kalite

göreceli olmakla birlikte, bir olgunun, eylemin, üretimin veya ürünün en az zamanın standartlarına uygun olması ya da daha iyi olmasıdır. belirleyiciler bu ölçüyü kendi zevklerine veya tespit edilmiş standartlara göre yorumlarlar.

türkiye'nin, ' biz bu işi 40 yıldır böyle yapıyoruz, durduk yerde icat çıkarmayalım şimdi ' anlayışıyla yaklaştığı, kalite arttırıcı önlem ve sistemlere ' ekstra maliyet ' gözüyle baktığı, globalleşen dünyada artık her alanda, belirlenen kriterlere ulaşmak için izlenmesi gereken yol , sistem, süreç.

18-20 çift oturağı olan, baş tarafında bir topu bulunan, kürekçiler dahil 200 kadar denizci taşıyan, korsanlar tarafından en çok kullanılan (bkz: çektiri) türlerindendir.

fazlasıyla göreceli bir kavram.

kişiden kişiye değişebilmekle birlikte, günden güne de acayip başkalaşımlar sergilemektedir. dünün kalitelisi bugünün kalitesizi olabilmekte, dün alkışlanan mevzular bugün yuhalanabilmektedir. insan kaliteye ayak uydurmuyordur da sanki kalite insana ayak uyduruyordur.

kalite göreceli değil aslında . bir üretim yapacaksınız, mesela bir namlu seri atışta 1000 mermi atacak ve son mermi atıldığında namlu çeliğinin sıcaklığı şu değerle şu değer arasında çıkacak derseniz ve o aralıkta çıkarsa üretim istenen kalitede olmuştur. çok ısınıyorsa ya daha az mühimmatla denersiniz ya da daha pahalı ama daha geç ısınan bir metalden üretirsiniz.

tatminkarlık seviyesini üstte tutmayı sağlayacak olan çatı.

kişinin, kalitesini kendisinin belirlemesi muazzam bir adalet.

türklerin batı hayranlığı içinde aldıkları ilk kelimelerden birisidir, quality kelimesinin türkçeleştirilmişidir, ancak bunun ikizi olan quantity'yi beğenmemiş, ama genede mikro bir azınlık "(bkz: kantite)" şeklinde kullanır;
kalite, batılının kullandığı ve yüklediği anlamı bilip bilmeden her halta, pul yapıştırır gibi monte ettiği anlamsız bir kelimedir;
kime göre?
neye göre?
derseniz kelimeyi kullanan türk şapa oturur; bu yüzden basit bir zeka ve kültür testi olarak kullanabilirsiniz

(bkz: soyadım.)*