içmek istemiş. kuyunun yanında bu engelli adamcağızı da görüvermiş. adam, allah rızası için kuyudan bir tas su çekip kendisine vermesi için beyzâdeden rica etmiş. o da kendisi dahi evvelce su içmeden, bu susuzluktan yanıp tutuşmuş garip adamın derdine dermân olayım düşüncesiyle kuyudan su çekmek üzere kuyunun başına varıp eğilince, elleri, ayakları sakat görünüşlü adam ayaklanıvermesin mi ? ! bir çeviklikle beyzâdenin ardında belirip onu eğildiği kuyuya itekleyerek düşürmesi bir anda olup bitmiş. meğer, kuyunun yanında oturan adam sakat numarası yaparmış. amacı, iyilik istediği insana kötülük ederek onun malını-mülkünü yağmalamakmış. nitekim, beyzâdeyi kuyuya yuvarlayınca, bundan istifâde ile o'nun yağız atına atlamış, tam uzaklaşmak üzereyken, kuyunun dibinden beyzâde'nin çığlığını duymuş. beyzâde şöyle bağırıyormuş: ''ey iyiliğe kötülükle karşılık veren adam ! atım, atımın sırtındaki şişkin heybelerim, mücevherlerim, her şeyim senin olsun. bunların hiç birini senden kıskanmıyorum. yalnız senden bir şey istiyorum : lütfen, bu yaptığını gittiğin yerlerde, kahve köşelerinde hiç kimseye anlatma; yoksa bir daha gerçekten suya ihtiyacı olan bir engelliye kimse su vermez. ''

şu halde, iyiliğe kötülükle karşılık vermek, kuşkusuz iyiliği öldürür, büyük şenâattir. ama, bu halde dahi iyilikten geri durmayanlar da kötülük ile savaşanlar mertebesindedirler. bunların allah katındaki değerini bizler bilemeyiz. kötülük, bizi ve dünyamızı ondurmaz, kötülüğü kuşanmak, kötüye benzemek kazandırmaz. kötülük ile elde edilen lokma kursakta dert olur. iyilik ile alınan hayır duâ ise dünyadan göçüp gidince âhirette bitmez-tükenmez bir rızık olur.

iyilik de göreceli. iyi derken neyi referans noktası olarak aldığınız önemli.
mevla için iyi bir insan olmayı istiyorsanız, onun koyduğu kurallar dahilinde yaşıyorsanız, mükafatını da ondan bekleyip, bu dünyada çok bir şey elde etmeyi beklemezsiniz.
zaten bu dünyada size verilen bütün nimetlerin bir sorumluluğu oldunu da bilip, ona göre davranmanız gerek.

hayatımın çoğunu iyi bir insan olma uğruna harcadım. harcanan ben oldum.

her şeyin aşırısı, fazlası zarardır. hayatın her yerinde, döneminde suyunu çıkardıklarımızın bedelini mutlaka öderiz. iyiliğin de fazlası zarardır.
yaşadıklarımız karşısında kötüyü çağırmak, düşünmek ya da istemek yararımıza değil tabii. iyilik edip iyilik bulmalıyız, normal şartlara göre. ama bu iyilik dozunu aşıp da saflığa, salaklığa ve hatta enayiliğe itiyorsa sizi biraz da kötüyü düşünün derim. klasınızı bozmayıp aynı çizgide, dik duruşunuz ve iyiliğinizle sizi enayi yerine koyan embesillere gününü gösterme vakti geldi de geçiyor.
ayrıca iyi olmakla da bitmiyor bütün mesele. dişli olacaksınız ki karşınızdakiler sizdeki potansiyeli görüp ona göre hareket edebilsinler. siz pıstıkça, iyilik perisi oldukça tepenize binen çok olur. yeteri kadar iyi, dişli ve azimli olmanız bir halta yarayabilir belki.

sizi yalnızlığa sürükleyen iyilikler yapın en çok yalnız olmak kendini yeniden keşf etmenin diğer adıdır bence .

iyi bir insan olmanın hayatına katacağı tek artı iyi bir insan olmaktır.
bunu zamanla anlarsınız ne demek

cennet loading.

bir halta yaradığı için değil insan iyi olmak, kendine yakışanı yapmak istediği için iyi olur.
bi halta yaraması da menfaat barındırır.
kalbin iyi olması menfaate bağlanmaz.

önce zengin olun, sonra iyi insan olursunuz.

bu yüzden artık kötü bir insanım ve inanır mısınız çok daha rahat ve huzurluyum.

ben kendim için iyiyim. kötü olsam geceleri uyuyamam. elimden geliyorsa yaparım gelmiyorsa üzülmem. karşı taraf kötüyse umursamam. ben kendime iyiyiyim. öz saygımı başkası kötü diye çizdiremem.

iyi biri miyim bilmiyorum ama kötü biri olmadığıma eminim. ben belki kazanamam ama siz kesin kaybedeceksiniz.

iyi insan olmak belki bir halta yaramaz belki ama kötü insan olmak çok şey kaybettirir. öz saygıyı yitirirsin bir kere. insanları kaybedersin. mutsuz olursun. belki hep kötü olan biri için öz saygı olayı geçerli değildir ama kalbi güzel bir insan kötü olamaz.