kedi olmak

imkan verilse, 1 günümü ayırarak yapmak istediğimdir.

bizim görmediğimiz ne görüyorlar ve masanın üzerindeki eşyalarla ne alıp veremedikleri var ki yere düşürüyorlar gibi sorularının cevabını da öğrenmiş olurdum.

(bkz: in another life when we are both cats)

elimde olsa denemek istediğim şeydir. sokak kedisi olabilir miyim bilmiyorum ama ev kedisi işi tam benlik gibi.

çok isterdim. kedim geldi kucağıma yattı mesela ama ben alsaydım kalkar giderdi. bir duruşu var yani. sabah 6-7 arası acı acı miyavlıyor. kalkıyorum oturuyorum yatağa kucağıma zıplıyor. bıkana kadar kendisini öpmem için kafasını havaya kaldırıyor. öpüyorum öpüyorum sıkılınca yastığıma ilerliyor. yastığa kafamı koyar koymaz kafama sarılıp uyuyor. kızamıyorum. kedi olmak böyle sevilmek isterdim.

sinirlenmek, ciyaklamak ve bir yerlere saldırmak için hiçbir neden olmasının gerekmemesi... işte aranılan hayat

sinek görüp avlayamayınca insanına miyavlayarak senin için avlamasını istemektir.

bir hayvan olsam olmak istediğim hayvandır. ye, iç, yat ve en güzeli hiçbir şeyi umursama.

yaptığı her garip harekete "kedi işte" demektir. ne yapıp edip kendini sevdirmektir. içine sokmak istemektir. hayvan olsam kedi olurdum kesin.

her kedinin farklı karakteri olsa da ortak özellikleri özgürlüklerine düşkünlükleri sanırım, bunu uygulamalı yaşamaları. sırf bu nedenle kedi olmak isterdim.

fizik profesörlüğüne lanet edip ilk 5-6 canımı piç ederdim. 9 cana doğru yaklaşınca bizim yaşlılar gibi cami avlusunda gelene geçene miyavlardım. ama mart ayını iple çekerdim orası ayrı.

son zamanlarda sözde bağlama büyüsü zıvırtısı için kolları bacakları kesilen hayvan türü olmaktır.

bir sonraki hayatımda* kedi olmak istiyorum.
çünkü bir hocamın dediği gibi, günün sonunda yine kedi mutlu.

kendi halinde masum masum takılırken birinin seni tutup mıncırması

kediler gibi uyumak istiyorum

güzel iş.

ev kedisiyseniz yorucu iştir, günde 16 saat uyumayı ve 6 saat banyo yapmayı gerektirir. kalan 2 saate beslenme, oyun, haşereleri yakalama, evdeki insanların yeni katlanmış temiz kıyafetlerinie yatıp tüyleme ve mobilya tırmalamayı sığdırmak gerekir. bazen insanlar sizi bırakıp 2-3 gün gelmezler de stresten uyuyamazsınız, ağlarsınız günlerce... eve gelen haddini bilmez misafirler sizden tiksinip kendi yuvanızı dar edebilir size, hafazanallah kapı dışarı edilirseniz sert sokak şartlarında kısa sürede ölebilirsiniz, hem de üzüntü içinde.

sokak kedisiyseniz çok daha yorucu ve yıpratıcıdır, hep kelle koltukta yaşarsınız. bir gün merhametli biri kuru mama ya da artık yemek bırakır bir köşeye, başka bir gün çöpün pisliğin içinden yiyecek lokma ayıklamaya çalışırsınız. hayır, her yerin beton olduğu dünyada sincap vs. de yok ki aslanlar gibi avlanasın...
kışın kalacak yer de sıkıntıdır, "az ısınayım" diyip araba motoruna girersin sen oradayken çalıştırsalar canından olursun. sokak köpekleri bir dert, kötü insanlar bir dert, arabalar bir dert. yeni yapılan kazulet binalarda sığınılacak bir kömürlük bile yoktur ki içine sığınıp yavrulayasın... yemek bulmaya gitsen bir kaç saate bütün yavrularını boğulmuş olarak bulabilirsin. kolay değildir sokak kedisi olmak...

uykuları kıskanılan hayvanlar.

insana göre anlamsız nice hareketi yapsan da sevimli olmaktır. boş boş baksan dahi bir anlamlandırılma çabası içine girilmektir. evdeki her şeyi tırmalama ve dahi parçalama hakkına sahip olmaktır. evin herrr köşesinde (insan üstü dahil) uyuma hakkına erişmektir.

insan kedi olsa nasıl olurdu bilmiyorum ancak benim kedim insan olsaydı çocukluğu annesinin yemeğinle oynama bağrışları arasında geçerdi. büyüdüğünde avlanma ihtiyacı ve avıyla oynama ritüeli onun psikopat olarak yaftalanmasına neden olurdu. gelişimi sırasında bizden öğrendikleri sonucunda işkenceci tavrını çocukken annem çok bağırdığı için böyleyim diyerek açıklardı.

sevimli tavırlarım yüzünden olabilirim dedirten başlık.