kaçma isteği

ingilizcede bir kelime vardır "overwhelmed"

bizim dilimize ise bunalmak olarak çevrile bilir fakat aslında bu kelimenin altında yatan duygular bundan çok daha derindir.

aslında insanın üzerine kaldıramayacağından fazla yük binmesinden bahseder.

işte kaçma isteği de buradan gelir. çünkü öyle bir yüktür ki bu, kimine bir anda kimine zamanla yüklenir fakat hiç bir zaman yüklendiği yerden inmez. yetmezmiş gibi daha da ağırlaşır gün geçtikçe. artık taşıyacak gücünüz kalmaz belki ama alternatif de yoktur taşımaktan başka.

uçurumdan aşağı sarkıtılmış ve düşmemek için sımsıkı tutunuyor gibisinizdir bir ipe. fakat size bağlı bir ip daha vardır. işte bu ipe de gün geçtikçe biraz daha ağırlık tutturulur.

ipi bırakırsanız düşersiniz. tutmaya devam ettikçe de parmaklarınızda derman kalmaz, bitersiniz, tükenirsiniz. ama düşmemek için tutunmaya devam edersiniz. kaçınılmazı geciktirirsiniz.

aslında size bağlı olan ipi kesseniz, bütün o ağırlık bir anda yok olur ve kolayca tırmanırsınız yukarı dimi.

işte kaçma isteği budur. bütün yükleri atıp, bütün bağları kesip kayıp olmak isteriz. sıfırlamak isteriz.

ama çoğumuz yapamayız bunu. çünkü bu yükler aslında sevdiklerimizin, değer verdiklerimizin yükleridir. onlara iyi bir hayat sunabilmek için yüklendiklerimizdir.

bu yüzden kaçma isteği bir fantazidir.

zaten kovalayan kişi de kendinizseniz, kaçmanın ne anlamı nedir.

gidilecek yer olmadığı bilindiğinde elde kalan dertli istek.

bıkkınlık yanında bu aralar hissettiğim şey. ama sonra beynim diyor ki nereye kaçıyorsun markete zor gidiyorsun.

dünyadan uzak şarkısını dinledikçe daha çok artan bir istek.kaçacak bir yerimin olmaması dışında sorun yok.

hep şu sözü aklıma getiren başlıktır: "nereye gidersen git kendini de yanında götürürsün."

kişilerden ve duygulardan kaynaklı bir istek olabilir. istediğimiz kadar mekansal olarak kaçalım lakin kişi kendinden kaçamıyor maalesef.

kaçtım bile. başka kaçmak isteyen varsa beklerim.

artık kaçınılmaz olarak gelen istek. yok arkadaş, bir türlü düzelmiyor ülke. battıkça da batıyor. büyük bir kriz bekliyorum ama gelmedi şu ana kadar. galiba istanbul depremi sağ kroşeyi vurcak en sonunda.

buralardan hemen gidesim var yeniden baslamak hevesim var ne varsa attigim icime cart diye diyesim var

bazıları kaçmaktan korktuğu için cesur olduğu düşünülür. thomas fuller.

kendimi hazırlıksız hissettiğimde yapmak istediğimdir ama hazırlık yapmak da bir türlü içimden gelmez ve sadece durup olayın geçmesini beklerim. kendini sabote etmek gibi bi şey benimkisi. sanki yaşamamam gereken bir şeyi yaşatıyorlarmış gibi, sanki zaten olmaması gerekenmiş gibi, sanki onlar suçlu, ben kurbanmışım gibi bir his. kaçmaya da savaşmaya da gücüm yok, geçsin
diye bekliyorum şimdilik.

küçükken bisiklet arkasına bağlardık konserve kutularını, sanırım tam olarak o konserve kutuları can sıkıcı olaylar biz de bisiklet üzerinde giden çocuklar, kaçmak istediğin kadar kaç, hızlı sürmek istediğin kadar hızlı sür bisikletini, sen ne hızda gidersen o da o hızda yanındadır aslında,sesi rahatsız etse de sökemiyoruz onları, tek tek söküp çöpe atmayı denemeyi ne zaman öğreneceğiz acaba?

artık kaçamıyorum ama.. kaçıp gitmek istiyorum. nereye gidersem gideyim tek başıma olacağım düşüncesi beni üzüyor.

bende hep var bu istek.
kuşlar gibiyim şehir değiştirirken...
kaçtıkça alışırsın bu duruma.
sonu gelmez bu isteğin..
biri çıkıp " kimden,nereden kaçıyorsun nida?"
dese cevap veremem mesela.
bilmiyorum balım.
beni ciddiye alırsan senden kaçabilirim ama.
öyle yani.
ben değil ruhum seviyor..

bunalınca, sinirlenince yapmak istenilen yegane şey... orası dar gelir ve gitmek istersin, biri seni kandırır o zaman da gitmek istersin, biri seni seviyorum der o zaman da gitmek istersin... her daim gidersin her şeyden kendin hariç...

insan bazen kaçıp gitmek istiyor bulunduğu yerden. hiç bir sebebi olmadan yersiz, yurtsuz, gamsız, kedersiz olmak istiyor.