kar şiirleri

"kar yağarken yağan o sessizliği" anlatan şiirlerdir. sezai karakoç'un kar şiiri bunlardan biridir.

"karın yağdığını görünce
kar tutan toprağı anlayacaksın
toprakta bir karış karı görünce
kar içinde yanan karı anlayacaksın

allah kar gibi gökten yağınca
karlar sıcak sıcak saçlarına değince
başını önüne eğince
benim bu şiirimi anlayacaksın

bu adam o adam gelip gider
senin ellerinde rüyam gelip gider
her affın içinde bir intikam gelir gider
bu şiirimi anlayınca beni anlayacaksın

ben bu şiiri yazdım âşık çeşidi
öyle kar yağdı ki elim üşüdü
ruhum seni düşününce ışıdı
her şeyi beni anlayınca anlayacaksın"

uludağda karı düşünüyorum karı
donları çözülmüş karı
masamda buz gibi biram
hani ya rakım
herkesin elinde ski kayıyor
benimki kırık
benim adım orhan veli kanık
yüreği yanık...

...
ankara' ya
öyle yakışırdı ki kar
asfaltlar ışıldar,
buz tutardı resmi yalanlar
belki balkona kar seyretmeye çıkar diye
sevdiğimiz kızlar
çok dibimiz donmuştur
ve çoğu zaman
bu kar mevzuu
kızlara yeterince ilginç gelmemiştir
...
yılmaz erdoğan(bu şiir lisede yıllık ödevimdi)

aydınlandım.

--- üşüdüğümde anlayacaksın---

bir kar olsam bakışlarında,
baktığın yerden süzülüp konsam saçlarına.
erisem karışsam dallarına,
ben eriyince anlayacaksın...

bir ses olsam kulaklarında,
fırtınalarla coşan ırmaklar gibi essem sana.
dolsam zihnine bir kış ayazında,
ben dindiğimde anlayacaksın...

bir el olsam avuçlarında,
demir gibi sarsam parmaklarını.
örtsem gece gibi kirpiklerini,
ben sustuğumda anlayacaksın.

bir hüküm olsam sözlerinde,
kesilsem orta yerimden,
nefes olup girsem bağrına,
ben üşüdüğümde anlayacaksın.

evet bu şiir sayın sek karakoç'a aittir sevgili yazarlar.

elhan-ı şita şiirini ve lise 3 edebiyat dersini anımsatan şiir türüdür. elhan-ı şita ve yorumlaması muhakkak sorulurdu.
(bkz: cenap şahabettin)

birkaç dize bırakmak gerekirse eğer:

bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş,
eşini gaib eyleyen bir kuş gibi karlar
geçen eyyâm-ı nevbaharı arar…

mesela bu kısımda karların uçuşunun tasviri yapılmıştır.
sınavda yorumu sorulursa bunu muhakkak yazın. ha bir de nazım şekli serbest müstezattır, aman ha unutmayın. net sorulur.

sen sıcaktın yataklar sıcak
pencerende aydınlık kar
ateşim kömürüm esmerim benim
o günlerin tadı başka nerde var
gençtik âşıktık deliydik
seviştikçe ağardı karanlıklar
bunca dağın karlarını erittik
necati cumalı – kar aydınlığında

"lambayı yakma, bırak!
kalbe bir bıçak gibi giren hatıraların
dilsiz olduklarını anlıyorum.
kar yağıyor
ve ben hatırlıyorum."

nazım hikmet ran

kar mûsikîleri

bin yıldan uzun bir gecenin bestesidir bu.
bin yıl sürecek zannedilen kar sesidir bu.

bir kuytu manastırda duâlar gibi gamlı,
yüzlerce ağızdan koro hâlinde devamlı,

bir erganun âhengi yayılmakta derinden...
duydumsa da zevk almadım islav kederinden.

zihnim bu şehirden, bu devirden çok uzakta,
tanbûri cemil bey çalıyor eski plâkta.

birdenbire mes'ûdum işitmek hevesiyle
gönlüm dolu istanbul'un en özlü sesiyle.

sandım ki uzaklaştı yağan kar ve karanlık,
uykumda bütün bir gece körfez'deyim artık!

yahya kemal beyatlı

kar / ahmet muhip dıranas

kardır yağan üstümüze geceden,
yağmurlu, karanllık bir düşünceden,
ormanın uğultusuyla birlikte
ve dörtnala, dümdüz bir mavilikte
kar yağıyor üstümüze inceden

sesin nerde kaldı, her günkü sesin,
unutulmuş güzel şarkılar için
bu kar gecesinde uzaktan, yoldan
rüzgâr gibi tâ eski anadolu'dan
sesin nerde kaldı? kar içindesin!

ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!
uyandırmayın beni uyanamam.
kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,
allah aşkına, gök, deniz aşkına
yağsın kar üstümüze buram buram

buğulandıkça yüzü her aynanın
beyaz dokusunda bu saf rüyanın
göğe uzanır -tek, tenha- bir kamış
sırf unutmak için, unutmak ey kış!
büyük yalnızlığını dünyanın.